In een eerder artikel over Torben Kuhlmann kondigden we de komst aan van Edison, het mysterie van de muizenschat. We vroegen ons af of dit nieuwe boek ons evenzeer zou kunnen bekoren als het vorige. Katy en Joke namen de honneurs waar.

– door Katy en Joke –

Torben Kuhlmann uitgeLICHT

Torben Kuhlmann (1982) is een Duitse illustrator. Hij studeerde illustratie en grafisch ontwerpen in Hamburg. Hij houdt van tekenen én techniek. Deze twee liefdes combineert hij probleemloos in de boeken die hij maakt. Met Lindbergh studeerde hij af en het boek werd meteen een bestseller. Na Armstrong, is Edison zijn derde (vertaalde) boek met muizen en wetenschap in de hoofdrol. Ook Mollenstad is van zijn kundige hand. Muizen en mollen zijn een logische keuze vanwege de fijne poten van deze dieren. Daarmee lijkt het aannemelijk dat ze aan machines sleutelen. In Duitsland verscheen dit jaar overigens ook nog Titanic, een vertaling van een boek van Stephen Davies, met illustraties van Kuhlmann. Laat ons hopen dat al zijn boeken naar het Nederlands vertaald zullen worden.

Waarom Edison?

Katy: Eerder schreef ik de Hebban-recensie over Armstrong en toen ik het doorbladerde was ik onmiddellijk weg van de tekeningen van Torben Kuhlmann. Levensecht en heel erg gedetailleerd. Het bleek bovendien ook nog eens een spannend verhaal te bevatten. Ik was er zo weg van dat ik het prompt vijf sterren gaf. Toen ik ontdekte dat er nog een muizenavontuur aan vooraf ging, heb ik dat meteen gekocht (voor m’n kinderen natuurlijk, en helemaal niet voor mezelf, ahum). Uiteraard moet Edison dan eveneens in de boekenkast staan.

Joke: Op de boekenbeurs die we op de school waar ik werk tweejaarlijks organiseren, hield ik Armstrong, De avontuurlijke reis van een muis naar de maan voor het eerst in handen. Ik was meteen betoverd door de tekeningen. Echter op dat moment was mijn doel de klasbib uitbreiden en dit boek leek voor mijn achtjarigen net iets te moeilijk. Toen Armstrong wat later de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen won, wist ik het zeker. Deze moest ik lezen. Dat deed ik en tegelijkertijd las ik Lindbergh, Het grote avontuur van een vliegende muis, het debuut van Kuhlmann. Edison mocht in dit lijstje niet ontbreken.

Inhoud

Joke: In dit verhaal maken we kennis met muis Peter die de hulp inroept van een oude professor, de muis uit het verhaal van Armstrong. Samen gaan ze op zoek naar de schat die een verre voorouder van Peter zou gehad hebben. Het laatste wat van hem vernomen is, is dat hij een verre zeereis naar Amerika ging maken. In dit verhaal dus niet vanaf het begin een verhaal over de gloeilamp of andere uitvindingen van Edison. Peter en de professor nemen ons namelijk mee naar de bodem van de oceaan. Daar hebben ze natuurlijk een duikboot en duikpakken voor nodig. Dat technische proces volgen is niet alleen leerzaam, het is een feest om te zien hoe de muizen dat aanpakken met materiaal dat ze bij de mensen vinden. Wat Edison dan te maken heeft met dit verhaal? Dat ontdek je op de laatste pagina’s.

Katy: Edison is opnieuw een verhaal dat de lezer meeneemt naar een belangrijke gebeurtenis uit het verleden. Deze keer is dat de “uitvinding” van de gloeilamp. In tegenstelling tot Armstrong en Lindbergh gebeurt dit nu wel via een omweg. Er is geen muis die een eigen uitvinding doet, maar wel één met een missie: de gezonken schat van zijn voorouder terugvinden. Hiervoor roept hij de hulp in van een professor en laat dat nu net een muis zijn die we eerder hebben ontmoet. Het hele boek zit overigens vol subtiele verwijzingen naar de andere boeken, leuk voor wie ze kent. Wat eveneens fijn is, zijn de laatste pagina’s waarin de geschiedenis van de gloeilamp en het werk van Edison worden toegelicht. Want of de lezer het nu doorheeft of niet, Kuhlmann geeft in ieder geval een interessante les geschiedenis en techniek mee.

