De leden van Literatuur onder de loep wensen jullie een prachtig mooi nieuw (boeken)jaar!  

En bij het begin van zo'n nieuw jaar is het goed om even terug te blikken op het vorige. Dat kan natuurlijk heel makkelijk aan de hand van een paar vragen. Vandaag lezen jullie wat de reacties waren op deze vraag: 

Welk boek kocht je in 2022 omdat je het per se snel wou hebben, maar las je nog niet? Waarom wou je het, wat verwacht je ervan, waarom las je het nog niet?

Ontdek welke boeken we niet lazen in 2022 (of toch niet onmiddellijk).

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans

In 2020 las ik samen met Evy en Anne voor een artikel op deze spot de seizoencyclus van Ali Smith. Wat kan deze vrouw schrijven, genoten heb ik van de vier boeken! Tot mijn grote vreugde kwam dit jaar een nieuw boek van haar uit, namelijk Gezelschap. Zodra het in de winkel lag was ik er als de kippen bij om het te kopen om mij dan vervolgens weer te kunnen onderdompelen in de mooie schrijfstijl van Ali Smith.

Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik nog geen letter heb gelezen in dit boek. De reden? Ik zou er geen antwoord op weten. Zelfs toen dit boek in het Literatuurcafé besproken werd lukte het mij niet op het op te pakken om te gaan lezen. Gelukkig is het boek in goed gezelschap van een hele boel andere boeken op de stapel boeken die nog gelezen moeten worden. Volgend jaar gaat dit vast en zeker lukken.

HARRIET

Meteen aangeschaft, maar nog niet gelezen is Het schaarse licht van Nino Haratischwili. Het boek komt ongetwijfeld aan de beurt, maar op dit moment is de stapel zo hoog, dat ze moet wachten. Komt ook omdat ik graag afwissel met non-fictie en misschien ook een klein beetje ‘angst’ dat Het achtste leven (voor Brilka) moeilijk geëvenaard kan worden?

TEA

Soms kom je op een Kruispunt in je leven waarna je leven er dus volledig anders gaat uitzien. Dat gebeurt mij, jammer genoeg, vaker dan ik zou wensen. Een van deze Kruispunten wil ik met jullie delen vandaag. Het gaat om de laatste dagen van 2015 en misschien wel de eerste dag van 2016. Dat was het moment dat ik Hebban ontdekte. Voor die tijd las ik veel. Na die tijd, dat bewuste Kruispunt, las ik veel meer. Niks mis mee, hoor ik je denken. Toch was het een gigantisch probleem voor mijn boekenkast en levensbudget. Sinds die datum, dat Kruispunt in mijn leven, verscheen Tsundoku in mijn hart en nieren. Als je denkt dat het bij Tsundoku bleef, heb je het weer mis want elk jaar verdubbelt mijn Tsundoku-trekje. Dat betekent kort gezegd dat ik dit jaar heel veel boeken kocht die ik per se snel wilde hebben en nog sneller wilde lezen. Dit terwijl ik me voornam om juist heel veel boeken te lezen die al in mijn kast stonden vóór 2022.

Eén boek dat ik, precies vanwege dit laatste voornemen in december 2021 al wilde kopen kocht ik uiteindelijk pas in de Boekenweek van 2022 (na sinterklaas en kerst 2021 en na mijn verjaardag). Ik had de recensie van Lieke Roovers gelezen eind november en ik wist direct dat ik die roman snel wilde lezen. Volgens mijn planning zou ik het in februari al lezen. Dat lukte niet want toen had ik het nog niet in huis. Ik wilde het in april lezen, dat lukte niet want mijn andere boeken gingen voor. Toen plande ik het voor september, oktober, november en december… Mis, mis, mis en nog eens mis. Waarom? Omdat ik andere boeken las en dit stond toch al in de kast. Vandaar dat ik nu gepland heb om Kruispunt van Jonathan Franzen in april 2023 te lezen, samen met anderen, en te bespreken op mijn blogspot. Zou het nu lukken?

GIGI

Een boek dat ik vrijwel direct kocht bij verschijning, maar nu pas ben gaan lezen: Arjan van Veelen – Rotterdam. Dit is non-fictie en gaat over het leven de laatste jaren in Rotterdam (mijn stad) en de vele veranderingen in de stad. Direct gekocht, omdat ik al een aantal artikelen van Van Veelen over Rotterdam had gelezen. Het is daarna gewoon op de stapel 'nog te lezen' terecht gekomen en eigenlijk, toen ik mijn bijdrage aan dit artikel aan het schrijven was, ben ik er aan begonnen.

