De parels voor oktober en november zijn gevonden 

Sinds onze vorige pareljacht in augustus en september pakken we het anders aan. We gaan niet langer enkel snuisteren in de lange lijsten met te verschijnen boeken om er dan een uit te pikken die in de smaak kan vallen. Neen, onze parel mag nieuw zijn, maar mag ook een boek zijn dat al lang geleden uitgegeven is, dat doet er niet langer toe, als we maar een speciale reden hebben om het te lezen tijdens de komende twee maanden!

Redactie: Ine, voor Gigi
Banner: Anne Oerlemans

Lezingen, boekvoorstellingen en gesigneerde boeken in tijden van corona.
Jan is hoopvol, Cies is nogal overtuigd en Ine speelde op veilig.

Jan: Als corona geen roet in het eten gooit.

Eindelijk!!! Het is er nooit van gekomen. In 1979 kocht ik Opwaaiende zomerjurken van Oek de Jong. Ik heb nog nooit een lezing van hem bijgewoond. Als Corona geen roet in het eten gooit zit ik op 9 oktober met het boek De zwarte schuur en natuurlijk mijn pocket van Opwaaiende zomerjurken bij een lezing van hem. Genieten wordt dat én natuurlijk signeren. Stel dat het dan we weer niet in een lockdown geraken dan gaat zit ik op 20 november weer op het puntje van mijn stoel. Dan is Charlotte Van den Broeck in de buurt en ga ik een lezing over haar poëzie (wel al gesigneerd in de kast staan) en Waagstukken bijwonen. Ik was enorm onder de indruk van dit laatste boek, nam voor de loepjes een interview met haar af, maar het boek is nog niet gesigneerd. Hopelijk op 20 november wel. Laat het virus even uit de buurt blijven, alsjeblief!!!

 Cies: Het moet raar lopen dat ik daar niet bij ben.

Het is herfst, normaliter het begin van het nieuwe culturele seizoen met allerlei literaire avonden, voordrachten, lezingen en boekpresentaties. We weten allemaal waarom het dit jaar geen gewone herfst is. In de komende de maanden worden er toch weer genoeg interessante titels op de markt gebracht. Het boek waar ik het meest naar uit kijk is Venus in het gras van Christian Jongeneel. Zijn fascinerende wereldse romandebuut Magda is overal uit 2018 heb ik met groot plezier gelezen. Ik ben normaliter geen liefhebber van hedendaagse literatuur, maar Magda is overal is wat setting betreft heel actueel, maar wat thematiek betreft tijdloos. Ik ben benieuwd of Jongeneel er in geslaagd is om met Venus in het gras een nog betere roman te schrijven. Ik heb goede hoop. Een extra reden voor mij om uit te kijken naar Venus in het gras is dat op 6 november in de Rotterdamse Doelen deze gewoon (binnen de geldende coronaregels) gepresenteerd wordt. Het moet raar lopen dat ik daar niet bij ben.

Ine: Ik speel op veilig!

In het vorige parelstukje vertelde ik opgelucht dat de eerder uitgestelde presentatie van Stedevaart door Jan Brokken een nieuwe datum had gekregen. Spijtig genoeg werd ook die weer geannuleerd. Wat een ontgoocheling! Maar ondertussen weet ik beter, ik speel op veilig! Mijn parel voor de komende twee maanden wordt De opgang van Stefan Hertmans: vorige week ben ik naar de boekvoorstelling geweest in de Vooruit (ofte Kolruit) in Gent en het gesigneerde boek ligt al naast me! Deze keer kan het dus niet meer fout lopen, corona of niet. De auteur en Marc Reynebeau hebben me alvast zin gegeven om er snel aan te beginnen. Wil je er meer over weten, lees dan vooral voort.

Eén boek? Neen, deze dames gaan voor een project!
Nathalie duikt twee oorlogen in, Anne bestudeert moderne versies van een echte klassieker.

Nathalie: Tenslotte loopt er ook een rode draad door deze twee boeken.

