Een nieuwe leesclub op Hebban met een uitnodigende en intrigerende titel: De levenscyclus van de gewone octopus. Het klinkt als een non-fictie boek, maar het is toch echt een roman. 15 leesclublezers kregen een ‘Gefeliciteerd, je bent geselecteerd’- mail in de brievenbus! Vervolgens vielen de boeken op de mat en de leesclub was een feit.
 
 
Verwachtingen en eerste indruk

De eerste vraag komt gelijk online en gaat over de verwachtingen vooraf en de eerste indruk van het boek. Qua verwachtingen is vooral de octopus uit de titel die triggert. Hoe zal die in het verhaal passen? Verder zijn er verwachtingen over het boek: en hopen de lezers spanning en avontuur, feelgood, mysterie, een luchtige roman, humor, romantiek, drama en het onthullen van geheimen te ontdekken. Daarnaast zijn er nog lezers die blanco het verhaal instappen en wel zien wat er komt.

Margreeth: Ik ben benieuwd waar de titel naar verwijst
Taartje: Mijn verwachting is een beetje een feelgood boek maar wel met het nodige mysterie
Marjolein: Ik probeer me altijd zo min mogelijk te verdiepen van te voren in een boek, omdat ik graag zonder (onbewuste ) oordelen in een boek begin en ik zelf kan ontdekken wat ik ervan vind

De leesclub

We pakken de boeken op en na twee weken leestijd gaat de inhoudelijke discussie van start. We bespreken de cover en de titel, het motto, de twee hoofdstukken “Nu” aan het begin en het einde van het boek, de personages, de opbouw en de schrijfwijze. We zoeken naar thema’s en geheimen, om daarna het boek te beschrijven in een korte zin van tien woorden. In de laatste vraag kijken we terug naar onze verwachtingen en in hoeverre die zijn uitgekomen, geven we boekentips en stellen we nog overgebleven vragen aan elkaar.

De cover en de titel

Over de cover zijn we vrij snel klaar. De een vindt het oké, een ander noemt het spuuglelijk. De cover is kleurrijk, met een zwart-wit foto van twee jonge meiden op een bed, die overeenkomt met een scène uit het boek. Dat laatste is opvallend, omdat het boek start met drie vriendinnen en niet twee.

Margreeth: De titel en de kleuren vind ik uitstekend passen bij deze moderne meiden. Wat me wel in verwarring bracht waren die TWEE vriendinnen, terwijl het al begint met DRIE vriendinnen.

De titel brengt zoals verwacht meer discussie met zich mee. De nieuwsgierigheid die wordt gewekt, blijft lang onbeantwoord. Als dan eindelijk de titel wordt verklaard, is dat een beetje een anticlimax.

Hilde: Het duurt heel lang tot we de betekenis van de titel leren kennen, en uiteindelijk wordt daar dan heel licht overgegaan, wordt het in één zinnetje vermeld. Ik vind het dus wat vergezocht, aan de andere kant is het wel een originele titel die nieuwsgierig maakt, en die zelfs een reden is om het boek te gaan lezen om de betekenis ervan te achterhalen.

Motto en de 'NU' hoofdstukken

Ook de volgende vraag levert voer voor discussie. De auteur heeft een motto gekozen over monsters. Wie is het monster in dit boek en waarom heeft ze er toch voor gekozen? We komen er niet helemaal uit. 

Elisa: Ik vind de quote niet bij het boek passen, want naar mijn mening gaat het niet over monsters. Ieder mens is anders en iedereen probeert het leven zo goed mogelijk in te richten, de een is daar beter in dan de ander. Maar zeker moeders onderling kunnen kritisch zijn op elkaar. Ik zie een octopus als een mooi dier, niet als een monster. Dus ik begrijp het verband niet en zou niet weten waarom de auteur voor deze quote heeft gekozen.

Nog vreemder wordt het als we het eerste hoofdstuk en het laatste hoofdstuk nog eens bekijken. Beide keren heeft het als titel ‘Nu’, maar wie er aan het woord is blijft een raadsel. Het is vaag, blijft vaag en voegt niets toe aan het boek.

KarssenC: Gevoelsmatig dacht ik dat het over Pen ging die na dat hoofdstuk het verhaal ging vertellen over hoe het zo gekomen was. Maar aan het eind van het boek en na het lezen van de club vragen ging ik daar aan twijfelen en vond ik het steeds vager. Wat zegt ze nou eigenlijk?
AnnaGr: Het was voor mij niet duidelijk wie hier aan het woord is. En dat heb ik met het laatste hoofdstuk ook zo dat het zo vaag is. In de laatste nu,wordt geschreven over een pluchen inktvis, dus ik vermoed dat Penelope hier aan het woord is. Maar ik vind het allemaal vaag en een raar einde. Ik heb het meerdere keren gelezen om een verband te zien, maar het brengt meer verwarring dan een goed einde. Mijns inziens had de auteur dat beter achterwege kunnen laten.
Sabine: Het eerste en laatste hoofdstuk houd ons toch allemaal bezig. Zo ook mij. Ik vind het moeilijk te doorgronden of dit nu ook juist de bedoeling was of dat ik iets in het verhaal gemist heb waardoor je makkelijk kunt weten hoe het bedoeld is en over wie het nu gaat. of is het de bedoeling dat het op meerdere karakters in het verhaal kan worden toegepast ?

