Wie denkt dat we het tijdens de zomermaanden rustiger aan doen, heeft het volledig bij het verkeerde eind. Op de vraag naar welk boek (uitgegeven in augustus of september) we uitkeken, doken spontaan de ene na de andere titel op. Kiezen bleek deze keer echt onmogelijk te zijn. Vandaag dus een uitgebreide versie van het Parels-artikel.

Ine: Ik kijk uit naar De vulkaan van Klaus Mann, een boek dat in september verschijnt. Onlangs nog las ik op initiatief van het Klassiekers Genootschap De Toverberg van Thomas Mann, nu wil ik me wel eens aan zijn zoon wagen. Klaus Mann was een controversieel figuur, niet al te makkelijk in de omgang, druggebruiker, openlijk homoseksueel. Dit boek speelt zich af in het Parijs voor de Tweede Wereldoorlog. We volgen een groepje Duitsers in exil, op de vlucht voor het nazisme. Ze ontmoeten elkaar in een café. De vulkaan is Europa dat op uitbarsten staat. Een boek over angst, heimwee en hoop. Mann schreef fictie, maar met (auto)biografische kantjes. Lijkt me boeiend.

Anne: September is een drama om één titel te kiezen, alle nieuwe aanbiedingen komen dan uit. Ik heb een hele lijst met titels toegevoegd aan mijn nog-te-lezen-plankje op Hebban, maar zelfs toen ik daaruit probeerde te kiezen voor dit artikel bleef er nog een flinke lijst over. Twee schrijvers die ik voor eerder werk 5 sterren gaf komen met een nieuw boek; Meneer Kato speelt familie van Milena Michiko Flasar én Het beste voor iedereen van Erik Rozing. Daarnaast kijk ik erg uit naar de nieuwe Jaap Robben; Zomervacht. Ook het vermelden waard is het boek van een oud CLEEFT-collega van mij; Uiterste dagen van Ferdinand Lankamp. Als ik tussen al deze parels móet kiezen, ga ik voor Flasar omdat ik haar Een bijna volmaakte vriendschap echt heel mooi en indrukwekkend vond.

Nathalie: Er zijn een aantal boeken waar ik naar uitkijk om te lezen in augustus en september. Ik heb enkele boeken gevonden over mijn reisbestemming, die ik hier even wil vernoemen. Een roman die over Armenië gaat en ik mij heb laten aanraden is Het huis met de leeuweriken door de Armeense Antonia Arslan. Het boek werd oorspronkelijk in het Italiaans geschreven. De Nederlandse vertaling is niet meer te vinden, dus ga ik voor de Engelse versie Skylark Farm. Nog een boek waar ik enorm naar uitkijk, is Lege harten van de Duitse Juli Zeh. Van Juli Zeh las ik al Nultijd en Vrije val. Vooral Vrije val vond ik enorm de moeite. Deze boeken waren al spannende romans en Lege harten lijkt dat ook te worden, zelfs met een SF/dystopisch tintje aan.In dit nieuwe boek runt Britta een kliniek voor mensen met suïcidale neigingen, maar de werkelijkheid ligt toch een tikje anders. Ze koppelt mensen die vastbesloten zijn hun leven te beëindigen aan terroristische organisaties. Het belooft weer een provocerende roman te worden, maar ook één die een huidige generatie portretteert die niet meer in onze samenleving gelooft. Zal dit boek opnieuw de genres overschrijden? Iets om met de thriller of SFF-club te lezen misschien? Wie weet...

Jan: Na de zomervakantie moet ik echt een nieuwe boekenplank aanschaffen. Er staan weer zoveel mooie boeken op uitkomen: Foon van Marente de Moor, Zomervacht van Jaap Robben, Otmars zonen van Peter Buwalda. Ik kijk met bijzondere aandacht uit naar twee andere boeken. Ik heb voor Hebban Bestsellerboy van Mano Bouzamour mogen recenseren. In diens (deels autobiografische boek) blijkt dat Mano twee broers heeft. Een van hen  is Sol. Van Sol Bourzamour gaat een debuutroman verschijnen met de veelzeggende titel Narcissus.  De uitgeverij zegt over het boek: Het is een roman over identiteit, worden wie je wilt zijn, het leven als Marokkaan aan de zelfkant én in de hoogste regionen van onze hoofdstad, verborgen en openlijk racisme, de poenerigheid en oppervlakkigheid van nieuw geld in Oud-Zuid, de romantiek van de Wallen en keerzijde van onrechtmatig verkregen succes in het leven. Dat lijkt wel een beetje op de thematiek van zijn broer. Heeft Sol een ander, eigen geluid?

