Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Prentenboekenfeestje

op 15 mei 2022 door

De zon schijnt en doet onze zorgen en angsten verdwijnen. Tijd voor een prentenboekenfeestje met twee positieve verhalen over je angst overwinnen of je talenten ontdekken.

door Joke –

Mag ik een tijger zijn

Flaptekst

96e0ba36d0b8060e523de587b4d9a20e.jpegMag ik een tijger zijn?

Met sterke poten, als een echte tijger.

Met een groot hart, als een echte tijger.

Tijgers zijn slim, tijgers zijn sterk.

Mag het?

GRRRAAUWWW!

Een heerlijk prentenboek over een jongen die zijn angsten onder ogen ziet.

Inhoud

Mag ik een tijger zijn is geschreven door Stefan Boonen (1967), Vlaming van geboorte en sinds 2000 auteur. Ondertussen schreef hij al minstens honderd boeken zonder zich aan één bepaalde leeftijd te binden: prentenboeken, boeken voor eerste lezers, graphic novels, …

Een kleine jongen besluit de angsten die hij onderweg naar school ondervindt – onder andere om gepest te worden – te overwinnen. Dat lukt als hij doet alsof hij een tijger is. De tekst is eenvoudig maar het vergt toch wat inlevingsvermogen en fantasie van de jonge luisteraars om de betekenis te snappen. Maar zelfs als dat niet zou lukken, blijft er een stoer verhaal over dat vooral door de illustraties het hart van de kleuters kan winnen. Die tekeningen zijn gemaakt door de Italiaanse illustrator Federico Appel (1979). De prenten zitten vol kleur en grappige details. Als je als voorlezer met de kinderen op zoek gaat naar al die finesses wordt de kerngedachte vanzelf duidelijk terwijl het ook gewoon genieten is van het zoeken naar die grappige of bijzondere elementen. Het begint al bij de schutbladen waarop huizen zijn getekend in de vorm van een paddestoel, legoblok of vogelkooi. Dieren en mensen zijn eender en zo ontdek je een skatende krokodil, een bolhoed met paraplu of een ridder in pak.

Ik las dit boek voor in het tweede leerjaar. Deze leerlingen zijn net iets ouder dan de doelgroep maar genoten toch van dit verhaal. Ze gaven het gemiddeld 4,6. Ik sluit me helemaal aan bij hun bevindingen.

V: Ik vind het gewoon leuk omdat het fantasie is en niet in het echt kan.

C: Je kan in die prenten veel ontdekken.

M: Het is mooi maar meer voor jongere kinderen maar de prenten zijn heel goed gedaan.

E: Ik vind het grappig.

Conclusie ****

Dit is een fijn verhaal voor kleuters over het overwinnen van je angsten. De tekeningen zijn grappig en maken van dit boek een plezant zoekboek.

Iedereen zijn eigen kleur

Flaptekst

1b40b775f8363bfd9411d35fa5e476b4.jpegDit prentenboek toont op een vrolijke manier de schoonheid en het plezier van een kleurrijke samenleving. Olifant is groot en sterk en slim. Op een dag hoort hij dat vrienden zich vrolijk maken over zijn grijze kleur. Hij is heel verdrietig, maar dan gebeurt er iets waardoor olifant beseft dat de dieren veel meer in hem zien dan die grijze kleur.

Inhoud

Het schutblad intrigeert. Een helderblauw oog temidden van een grijze rimpelige massa staart je aan: boos of verdrietig? Yoeri Slegers verhaalt op een eenvoudige en begrijpelijke manier hoe het gevoel van anders-zijn leidt tot eenzaamheid. Hij doet dit op een positieve manier door het benadrukken van Olifants talent dat uiteindelijk voor alle dieren zichtbaar wordt. De geschilderde afbeeldingen zijn kleurrijk waar het kan – de aard van het verhaal brengt nu eenmaal met zich mee dat er heel wat prenten in grijze tinten zijn – en beeldt de gevoelens van alle dieren erg goed uit met duidelijke gezichtsuitdrukkingen. De ‘grijze’ prenten ogen helemaal niet saai en telkens sluipt er toch nog een spatje kleur in. De achterliggende boodschap is ook voor de jonge luisteraars of lezers helder. Dat blijkt wanneer ik ook dit boek voorlees aan de – ondertussen ervaren en kritische – recensenten van mijn tweede leerjaar.

E: Ik vind boeken met dieren altijd leuk.

C: Het zijn heel mooie prenten.

M: Het is een mooi verhaal, goed geschreven en met een betekenis.

Conclusie ****

Ondanks het droevige thema in het begin van het verhaal, vind ik dit een vrolijk prentenboek met expressieve prenten. Ik las elders dat dit een verhaal is over andere huidskleuren maar volgens mij gaat het over anders-zijn en daarom gepest worden in het algemeen en daarmee samenhangend over ieders talenten die uiteindelijk zichtbaar worden. Niet alleen voor anderen maar vooral ook voor henzelf. Een positieve en duidelijke boodschap die op een frisse, niet belerende manier gebracht wordt.

Welk prentenboek verkies jij? Las je onlangs nog een feestje van een prentenboek?



Reacties op: Prentenboekenfeestje

Meer informatie

Gerelateerd

Over