Met 15 lezeressen begonnen we aan deze leesclub, Al gauw sloot er nog een lezeres gezellig aan met een eigen exemplaar.
We hebben met zijn allen een fijne discussie gehad over dit boek, waar verschillende meningen werden gegeven, waardoor we ook weer wat van elkaar leerde, dat maakt een leesclub ook leuk.
De verwachtingen waren van tevoren vaak ietsje anders dan het boek uiteindelijk was.
Verschillenden vragen kwamen aan bod waarin we het boek uitgebreid bespraken, hier zie er een paar uitgelicht.

Over het boek

Thornwood Village, 1910

Anna, een jonge boerendochter, biedt aan om de Amerikaanse Harold te helpen met het vertalen van sprookjes van het Iers naar het Engels. Maar niet alles is wat het lijkt, en al snel bevindt Anna zich in het middelpunt van een mysterie dat de toekomst van haar gemeenschap en haar manier van leven bedreigt…

New York, 2010

Geboeid door het land van mythen en folklore stapt Sarah Harper in een vliegtuig naar de westkust van Ierland. Daar loopt ze in de voetsporen van Harold en Anna, honderd jaar later. Maar eenmaal aangekomen, ontdekt ze duistere geheimen die balanceren tussen het alledaagse en het magische, tussen het zichtbare en het onzichtbare.

Schrijfstijl
Van de schrijfstijl van een auteur kun je altijd genoeg over praten, wat de een juist fijn vind ziet de andere juist anders.
De schrijfstijl werd over het algemeen als prettig ervaren, het was niet moeilijk te lezen, het werd beeldend gevonden.
Ook hadden sommige van ons het ook wel fijn gevonden als er een begrippenlijst aan het einde van het boek zat.

Desiree Als ik de schrijfstijl ergens mee zou moeten vergelijken dan zou dat een zak Engelse drop zijn. Je weet wat je krijgt, weinig verassingen en en het eet gemakkelijk weg. Misschien had ik bij een verhalenverteller en een boek dat toch in Ierland afspeelt wel iets meer poëzie en mysterie verwacht. Het was geen ingewikkeld boek om te lezen. Enerzijds zou je het transparante taalgebruik kunnen roemen, anderzijds had er van mij best een tandje bij gemogen.

Sooz Het verhaal en de schrijfstijl is erg gemakkelijk te volgen. Door de redelijk korte zinnen las ik snel door. Het gebruik van de Ierse woorden ondersteunde het verhaal.
Ik vond het een visuele schrijfstijl. Evie weet de sfeer en omgeving van Ierland heel goed in woorden te vangen. Ik kreeg er een heel duidelijk beeld van in gedachten.
Maar ik had eigenlijk gedacht dat het verhaal en de schrijfwijze mij een veel sprookjesachtiger of magisch gevoel zou geven. Het had af en toe een kleine knipoog ernaar toe..

Lotte 
Ik vind de schrijfstijl heel volledig. Alle details, gedachten en handelingen van de personages zijn beschreven; als lezer hoef je nergens zelf over na te denken. Dat maakt de schrijfstijl vlot en makkelijk leesbaar, passend bij alle leesniveaus. Persoonlijk hou ik meer van boeken waar meer van mij verwacht wordt als lezer, waarbij ik uitgedaagd wordt om zelf na te denken, te voorspellen, terug te lezen. De complete beschrijvingen haalden voor mij ook iets van het mystieke en mysterieuze weg, waar ik met dit boek eigenlijk op had gehoopt.

De schrijfstijl zou ik omschrijven als een "feelgood-stijl". Het is een schrijfstijl waarbij je gemakkelijk weg kunt dommelen in een stoel met een dekentje. De woorden van de schrijfster voeren je mee door het verhaal als een touringcar met gids die je op alle gebeurtenissen en details wijst. Een lekker boek om je hoofd even leeg te maken, want echt spannend of mysterieus wordt het niet.

