Bevrijd uit de meterkast
Het boek lag al zeker een week in mijn meterkast verstopt.....maar het was nog steeds september en lees-uit-eigen-kast-maand, dus hoe hard het ook schreeuwde of hoe verleidelijk het me ook aankeek elke keer als ik de kast opendeed....het mocht er niet uit!
Tot gister :-)
Eén dag te vroeg, op de laatste dag van september heb ik hem tevoorschijn getoverd, vrij gelaten uit de meterkast....
Kolja van Arthur Japin.

Gister was er namelijk een lezing van Arthur Japin bij boekwinkel Paagman in Den Haag.
Al sinds ik hoorde over dit boek ben ik nieuwsgierig en kan ik niet wachten om het te gaan lezen (moet wel even, eerst nog wat leesclubs en een boekbloggersklus die voorrang hebben).
Na het lezen van een interview met Japin over Kolja wist ik het zeker: ik wou hem ook horen vertellen over dit boek!
Ik heb me dus gelijk opgegeven voor de lezing en ging gister heel benieuwd naar Paagman.
Het was de eerste keer dat ik naar zo'n lezing ging, dus wist ik niet helemaal goed wat ik moest verwachten.

Ik vond een plekje bijna vooraan in een hoekje met nog drie dames die, hoewel ze elkaar niet kenden, al heel snel een gezellig gesprek aanknoopten en mij erbij betrokken.
Dat voelde al goed....

Heel attent
Nog voor Japin op het podium kwam had hij bij mij al pluspunten gescoord :-)
Eén van de dames in mijn hoekje zat in een rolstoel, toen er tijdens de aankondiging van de lezing gezegd werd dat er na afloop een signeersessie op het podium zou zijn, begon ze te lachen en zei dat dat er voor haar dus niet in zou zitten!
Hoewel Japin aan de andere kant van de ruimte stond pikte hij dit op en gebaarde gelijk dat hij na afloop naar haar toe zou komen.
Heel attent vond ik dit.
En ja, hij heeft woord gehouden, deze dame kreeg als eerste een gesigneerd boek, een boek dat hij ook nog voor haar ging pakken toen bleek dat ze nog geen boek had.

Als een verliefdheid
Japin begon zijn verhaal en wist al vanaf de eerste zin te boeien....
Vertelde dat hij na het schrijven van zijn laatste boek nog niet wist dat het volgende over Kolja zou gaan, hij kende Kolja nog niet eens.
Hij gaat namelijk niet op zoek naar een verhaal, het verhaal vindt hem, overkomt hem....zoals een verliefdheid je overkomt.

Japin las in een boek over Peter Schaffer, de schrijver van Amadeus. Schaffer is inmiddels overleden en er stond dat het jammer was dat hij er nooit aan toe was gekomen om zijn plan om een toneelstuk te schrijven over de gebroeders Tsjaikovski uit te voeren.
Japin werd nieuwsgierig en verdiepte zich in de gebroeders Tsjaikovski om er achter te komen wat Schaffer dan had willen schrijven, en kwam zo uit bij het dove jongetje Kolja.

Woorden als vlinders
Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Kolja die als klein jongetje bij Modest Tsjaikovski, de broer van de beroemde componist, komt te wonen. Modest wordt zijn voogd en samen met een gouvernante vormen ze een soort vreemd gezinnetje.
Kolja is doof en kan ook niet spreken, maar Modest stuurt hem naar een instituut waar hij op zeer hardhandige wijze gedwongen wordt te leren spreken.

In het boek staat een stukje over hoe Kolja terugkijkt op de tijd dat hij niet kon spreken en zich woorden voor moest stellen, moest bedenken wat dat waren, en hoe ze eruit zouden zien, aangezien hij het hebben moest van beelden.....
Japin las vervolgens een stukje voor wat echt schitterend was!
Kolja stelde zich woorden voor als vlinders, vlinders die opvlogen en al dwarrelend door de lucht gingen, maar die soms ook eerst aarzelend op een lip bleven treuzelen om uiteindelijk toch nog weg te vliegen....
Het waren echt ontzettend mooie zinnen die voorgelezen werden op een manier die echt helemaal klopte....schitterend!

Het boek gaat over het mysterie rond de dood van de componist Pjotr Tsjaikovski, hij zou aan cholera overleden zijn, maar er zijn allerlei aanwijzigingen dat dit vehraal niet klopt.
Kolja probeert in het boek de waarheid te achterhalen over de dood van Pjotr.

Geen woorden nodig
Japin vertelde ook nog een zeer persoonlijk verhaal over woorden, over hoe veel pijn woorden kunnen doen, dat woorden als wapens kunnen zijn....hoe woorden meer en langer pijn kunnen blijven doen dan dingen die een mens fysiek aangedaan worden.
Hij sprak uit ervaring.....en hij deelde deze persoonlijke ervaring ook met de toehoorders.

De hoofdpersoon uit het boek, Kolja heeft eigenlijk helemaal geen woorden nodig; hij kan zonder de mensen te spreken, enkel door te observeren vaak al meer te weten komen over de personen dan dat ze hem ooit zelf zouden vertellen.
Japin vertelt zelf ook heel goed zonder woorden te kunnen, dat hij graag samen is zonder te hoeven praten....een stilte kan ook zoveel vertellen, en kwetst niet zoals woorden al snel kunnen doen....

Luisterboek
Japin heeft verschillende stukjes voorgelezen uit Kolja en die stukjes waren zo mooi, hadden zulke prachtige zinnen dat ik nu helemaal niet meer kan wachten om in het boek te beginnen.
Maar hij vertelde ook dat er een luisterboek komt en dat hij dit zelf in gaat spreken, iets wat hij altijd doet.
En eerlijk: ik heb eigenlijk nog nooit een luisterboek overwogen....ik lees liever zelf.
Toch zou ik dít luisterboek zo maar eens aan kunnen gaan schaffen, want de manier waarop Japin voorleest uit zijn werk is zo schitterend en voegt zoveel toe aan het verhaal!! Echt ongelooflijk mooi.