Illustraties

Joke: Kuhlmann blijft trouw aan zijn techniek van pentekeningen ingekleurd met aquarel. De prenten zijn enorm realistisch en gedetailleerd en lijken historisch te kloppen. Ze ademen een retro-sfeer uit mede door de vele sepiatinten. De boeken van Kuhlmann kan je vaak opnieuw vastnemen om steeds nieuwe details te ontdekken. Wat me opviel is dat in elk boek de eerste pagina een grote prent is die met boeken te maken heeft. Zoals hier de boekenwinkel waar de boeken van Jules Verne te koop staan naast Moby Dick. Mijn boekenhart gaat er steeds sneller van slaan en het doet me vermoeden dat Kuhlmann ook een boekenliefhebber is. Het contrast tussen de kleine muizen en de grote mensenwereld levert mooie plaatjes op. Een favoriet aanduiden vind ik moeilijk maar als liefhebber van mooie interieurs genoot ik erg van de illustratie in de bibliotheek. De tegelvloer, de versieringen van de balustrade en dan die twee kleine muizen tussen al dat grootse...

Katy: Wat ik zo bijzonder vind aan de illustraties van Kuhlmann is de zorg die hij besteedt aan alle details. Op de tekeningen is zo veel te zien dat je er steeds nieuwe dingen in kan ontdekken. Hij stelt de muizen en hun geheime leven realistisch voor. In Edison trekken ze naar een garage om in een donker hoekje een duikboot in elkaar te zetten en is er een muizenuniversiteit te vinden in de boekenwinkel. Door de manier waarop hij het voorstelt is het gemakkelijk om betrokken te raken bij Peter en zijn missie om de schat van zijn voorouder te vinden. De illustraties primeren op de tekst en vooral de prenten die de hele spread beslaan zijn heerlijk. Er wordt een spel gespeeld met de mensen en de muizenwereld en met licht en schaduw. De bruintinten, ook als achtergrondkleur, die Kulmann doorheen heel het boek gebruikt, creëren een sfeer die lonkt naar het verleden. Mijn favoriet is die waarop de muizen de schatkist openen. Ze maken gebruik van zaklampen op mensenmaat en aan de muur hangen portretten van personen die invloed hebben gehad op de geschiedenis.

Eindoordeel

Katy: Voor mij is Edison opnieuw een schot in de roos. Torben Kuhlmann blijft trouw aan de stijl uit de eerdere boeken en brengt een spannend en geloofwaardig verhaal over een dapper stel muizen. De mix tussen de echte wereld en die van de kleine hoofdpersonages is erg geslaagd. Het is voor iedereen vanaf 6 jaar (en veel ouder) absoluut weer een boek om te koesteren en vele malen opnieuw te lezen en te bekijken. Vijf sterren!

Joke: Ik heb weer genoten van die prachtige illustraties. Die maken dit tot een uitstekend boek. De taal is ondergeschikt, al vind ik dat Kuhlmann een positieve evolutie heeft doorgemaakt op dat vlak. Hoewel de liefde voor techniek van het boek afstraalt, is het ook voor niet-liefhebbers, jong en oud, genieten. Ik blijf dit boek vastnemen en doorbladeren, van voor naar achter en weer terug. Eigenlijk is het ook een zoekboek, op zoek naar wat de muizen gebruiken uit de mensenwereld, maar bijvoorbeeld ook naar de geschiedenis die in de prenten verstopt zit. Heerlijk! Een boek dat zo kan blijven boeien, verdient dan ook de volle vijf sterren.

Kennen jullie het werk van Kuhlmann? Welk boek is jouw favoriet of trekt je het meeste aan?