Daniella Ik vond het boek prima om te lezen, over het algemeen een makkelijke schrijfstijl. Ik had volgens mij ergens in het begin wel dat er stond ‘in arren moede’ - dat ik dacht waarom staat er niet gewoon in armoede (h5 p 54). Net daarvoor was er een woord dat ik heb opgezocht (had iets met kunst te maken - heb die niet genoteerd), maar meer ben ik verder niet tegengekomen.
Ik vond het wel lastig schakelen dat het verleden en heden in mijn ogen zo snel wisselde, dat haalde me elke keer uit het verhaal. Ik dacht dan niet: oh ik lees nog wat verder, want moest dan echt weer terugschakelen. Ik vond dat de vaart uit het verhaal houden. En ik vond de verhaallijn dan te langdradig of niet spannend genoeg om er echt in op te gaan.
Ik had net als wat anderen hier ook wat meer magie verwacht, ook in de schrijfstijl.

Jessica Ik vond het een mooie beeldende manier van schrijven. Ik kon mij echt voorstellen hoe Thornwood er destijds uit had gezien en in 2010. Het vleugje mysterie en magie vond ik intrigerend. Ik vloog door het boek heen(heb het binnen 2 dagen uitgelezen!), de hoofdstukken waren precies goed en de afwisseling tussen het verleden en het "heden" maakte het ook dynamisch. Het maakt mij nieuwsgierig naar het eerste boek van Evie Woods.
Ik zou het typeren als een beeldende schrijfstijl. Ik had dit van te voren wel verwacht omdat de tekst op de achterkant ook al een bepaald beeld neerzet. Het magische tintje wat sommige zeggen te missen heb ik wel ervaren, maar misschien komt dit ook omdat ik haar eerste boek niet heb gelezen?

Saskia De schrijfstijl is beeldend en de zinnen zijn over het algemeen makkelijk.Soms zijn er wat poëtisch aandoende zinnen, een beetje lyrisch en dat past goed bij het magisch realistische. Het verhoogt het mystieke en e soms wat geheimzinnige sprookjesachtige sfeer. De schrijver gebruikt af en toe wat humor, dat voelt als een knipoog naar de lezer.
Ik las het boek maar wisselde het af met het luisterboek op Storytell. Ik merkte dat het luisterboek meer bij me binnenkwam dan het lezen van het ebook. In mijn geval komt dat omdat de taal wel zo eenvoudig is, alsook de verhaallijn. Dat heeft tot gevolg dat ik door de tekst vlieg en deze dus minder tot me kan doordringen. Ik heb dan ook geprobeerd wat langzamer te lezen zodat de details van de omgeving wat beter zouden beklijven.

Setting
Het verhaal speelt zich af in het Ierland van rond 1910 en 2010 in een klein plaatsje Thornwood.
Een plaatsje wat je liet wegdromen tijdens het lezen bij de beschrijvingen van de natuur en de meidoorn, die een grote rol in dit verhaal speelt. Aan de andere kant werd er ook gevonden dat dit wat uitgebreider beschreven kon worden, genoeg voer voor discussie dus.
De verhaallijnen werden goed in elkaar verweven, al had de een wel meer met het verhaal van Anna dan het verhaal van Sarah in 2010.

De rijdende boekenwurm De afwisseling tussen de moderne tijd en de landelijke setting vond ik goed in elkaar overlopen. De beschrijvingen waren sfeervol en maakten het makkelijk om in beide werelden mee te gaan. Toch had het verleden in 1910 voor mij net dat beetje extra. Verhalen uit het verleden hebben altijd iets magisch en trekken me sneller mee dan hedendaagse vertellingen.

Desiree Ierland is een prachtige achtergrond voor verhalen. Ondanks dat het een volkomen modern Europees land is, zijn er nog steeds ongepolijste hoekjes met oude bomen, kastelen, heuvels en (land)huizen. De manier waarop Woods het beschrijft is aannemelijk, niet kitschy. Ik kan me voorstellen dat als Sarah van een stad in Amerika belandt in Ierland, dat ze een cultuurshock krijgt. Ze moet vertragen en ook wennen aan het evocatieve karakter van Ierland. Ook het Ierland van Anna is plausibel, ook tegen de achtergrond van de standenmaatschappij, het conflict met de Engelsen en de dreigende opstand. Het blijft echter de achtergrond van het verhaal. Van mij had de schrijfster er meer mee kunnen doen.

