Clement Wisse is één van de latere (streek)roman auteurs, die zijn 1e roman schreef in 1984, maar eerst na 7 jaar uitbracht. Een uit de hand gelopen hobby, zoals hij het schrijven zelf noemt. Voor mij de laatste streekroman van dit jaar (2019); het was een leuk traject en heeft me in laten zien hoe de samenleving in Nederland in de afgelopen 100 jaar overduidelijk is veranderd.

Het boek:
Het dagboek van een boerin gaat, zoals te verwachten valt, over het boerenleven, waarin Siem de scepter zwaait op de grote Herenhoeve Zwickezicht, langs de rivier de Zwicke. Siem is een grote flinke uit de kluiten gewassen jonge vent, die zich nauwelijks bewust is van zijn seksuele driften. Hij wordt uitgehuwelijkt aan Clazien, een tenger klein jong meiske van amper 18 jaar, en al spoedig na het huwelijk is zij in verwachting van hun 1e kindje. Maar de baby is flink, groot en zwaar, en het is een harde dobber voor de (nieuwe) huisarts en de vroedvrouw om het kindje gezond en wel op de wereld te krijgen, én moeder Clazien in leven te houden. Na de bevalling wijst de huisarts Siem op het risico van een volgende zwangerschap, en wijst hem op de vruchtbare maar vooral op de onvruchtbare periodes van de vrouw. Hij vertelt de jonge boer dat hij dit met zijn vrouw moet bespreken; want een tweede zwangerschap kunnen ze beter vermijden. Maar Siem is een boer, een boer wil een erfopvolger en hij kent het voortplanting van de koeien, de eerste bevalling is zwaar, maar daarna gaat het altijd beter… Daarbij is Siem niet gewend om met zijn vrouw intieme zaken te bespreken, dus na een half jaar is Clazien wederom zwanger. De bevalling is onmenselijk zwaar voor moeder en kind, en alhoewel de boer een zoon krijgt, is hij zwaar gehandicapt door de tangverlossing en zuurstofgebrek bij de geboorte. Zoals in die tijd gewoon was, wordt het kind door het gehele boek als *achterlijk* bestempeld.

In een trilogie wordt het verhaal dan in 3 delen opgetekend, in dit enkele losse boek gaan we in 150 pagina’s (E-book) door het gehele leven van Siem en Clazien, waardoor het verhaal een lichtgewicht is, en we met korte slagen door het leven van dit boerengezin vliegen. De kern van dit verhaal speelt natuurlijk om de erfopvolging, want nu de zoon Thijs niet in staat is om Siem op te volgen, zal dochter Rietje moeten trouwen met zijn keuze (rijke boerenzoon) om de boerderij in stand te houden. Maar wil Rietje dit? En in hoeverre kan Clazien haar dochter steunen in de keuze van Rietje en de toekomst voor Thijs veilig te stellen? 

Over het boek:
De term *achterlijk* in het gehele verhaal past niet meer in deze tijd, misschien kan men het bij nieuwe drukken vervangen voor de nieuwere variant. Verder bestrijkt het verhaal een lange periode in vogelvlucht, waardoor de karakters ook minder worden uitgediept, en wat vluchtig blijven. Ook de mooie sfeerbeschrijvingen van dier en omgeving zijn niet echt aanwezig, terwijl wél de koppigheid van de boer goed wordt belicht en hij de hoofdrol heeft in dit verhaal, niet het dagboek van de boerin, zoals de titel suggereert. 

Over de auteur Clemens Wisse (4 juli 1935)
Als tiende kind uit een gezin van 14 kinderen werd Clemens Wisse op 4 juli 1935 geboren. Vader: Cornelis Wisse (Amsterdam, 1892) was timmerman, moeder: Ludovica (Wieske) Saintfiet (Antwerpen, 1899) was een Belgische vluchtelinge tijdens de Eerste Wereldoorlog. Tot zijn zestiende jaar woonachtig in het landelijke Zuid-Hollandse dorpje Oud Ade (Gemeente Alkemade) en hij bezocht daar vanaf 1942 ook de lagere school. Zijn omgang met de boeren van de streek en zijn liefde voor het ongecompliceerde plattelandsleven van de eerste helft van de twintigste eeuw, inspireerde de auteur tot het schrijven van zijn romans, die hij het liefst omschrijft als 'boerenromans'. Na zijn middelbare schoolopleiding volgde Wisse een aantal avondcursussen op het gebied van talen, export en marketing. Later bekwaamde hij zich in promotie, pr en communicatie. In 1964 trad hij in het huwelijk met Gerda Erades, kregen twee zonen. Inmiddels zijn er ook kleinkinderen geboren. In 1997 ging Wisse in de VUT en in 2000 met pensioen. Zijn vrije tijd (in najaar en winter) benut hij sedertdien door zijn oeuvre aan boerenromans in hoog tempo uit te breiden. Zijn boeken zijn enigszins autobiografisch, maar ze kenmerken zich vooral door de sfeertekening van het oude - niet mechanische - boerenleven. In het begin van zijn schrijverschap speelden zijn verhalen zich grotendeels af tijdens het interbellum, de jaren dus tussen de twee wereldoorlogen. De laatste jaren gaat hij verder terug in de tijd (eind negentiende/begin twintigste eeuw), waardoor alle 'modernismen' uit zijn romans verdwenen zijn. Veel van zijn boeken zijn als e-boek verschenen.