CIES

Sommige boeken koop ik omdat ik ze wil hebben, gewoon om ooit te lezen. Maar de meeste boeken koop ik omdat ik ze snel wil lezen. Zo heb ik er toch weer een mooi aantal aangeschaft dit jaar. Lees ik een boek onmiddellijk, dan ben ik apetrots op mezelf, simpelweg omdat het ... uitzonderlijke momenten zijn. Altijd weer liggen er obstakels op mijn voorgenomen leesweg: andere boeken samen lezen, andere boeken uit mijn kast lezen, andere boeken uit de bibliotheek lezen, andere boeken die mensen me uitlenen lezen, andere boeken ...

Hier volgt een kleine greep uit het lijstje ‘niet-onmiddellijk en nog steeds niet’-gelezen boeken. Ogen van de Rigel van Roy Jacobsen. Dat boek moet ik toch snel lezen, want ik genoot zo van het eerst en het tweede deel van deze trilogie. Alles echt gebeurd van Jeroen Brouwers. Dit boek verscheen kort na zijn overlijden. Het is mijn lievelingsauteur. Dat boek moet ik dus zo snel mogelijk lezen, het is een bloemlezing van teksten waarvan ik wellicht al een keertje erg heb genoten, maar nu dus anders gecomponeerd. Honger van Knut Hamsun. Sinds ik die auteur heb leren kennen, was ik overal op de tweedehandsmarkt op zoek naar dit boek. Het is nu heruitgegeven, maar ik vond nog geen tijd om het te lezen. Hoe kan dat toch? En dan noem ik ook nog De Mitsukoshi Troostbaby Company van Auke Hulst. Dat prijswinnend boek maakt me zo nieuwsgierig. Ik probeer het toch ook maar te lezen ‘binnenkort’.

INE

Ik heb het probleem dat ik per jaar meer dan zestig boeken recenseer. Los daarvan bezoek ik regelmatig literaire avonden. Op die avonden maken auteurs me altijd hongerig naar wat ze geschreven hebben. Zo was ik in 2022 bij een lezing/interview van Anneloes Timmerije. Het ging op die avond onder meer over De mannen van Maria (2019) dat in 2022 aan de zevende druk toe is. Het boek gaat over Maria van Aelst die als jonge vrouw uitgehuwelijkt wordt naar Batavia. We schrijven 1625. Anderhalf jaar later is ze al weduwe. Als ze 22 jaar is is ze voor de tweede maal weduwe. Maar ze handelt, zet een diamanthandel op, dwars tegen alle verboden in. Ze wordt een van de rijkste vrouwen van de Republiek. Wat een verhaal. Dat boek kocht ik dus meteen, maar…nog niet gelezen.

Dat geldt ook voor Zuivering van Tom Lanoye. Ik ben een Lanoye-fan en als hij vertelt hang ik aan zijn lippen. Hij is voor mij een taalvirtuoos, maar ik kocht het boek ook vanwege de cover. Daar staat een kunstwerk van Koen Vanmechelen op, Marek’s Disease, uit 1999 op, een opgezette Mechelse Bresse. Marek’s Disease is een zeer besmettelijke ziekte bij kippen. Bij Vanmechelen staat de bioculturele diversiteit centraal en de daaruit volgende interactie tussen kunst en wetenschap. Als rode draad komen vaak de kip en het ei terug. Over de jaren heen zijn deze objecten uitgegroeid tot symbolen die wetenschappelijke, politieke, ethische kwesties verbinden. Marek’s Disease en Zuivering: zo’n mooie combinatie. Maar…ligt nog ongelezen op de stapel in mijn werkkamer.

JAN

Doen jullie dat ook, boeken kopen omdat je ze echt snel wilt lezen, maar ze dan in de kast laten staan? Hebben jullie betere excuses of verklaringen voor ons gedrag? Of zie je hierboven een boek staan dat we niet langer ongelezen mogen laten, help ons dan en vertel ons waarom. Je merkt het, in 2023 zijn we nog even nieuwsgierig als in 2022.

Of we ook boeken wel direct gelezen hebben? Dat vernemen jullie heel binnenkort!