Af en toe heb ik de behoefte om iets of iemand extra in het zonnetje te zetten: auteurs, boeken, boekwinkels, personages. Het kan vanalles zijn. Omdat het in mijn maandelijks leesoverzicht niet past, maak ik er een nieuwe rubriek van: Katja's favorieten. Ik trap af met één van mijn favoriete auteurs Cecelia Ahern.

Degenen die me al wat langer volgen, weten dat ik niet vaak genoeg kan benadrukken hoe goed ik Cecelia Ahern vind. Ik heb bijna al haar boeken met ongelofelijk veel plezier gelezen en het liefst zou ik willen dat elk boek dat ik lees van haar hand is. Eind januari verscheen haar nieuwste roman, De som van jou en mij. Uiteraard kocht ik het boek meteen en las het veel te snel uit. Wie is Cecelia Ahern en waarom vind ik haar zo goed? Hopelijk kan ik je dit met dit blog duidelijk maken. 

Wie is Cecelia Ahern? 

De Ierse Cecelia Ahern schreef op haar 21e haar debuutroman “P.S.: Ik hou van je”. Van deze wereldwijde bestseller werd een succesvolle film gemaakt. Na dit succes volgde het eveneens verfilmde Love, Rosie. Daarna verscheen jaarlijks een boek van haar hand. Letterlijk van haar hand. Al haar 18 boeken zijn handgeschreven met een blauwe bic balpen in een notitieboek. Ze is de dochter van voormalig Iers premier, Bertie Ahern. Aan het begin van haar carrière vroegen critici zich openlijk af of haar succes te danken was aan haar bekende vader. Zo werd ze onderschat en naar mijn mening ondergewaardeerd. 

Cecelia Ahern schrijft opbeurende en positieve verhalen. Je zou het feelgood kunnen noemen vanwege het goede gevoel dat de boeken je geven als je het dichtslaat. Als voor jou feelgood een synoniem is voor romantische fictie, dan kom je bedrogen uit. In slechts 7 van haar 18 boeken staat een liefdesrelatie centraal. In de overige gaat het eerder over vriendschap, familierelaties en persoonlijke ontwikkeling. De karakters kunnen verdrietige gebeurtenissen meemaken, maar er staan vrolijke, soms grappige dingen tegenover. Haar boeken zijn melancholisch en luchtig, donker en licht. Er zit een balans in. De rode draad in haar werk zijn de hoofdpersonen die een dieptepunt in het leven meemaken en er weer bovenop proberen te komen. Ze geeft een boodschap mee: Hoe moeilijk je het hebt, er is hoop. Je kunt er doorheen komen. 

Een haakje en soms een vleugje magie

Ik ben niet de enige Cecelia Ahern-fan. Op de website van feelgoodauteur Chantal van Gastel geeft ze het volgende antwoord op de vraag welk boek ze zelf zelf geschreven had willen hebben: 

"Alles - maar dan ook écht álles van Cecelia Ahern. Ik ben serieus boos op mezelf dat ik die boeken niet bedacht heb."

Daarmee heeft ze de kern te pakken. Elk boek heeft een een uniek uitgangspunt waaraan het verhaal is opgehangen. Als ze een idee heeft, dan gaat ze eerst op zoek of iemand het idee al heeft verwerkt in een roman. Als dit nog niet gebeurd is, dan gaat ze ermee verder. Een aantal voorbeelden van het haakje dat ze in eerder werk gebruik heeft:

• PS, ik hou van je: De hoofdpersoon ontvangt brieven met opdrachten van haar overleden echtgenoot, waarmee hij haar na zijn dood begeleidt naar een leven zonder hem.
• Honderd namen: Een in opspraak geraakte journaliste probeert aan de hand van een lijst met honderd namen te achterhalen welk verhaal haar overleden mentor had willen schrijven over deze mensen
• Zo word je verliefd: Een vrouw die zelfhulpboeken verzamelt, probeert een man ervan te weerhouden om zelfmoord te plegen.
• Ik zal je nooit vergeten: Na een bloedtransfusie heeft een vrouw herinneringen, die niet van haar zijn en vaardigheden, die ze voorheen niet bezat
• Liervogel: Een geïsoleerd opgegroeide vrouw kan alle geluiden nabootsen zoals een de Australische liervogel
• De som van jou en mij: Ieder mens is het gemiddelde van de vijf personen waarmee je de meeste tijd doorbrengt

Bijzondere uitgangspunten voor bijzondere verhalen. Haar oudere boeken bevatten magisch realistische elementen. Een volwassen vrouw die verliefd wordt op het onzichtbare vriendje van haar pleegkind, een parallelle wereld waar vermiste spullen en personen terecht komen, een vrouw die haar eigen leven op bezoek krijgt, eigenschappen erven van je bloeddonor. Het zijn geen alledaagse onderwerpen, zeker niet voor een feelgoodroman. In haar latere boeken laat ze het magisch realisme los tot ze het weer gebruikt in haar verhalenbundel Roar. In deze verzameling absurdistische verhalen komen vrouwen bizarre en toch herkenbare situaties terecht door een gezegde letterlijk te nemen. Soms grappig, soms vlijmscherp en heel fantasierijk.  

Schrijfstijl

Cecelia Ahern weet me mee te nemen in haar wereld hoe onrealistisch het uitgangspunt ook is. Ik geloof elk woord dat ze schrijft. Het is taalgebruik is niet al te moeilijk, enigszins poëtisch. Ze schrijft heel beeldend, bijna filmisch. Niet raar dat Hollywood haar boeken heeft ontdekt. 

Ze kruipt in de huid van haar personages. Het zijn niet altijd de voor de hand liggende personages met een opbeurend karakter. Sommige personages zijn star, depressief, met een dwangstoornis, eigenwijs, kwetsbaar of juist oppervlakkig. Niets menselijks is haar vreemd. Hoe moeilijk te doorgronden de karakters in het begin soms zijn, je leert ze kennen, lacht en huilt met ze mee, groeit met ze mee. Aan het einde snap je ze.

Cecelia Ahern heeft het talent om gevoelige verhalen te schrijven. Ik zat in de trein en begon nietsvermoedend in Ik zal je nooit vergeten. Na vijf minuten begon ik al te snikken alsof mij iets tragisch was overkomen. Niet mij was iets overkomen, maar het personage dat ik sinds drie bladzijden kende. Nu ben ik wel een huilebalk tijdens het lezen. Maar zo vroeg in een boek? Dat gebeurde één keer eerder, met De knikkerverzamelaar van Cecelia Ahern. Kortom: houd je van meeslepende verhalen met levensechte en hartverwarmende personages en verrassende invalshoeken? Lees dan Cecelia Ahern.

In onderstaand filmpje leest Cecelia een klein fragment uit Liervogel met wat mooie sfeerbeelden van Ierland. 

Ik hoop dat mijn fantalk over Cecelia Ahern je heeft kunnen prikkelen om haar boeken te gaan lezen. Vind ik automatisch alles goed wat ze geschreven heeft? Nee, ik ben geen fan van Love Rosie en ook Toen ik jou ontmoette vond ik tegenvallen. Maar zelfs een mindere Ahern is niet doorsnee. Wil je eens iets anders lezen? Een feelgood op de grens van literatuur? Probeer dan een keer één van haar boeken. Hopelijk geniet je er net zo van als ik.

Heb je al eens iets gelezen van Cecelia Ahern? Wil je nog iets lezen van Cecelia Ahern?

En als je toch bezig bent, laat even weten wat je van de nieuwe rubriek vindt. Leuk of laat maar zitten?