Personages

In de volgende vraag kijken we naar de personages. Pen en Alice zijn olgens de korte samenvatting de hoofdpersonages en daarbij komen een hele serie bij-personages voorbij. We zijn het er over eens dat Pen het hoofdpersonage is. Alice speelt wel een grote rol, maar niet als ondersteuning van Pen’s verhaal, meer haar eigen verhaallijn. Het hele ‘twee vriendinnen’ gebeuren (zoals op de cover staat) valt hiermee weg. We merken hier al op dat de opbouw van het verhaal wat scheef gaat, met teveel bij-personages en zijlijntjes die onvoldoende worden uitgewerkt. Dat komt in latere vragen ook steeds terug.

Nanniebe: Pen is de hoofdpersoon wat mij betreft. Alice staat echt op het tweede plan; haar verhaallijn hangt er maar een beetje bij. Waar Pen sterker wordt gedurende het verhaal, wordt Alice zwakker en Alice’ verhaallijn lijkt vooral te dienen om dat te laten zien.
Taartje: Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij verscheidene personages geen idee had wie het nu waren omdat ze maar heel weinig voorkwamen. In het begin werd het wel een beetje uitgelegd maar de toevoeging ervan begreep ik niet volledig.
Anita:  Het verhaal van Alice is een beetje onderbelicht vind ik. Ik merkte aan mezelf dat ik de passages van Alice ook minder graag las. Pen heeft een veel grotere rol. Nu ik hier zo over nadenk, begrijp ik eigenlijk ook niet goed waarom het boek over zowel Alice als Pen moest gaan. Alice verdient met haar verhaal meer plaats.
Catbelle: Ik heb voor Jo gekozen, omdat ze een interessant verhaal lijkt te hebben, maar er eigenlijk amper aandacht aan wordt besteed. [..]. Ze is vooral zwaar onderbelicht. De ontwikkeling mist daardoor geheel terwijl ze wel een interessante rol heeft in de interacties.

Schrijfwijze

De manier van schrijven is oké, de hoofdstukken lezen vlot, maar soms is het gekuntseld en lopen zinnen niet lekker. En er is bij de lezers kritiek op de structuur van het verhaal. Verhaallijnen worden opgezet, maar onvoldoende uitgewerkt. Binnen een hoofdstuk wisselt het perspectief, waardoor we meekijken met een bij-personage. Leuk, maar het voegt niets toe.
Termen als ‘prima’ en ‘soms wat te bedacht’ komen voorbij.

Hilde: De schrijfstijl is heel vlot en leesbaar, de auteur gebruikt geen ingewikkelde zinnen. En doordat de hoofdstukken kort zijn, nodig dat ook uit tot verder lezen (‘nog eentje’)
Marjolein: Ik heb me vooral gestoord aan keuzes die Knight heeft gemaakt: op blz 30 scoort ze bijvoorbeeld een aanzet tot een ander perspectief, namelijk dat van Alice, om daarna alles weer meer vanuit Pen te beschrijven. Dat heb ik ook ervaren bij personages en verhaallijnen, ze had heel veel ideeën en heeft ze erin gestopt zonder ze goed af te werken of met elkaar te verbinden.
Daantye: De schrijfwijze is niet heel erg vlot. Op de een of andere manier voelt het aan alsof het verhaal er met horten en stoten uit komt. Een beetje langdradig, traag en oppervlakkig.
AnnaGr: Wat perspectief betreft zit er op een gegeven moment geen vaart meer in het verhaal en vraag ik mij menigmaal af of het nog ergens toe gaat leiden en wat de plot is.
Anita: De schrijfwijze vind ik ingewikkeld. Regelmatig had ik het idee niet met jongvolwassenen te maken te hebben in dit boek. Wel in hun handelen maar niet in hun taalgebruik en woordkeuze.

Mooie zinnen

Gelukkig weten we nog wel wat positieve dingen uit het boek te halen, als we mooie zinnen met elkaar delen. Niet iedereen heeft ze opgemerkt, maar ze zijn er wel. Elisa brengt haar gevonden pareltjes naar voren. Het is niet voor niets haar favoriete vraag in een leesclub (-_-). 