En dan is er Leo Pleysier met Heel de tijd. Wit is altijd schoon is nog steeds een van mijn favoriete boeken. Over dit boek zegt de uitgeverij: Een vermoorde Antwerpse baron, een hardhandige scheikundeleraar, de stem van God en de gestalten van schrijvers als Gust Gils, Ivo Michiels en Leo Geerts. In de straten van Brussel weerklinkt het rumoer van een massabetoging die gericht is tegen de installatie van Amerikaanse kernwapens, aan de keukentafel wordt een potloodtekening van een uil gemaakt.  In mooie composities komen kleine verhalen over onder meer familie en afkomst, sterfelijkheid en de dood tot stand die in een groter verband passen." Dat moet ik lezen.

Sigried: Twee auteurs die me met eerder werk omver bliezen brengen de komende maanden een nieuw boek uit. Ik kies niet, en ga voluit voor deze twee boeken. Het eerste is Zomervacht van Jaap Robben. Ik las vier jaar geleden zijn debuut Birk en kan me nu nog steeds bepaalde scènes levendig voor de geest halen. Net als bij Birk, is de cover van Zomervacht zowel intrigerend als een beetje eng. Ik ben benieuwd of er ook deze keer een link met de inhoud van het boek is.

Het tweede boek dat ik zo snel mogelijk wil lezen is Otmars zonen van Peter Buwalda. Zijn debuut, Bonita avenue las ik voor het eerst in 2012 en herlas ik een paar jaar geleden. Het boek bleef overeind. Ik hou niet zo van columns en korte verhalen, dus voor mij was het wachten tot de volgende roman. De korte inhoud geeft niet veel prijs, wat me natuurlijk nog nieuwsgieriger maakt. 

Helena: Een boek waar ik naar uitkijk, is Mijn koningin van Jean-Baptiste Andrea. Ik lees sowieso graag boeken van Franse schrijvers en dit boek speelt ook nog eens in de Provence en heeft in Frankrijk al heel wat aandacht en prijzen gekregen. Het is een coming of age roman waar alles echt is, alles een droom, alles een verhaal. Een ode aan de verbeelding, jeugd en excentriciteit. Te midden van landschappen van vergeten valleien en oneindige vlaktes, creëert Jean Baptiste Andrea een verhaal met gekke, abnormale karakters; of liever gezegd, perfect normale wezens in een wereld van omgekeerde waarden. Als ik daar al niet nieuwsgierig van werd, dan werd ik het wel van de prachtige cover…

Harriet: Met name september is de maand waarin heel veel nieuwe boeken op de markt verschijnen en je bij een bezoek aan de boekhandel ontzettend hebberig wordt, daar heb ik althans wel last van. Ook dit jaar verschijnen er in september van een aantal bekende schrijvers weer nieuwe boeken zoals van Arnon Grunberg en Peter Buwalda. Toch kies ik voor een iets minder bekende schrijfster en wel Aminatta Forna. Eerder schreef ze al Fantoomliefde en Het huis met de schaduw. Beide boeken vond ik zeer de moeite waard om te lezen en ze werd al ‘een van de meest veelbelovende schrijvers uit Afrika’ genoemd. Met haar nieuwste boek De paradox van geluk hoop ik dat ze die belofte waar blijft maken.

Natalie: Naar welk boek kijk ik uit? Van de schrijver Reggie Baay verschijnt 24 september Het kind met de Japanse ogen. Naar mijn gevoel een niet zo vrolijk boek over een jonge man en de oorlog in Indonesië (voormalig Nederlands-Indië). Ondanks het zware thema ben ik nieuwsgierig naar het verhaal. Ook vanwege het feit dat zijn kind Japanse ogen heeft. Hoe gaat hij, de vader, daar mee om? Maar ook is de vraag hoe gaat het kind daarmee om?  De kans is dus vrij groot dat ik boek ga aanschaffen.

Heb jij al gestemd voor de Literatuur Club Prijs? Nee? Doe het dan snel en gebruik de stemknop hieronder!