Het verhaal van Anna vond ik interessanter en fantasierijker dan dat van Sarah. Toch vond ik beide verhaallijnen behoorlijk voorspelbaar. Bij Sarah, vanwege het witte vlindertje dat op de voorkant in de boekenkast zit. Dan denk ik al snel aan het verlies van een kindje. De manier waarop Sarah er mee omgaat, vind ik wat grotesk. Toch blijf je haar het beste toewensen in het verhaal. Misschien kan dit idd een healing story zijn voor mensen die ook zoiets hebben meegemaakt.

Het verhaal van Anna is mooi en magisch, maar ook wel weer een beetje cliché. Over een rijke man die aanpapt met een boerenmeiske en daarbij geen voorname motieven heeft, een stadse meneer die het uiteindelijk ook niet is - dan had ik liever de magische lijn dieper uitgespit. Toch weet Woods het mooi te beschrijven, ook tegen de achtergrond van het landschap en de geschiedenis. Het kan ook gewoon niet helemaal mijn genre zijn 

Jessica H De setting van met name de tijdlijn van Anna vond ik heel mooi beeldend neergezet. Ik kon mij voorstellen hoe het huisje in Thornwood er destijds had uitgezien, hoe zij samen op zoek gingen naar verhalen op de fiets en hoe het dorp geweest moet zijn met al zijn inwoners.
Ik vond het verhaallijn van Anna het meest intrigerend, ik las dan soms ook sneller door de hoofdstukken van Sarah heen om weer bij haar uit te komen. Het stuk van Sarah was voor mij meer feelgood achtig terwijl het verhaallijn van Anna voor mijn gevoel meer diepgang had en een wat diepere boodschap met bijvoorbeeld de TBC van haar zusje en de impact daarvan op haar.

Sooz De setting is heel beeldend neergezet. De sfeer en de ruige omgeving van Ierland werd zo beschreven dat ik er een goed en mooi beeld van kreeg. Dat vond ik met name voor Anna haar verhaallijn meer sprekend naar voren komen. In haar karakter leek net iets meer diepgang te zitten, dan Sarah.
Terwijl er in Sarahs tijdlijn meer beeldspraak of verborgen onderliggende betekenissen in de beschrijving van de omgeving leken te zitten. Maar ik weet niet of dit echt zo is...
Ik vond een aantal historische details leuk om te lezen, zoals het ongebruikte ticket van "The Cunard Line - Queenstown New York". Die heb ik even opgezocht op Google!  Daarom sprak de 1910-tijdlijn mij ook meer aan.

Daniella Ik heb zelf een zwak voor Ierland, dus dat is dan meteen al een plus voor deze setting. Ik hou van verhalen die zich daar afspelen, er zit vaak ook veel magie in (dat was dan hier iets minder prominent).
Ik vond de verhaallijn van het heden fijner om te lezen, ik vond het verhaal van Anna vaak wat langdradig en weinig spannend op een aantal dingen na. Hoewel het deel van Sarah ook niet veel spannends had, maar ik had wel het idee dat daar soms wat meer humor ofzo in zat. Ik vond het bijvoorbeeld echt grappig toen ze wakker werd in dat vliegtuig.

Carolien Ik kreeg een aardig beeld van de setting al had Woods er wat uitgebreider bij stil mogen staan denk ik. Zoals anderen ook benoemen viel de portie magie enigszins tegen. Het deed voor mij geen afbreuk aan het verhaal maar als je het boek daarom kiest en je verheugt je er op valt het wellicht tegen.
Ik vond beide verhaallijnen plezierig. Als ik de Zeven Zussen als voorbeeld neem, moest ik soms door het verleden worstelen en was ik blij als ik weer bij het heden kwam. Dat had ik bij dit boek helemaal niet.