Vrouwine: Wat een mooie zinnen, dit is voor mij de meerwaarde van een leesclub, waar ik kennelijk overheen lees attendeer jij Elisa me in dit geval op zinnen die meer vertellen.

Tweede helft van de leesclub

We zijn over de helft van de vragen en op een punt in de leesclub dat we redelijke eensgezind zijn over het boek: Het is oké, maar er schort nogal wat aan. We bleven nieuwsgierig naar het verloop van het verhaal, maar meeslepend was het niet.
In de volgende vragen kijken we naar de thema’s. Vriendschap, ouderschap, feminisme, familie, zoektocht naar identiteit, grensoverschrijdend gedrag, coming of age en geheimen worden genoemd. En we bespreken nog de opbouw waar over wordt gezegd: rommelig, een overbodig 1eerste en laatste hoofdstuk, maar ook prima/goed, logisch en chronologisch prettig door meerdere verhaallijnen en perspectieven en overzichtelijk.

 
Het boek in maximaal tien woorden

Aan het einde van de leesclub is het leuk om het boek samen te vatten in een zin van maximaal tien woorden.

• KarssenC: Vriendschap, zoektocht naar geluk, mooie roman met gemiste kans.
• AnnaGr: Studentenleven in Edingburgh,vriendschap,loyaliteit. Familiegeheim dat ontrafeld moet worden.
• Hilde: Over volwassen worden en het belang van vriendschap en familie.
• Anita: Coming of ageroman met vallen en opstaan wegens tumultueuze familieperikelen.
• Marieke: Een wisselvallige roman over familiegeheimen en volwassen worden
• Vrouwine: Twee vriendinnen op weg naar volwassenheid in een nieuwe wereld.
• Daantye: De struggles van twee meiden die opgroeien en familiegeheimen ontdekken
• Marjolein: Een roman vol met geheimen, soms iets te vol
• Elisa: Een roman over ontdekken wie je bent en familiegeheimen ontrafelen.
• Margreeth: Volwassen worden in een omgeving vol geheimen, vriendinnen en vrienden.
• Nanniebe: Ambitieuze maar onevenwichtige debuutroman over familie en volwassen worden.
• Catbelle: Een matige roman over familiegeheimen en je eigen identiteit vinden.
• Taartje: Een roman over volwassenheid en de geheimen die daarbij ontstaan.
• Sabine: Een roman het leven, over vriendschap en het volwassen worden.

De verwachtingen, uitgekomen of niet?

Ter afsluiting kijken we terug naar de verwachtingen die we vooraf hadden. Zijn die uitgekomen?
De lezer die begon met geen of lage verwachting ziet dat de hoop op een ‘lekker lezen’ boek wel is uitgekomen. Voor wie hogere verwachtingen had, is het toch wat tegengevallen. Iets wat zonder leesclub niet eens zo was opgevallen, maar juist door het samen te bespreken vielen tekortkomingen op.

Marjolein: Ik vond het boek niet zo goed als ik gehoopt had, de losse eindjes en opzetjes zaten me teveel dwars.
Elisa: Niet helemaal, ik heb genoten van het lezen van het boek, maar ik had een boek met iets meer diepgang verwacht. Ik had gehoopt dat het bij enkele personages zou blijven en je meer over de gevoelens van de dames te weten was gekomen. Nu bleef het nogal aan de oppervlakte
CatBelle: Ja en nee. Zonder de leesclub had het wel aan mijn verwachtingen voldaan, maar nu doordat ik er veel meer over na moest denken zijn de mindere punten me veel meer opgevallen.
Anita: Ja en nee. Zonder de leesclub had het wel aan mijn verwachtingen voldaan, maar nu doordat ik er veel meer over na moest denken zijn de mindere punten me veel meer opgevallen.
Nanniebe: Mijn verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen. Ik vind het een erg zwabber boek dat niet wist wat het wilde. Soms was ik toch wel geïntrigeerd en las ik makkelijk verder, op andere momenten vond ik het erg cliché en niet boeiend. Al met al geen goed boek.

We tippen elkaar nog boeken en stellen nog een paar vragen over de leesclub en daarmee is het einde van de leesclub bereikt.

Conclusie en sterren

Er worden recensies geschreven en geplaatst. We zijn het wat de sterren betreft, behoorlijk met elkaar eens. 12 x drie sterren en 2 x twee sterren. Het is een boek dat je als ‘oké’ of ‘prima’ benoemt. Niet heel slecht, maar ook niet heel goed, en dat vertaalt zich terug in het gemiddelde van 2,9 sterren voor De levenscyclus van de gewone octopus.

Met dank aan Anita, AnnaGr, Catbelle, Daantye, Elisa, Hilde, KarssenC, Marjolein, Margreeth, Nanniebe, Sabine, Taartje en Vrouwine voor jullie enthousiasme en inzet. 

8-7-2025
Marieke Scheers, Coördinator leesclub