Op 14 april 2021 verscheen bij Xander Uitgevers B.V. Het Schuilhuis, het debuut van de Nederlandse Rachel van Charante. Een groep van 15 enthousiaste lezers mocht onder leiding van Laurie deelnemen aan de leesclub hier op Hebban. Voor de meeste van hen was dit de eerste Hebban leesclub en dat is best spannend. Lezer Stefanie sloot gezellig aan met een eigen exemplaar.

Verwachtingen

Tijdens de leesclub zijn veel aspecten van het boek ter sprake gekomen. We begonnen echter met onze verwachtingen. Deze bleken hoog, maar voor de meesten wel waargemaakt. ChantalH: ‘Mijn verwachtingen zijn zeker waargemaakt. Ik verwachtte een spannend boek met een geheim mysterie. Dat is wel uitgekomen.’ Lucette antwoord hierop: ‘Ik had niet veel verwachtingen maar met thema WOII kom je snel op een indrukwekkend verhaal met de nodige spanning. Dat was mijn antwoord op de eerste leesclubvraag. Deze waren niet heel ambitieus, maar zijn toch wel ingelost.’ Een tegengeluid komt van Anja Stoop. ‘De uitvoering is mij wel iets tegengevallen, maar mijn verwachtingen waren misschien ook wel onredelijk hoog. Ik heb namelijk vaker boeken met eenzelfde opzet gelezen en die vond ik zó mooi. Dit verhaal heeft me toch niet zo kunnen meeslepen als ik had gehoopt.’

Verhaal

Na de verwachtingen doken we dieper in het verhaal. Allereerst bespraken we de schrijfstijl van de auteur. Het schuilhuis wordt verteld vanuit twee perspectieven: die van Victoria uit 1944 en die van Iris uit het heen. Bkleijer moest hier nog een beetje aan wennen, maar kon het boek haast niet meer wegleggen. ‘Ik moet nog wel een beetje wennen aan het vlechten van de tijdlijn. In sommige boeken is het enorm vervelend of verwarrend. Dan kun je de draad wel eens kwijt raken. In dit boek is het over het algemeen wel duidelijk dat je in het "andere" verhaal zit, doordat het bij het hoofdstuk vermeld wordt. Het maakt ook wel nieuwsgierig hoe de lijnen elkaar gaan kruizen. Het is in dit boek in ieder geval goed gedaan. Het boek is een echte pageturner. Ik kon het niet wegleggen. Ik had de neiging door te lezen ondanks dat het echt tijd was te gaan slapen. Dat waren een paar korte nachten dus. Er zitten een paar cliffhangers in zodat ik graag wilde weten hoe het zou aflopen. Het blijft tot het einde verrassend. Eigenlijk was het helemaal verrassend hoe de verhaallijnen van de hoofdpersonen liepen, maar ook de geschiedenissen en hoe het in het heden werd gebracht. Ik vond het opbouwend, prikkelend en verrassend.’ Pauline81 is het ermee eens: ‘Als het goed gedaan is, kan het echt een meerwaarde zijn voor een verhaal. In dit geval liepen de twee verhaallijnen mooi naast elkaar en hadden ook wel wat overeenkomsten. Geschiedenis en de actualiteit werd mooi verweven. Ik vond het heel goed gedaan. De cliffhangers aan het einde van korte hoofdstukken maken dat je graag doorleest. En juist omdat ieder hoofdstuk een andere verhaallijn heeft wil je weten hoe het verder gaat. De spanningsopbouw was goed en waar hier het gevaar was om voorspelbaar te zijn, was dat het toch niet. Het verhaal van Victoria vond ik wat voorspelbaar, het verhaal van Iris daarentegen vond ik verrassend en ik was heel benieuwd hoe deze verhaallijnen samenkwamen.’

Vervolgens namen we de personages onder de loep. Over één personage waren we unaniem: Robert is een engerd. Laurie: ‘Ik vond Robert echt een vieze slang, al vanaf het begin. Ik vertrouwde hem voor geen meter.’ Volgens Helma Koot is hij een narcistische man. Waar we het ook redelijk over eens waren, is dat hoofdpersonage Victoria beter uitgewerkt is dan hoofdpersonage Iris. Isabella Driesmans: ‘Ik vind de personages levensecht neergezet, ik kroop zonder moeite in de huid van Iris, maar ook in die van Victoria. Al denk ik dat Victoria nog wat beter is uitgewerkt dan Iris.’ Hiervoor geeft zij verschillende redenen welke een spoiler zijn voor het verhaal. Meerdere lezers sluiten zich hierbij aan, de ontwikkeling van de personages uit het heden is soms wat te abrupt.

De abrupte ontwikkeling van de personages uit het heden heeft ook zijn weerslag op het verhaal zelf. Sommige zaken zijn wat ongeloofwaardig en zorgen voor losse eindjes. Ook dit speelt vooral in de verhaallijn in het heden. Het heeft Suzanne GenietvanLezen desondanks niet gestoord: Het is al vaak gezegd, maar ik ga erin mee: […] dat is vreemd voor zo'n intelligente jonge vrouw. Ook het personage Jan Pieter kon wellicht beter worden beschreven. Maar aan de andere kant hebben deze onvolkomenheden mij geen moment gestoord.’ Servon18 sluit zichhierbij aan wat betreft Jan Pieter. ‘Wat ik zou willen veranderen is een ander einde voor Jan-Pieter. Hij komt er wel heel gemakkelijk vanaf na alles […].’

Over de opbouw van het verhaal zijn we unaniem: deze is goed. IlsBerk: ‘Ik vond de opbouw van het verhaal prettig. Op een moment dat het verhaal hoog in spanning zat en er een rustmoment nodig was, wisselde het perspectief. Hierdoor had je even tijd om weer op adem te komen. Dit ging tot het eind, waar de verhaallijnen bij elkaar kwamen door. Het eind is misschien wat tam in vergelijking met de rest van het boek.’

Het schuilhuis bespreekt veel thema’s. Voor Femke Dorpmanns waren de hoofdthema’s wel Vertrouwen, verraad en liefde. Gehazet sluit zich hierbij aan, maar noemt ook nog het afgaan op je gevoel als thema. Stefanie vult nog aan met wantrouwen en volwassen worden, Penny Engelvaart benoemt nog de thema’s oorlogsgeheimen, status en man-vrouwverhoudingen. Status keert meermaals terug. Rachel van Charante heeft volgens ons geen boodschap mee willen geven met het verhaal, maar heeft bij ons wel verschillende emoties opgeroepen. SimoneGJ noemt het boek zelfs een ‘rollercoaster aan emoties’. Vooral irritatie en boosheid naar personages, maar ook medeleven met andere personages voerden de boventoon.

Eindoordeel

Het moge duidelijk zijn, Het schuilhuis heeft onze verwachtingen zeker waargemaakt. Het is het debuut van Rachel van Charante, maar voor een debuut is het zeer geslaagd. Er zaten wat losse eindjes in het verhaal en sommige personages mogen nog net iets meer worden uitgediept, maar al met al zijn de lezers van deze leesclub zeer tevreden. Dat is ook terug te zien in de recensies. Slechts twee lezers gaven het boek 3 sterren, voor de rest regende het 4 en 5 sterren. Dit maakt dat wij, de lezers van deze Hebban leesclub, Het schuilhuis van Rachel van Charante beoordelen met exact 4 sterren.