Opgevallen
Je kan met zijn allen hetzelfde boek lezen maar toch haalt iedereen daar iets anders uit en vind iedereen iets anders wat hun meer is opgevallen. Toch waren er een paar dingen die vaker genoemd werden wat er was opgevallen en dat was vaak toch de relatie van de natuur met het bovennatuurlijke, ook de meidoorn was opgevallen.

Clas Ik denk de omschrijving van Ierland, landschap, de mensen met hun buren de samenwerking, hulp onderling.
Dit komt telkens terug zowel in heden als verleden.

Ursula Voor mij is dat het bovennatuurlijke met de natuur. Bijvoorbeeld het stukje waarin George wordt aangevallen door de bijen, boontje komt om zijn loontje.
De meidoorn die een belangrijke plaats in neemt in het landschap en ook de vruchten. In het heden waarin de thee van meidoorn wordt gezet voor Sarah, veel beter dan de alcohol

Mirjam Het belangrijkste element in het boek is denk ik toch de magische kracht van de natuur. Zoals de bijzondere meidoorn die niet werd omgekapt maar waar de snelweg omheen gelegd werd omdat men aan de meidoorn magische krachten toedichtte en deze een belangrijke ontmoetingsplaats zou zijn voor feeën. Geneeskrachtige planten en kruiden. De zwerm bijen die het kwaad (George) aanviel. Dit element had nog wel iets meer uitgewerkt kunnen worden.

Boeken van Chayenne Het opvallendste... lastige vraag... ik vond de combinatie met de boom wel heel mooi gedaan.. en dan de verweving van beide verhalen... dan heb je mens en natuurlijk hoe elkaar dit versterkt.. lijkt vaak niet zo.. maar toch is het zo...;)

Lianne Ik vind het mysterieuze gebeurtenis rondom de wisselkinderen het opvallendste. Later kwam dit nog een keer terug in het boek bij 'de heks' waar meer inzicht wordt gegeven hoe de mensen er toen in geloofden.

Het oordeel
De verhalenverzamelaar was vele voor van ons niet helemaal wat er ervan hadden verwacht, er werd meer magie in dit verhaal verwacht.
Ook waren de verwachtingen hoog van degene die haar vorige boek de verborgen boekwinkel al hadden gelezen, maar wat bleek tijdens deze leesclub dankzij het uitzoekwerk van Mirjam dat dit boek al in 2018 door haar werd geschreven en dus al eerder is geschreven door Woods.
Ondanks dat de verwachtingen anders waren, is het boek met plezier gelezen en zorgde voor een aantal ontspannen uren leesplezier.
Het  boek haalde een gemiddelde van 3,4 sterren wat een prima scoren is.

5sterren
Lianne Het verhaal had mij al snel te pakken en ik kon het op sommige momenten niet wegleggen.
De verhalen zijn in eerste instantie losstaande verhalen, maar bijna op het einde raken ze elkaar.

4 sterren
Carolien De liefhebbers van de Ierse folklore en magie komen niet geheel aan hun trekken. De onderwerpen zitten in het boek maar blijven erg aan de oppervlakte.
Al met al heb ik het boek met plezier gelezen. Ik ging er vlot doorheen en ben genoeg vermaakt om toch haar vorige boek ook te gaan lezen.

3 sterren 
Ursula "Een aardig boek voor een paar ontspannen uren, healing fiction met een knipoog naar magie/ mystiek"

Nathalie ‘Don’t judge a book by its cover?’ Wel, hier mag je dat zeker wel doen: wat een prachtige uitgave met de boekenkast en goudkleurige details.
Toen ik de achterflap van dit boek las, werd ik heel enthousiast: folklore, magie, mysterie, Ierland. Voor mij kan het boek de titel niet vullen, daarvoor kwamen de folklore en de verhalen op zich te weinig naar voren.

2 sterren
Desiree Het gevoel dat bij mij achter blijft, is dat ik met de nodige verwachtingen dit boek ben gaan lezen, maar dat het eigenlijk chicklit voor dames van dertig is. Daarom krijgt het boek van mij 2 sterren.

Bedankt allemaal voor deze leuke en vooral gezellige leesclub!