Ik ga twee parels en één groot manco noemen. De komende twee maanden wil ik het manco verhelpen en de twee parels gaan lezen. Het manco: ik heb nog altijd Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans niet gelezen! En nu zijn nieuwste boek De opgang is uitgekomen, neem ik de gelegenheid te baat om éérst dit boek te gaan lezen vooraleer met dat nieuwste verder te gaan. Tenslotte loopt er ook een rode draad door deze twee boeken. In Oorlog en Terpentijn komen de gevonden cahiers van zijn grootvader over de Eerste Wereldoorlog tot leven. Ik heb al wel begrepen dat ik een dik vel zal moeten kweken omdat het een heel emotioneel boek moet zijn. Dat kan bijna ook niet anders met deze thematiek. In zijn nieuwste boek De opgang gaat het dan weer over de bewoner van Stefan Hertmans' huis in Gent, die gecollaboreerd heeft en een Vlaamse SS'er was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Bekende figuren in het Gentse komen in het boek aan bod. Als deze boeken ook zo mooi geschreven zijn als De bekeerlinge, verheug ik me nu al op. Hertmans is niet voor niets een van de Belgische sterauteurs. De avonden worden langer en herfstiger, en ik denk dat we ons nog even meer thuis zullen moeten bezighouden ook. Wat ik me voor de komende twee maanden overigens nog heb voorgenomen, is van een beetje keuzevrijheid te genieten op boekenvlak. Naast deze twee parels ligt er nog één boek vast, of misschien twee, enfin wie weet drie. Maar dat valt al bij al nogal mee voor mij. ;)

Anne: Het is interessant om te zien hoe soms eenzelfde klassieker op verschillende manieren rond dezelfde tijd wordt bewerkt.

Ik heb vakantie en een hele stapel boeken liggen om te lezen :) De komende tijd ga ik in elk geval zeker 'Ik ben Emma' van Kristien Hemmerechts lezen. Ik ben gek op bewerkingen van klassiekers, zeker als ze er een heel eigen/moderne draai aan geven en dat belooft 'Ik ben Emma' zeker te doen waar het de klassieker 'Emma' van Jane Austen betreft. Ook de nieuwe verfilming van 'Emma' staat hoog op mijn lijstje. Het is interessant om te zien hoe soms eenzelfde klassieker op verschillende manieren rond dezelfde tijd wordt bewerkt. Blijkbaar zit er iets in dat verhaal dat ons juist in deze tijd interesseert, iets dat maakt dat dit verhaal nu opnieuw verteld moet worden en ik ben heel benieuwd hoe Hemmerechts daarin geslaagd is. 

Samen lezen, een geliefde bezigheid: 
Hetty doet het online, Harriet in een boekwinkel.

Hetty: De Schwob-lijst bevat de mooiste vergeten klassiekers!

Als ik kijk naar mijn leesplannen voor de komende twee maanden dan springt 1 boek er toch wel bovenuit: De pop van Boleslaw Prus. Dit boek ga ik in oktober op mijn spot Ketting van mooie woorden (link: https://www.hebban.nl/spot/kettingvanmooiewoorden) lezen samen met een aantal andere lezers. Ik ben erg benieuwd naar dit boek, niet alleen door de lovende aanbevelingen die je overal tegenkomt: 'Wat Flauberts Madame Bovary is voor de Franse en Tolstojs Anna Karenina voor de Russische is “De pop” voor de Poolse literatuur. Velen beschouwen “De pop” van Bolesław Prus als de grootste Poolse roman van de negentiende eeuw – of van alle tijden.'

Maar zeker ook omdat dit boek behoort tot de 'Schwob-titels'. Deze lijst bevat de mooiste vergeten klassiekers; vertaalde werken die in het land van oorsprong erg populair zijn maar in Nederland veelal niet bekend zijn. Ik heb al enkele van deze titels gelezen en was elke keer weer onder de indruk, vandaar dat ik ook heel graag deze dikke klepper wil gaan lezen!

In De pop laat Prus aan de hand van de obsessieve liefde van de koopman Stanislaw Wokulski voor de aristocrate Izabela Lecka een beeld zien van de maatschappelijke veranderingen, zoals de ondergang van de adel en de opkomst van het kapitalisme en neemt de verhoudingen tussen de verschillende klassen en diverse etnische groepen kritisch maar niet zonder humor onder de loep.

Het boek verscheen eerst in feuilletonvorm van september 1887 t/m maart 1889 in de 'Kurier Codzienny', pas een jaar later werden de 228 delen gepubliceerd in boekvorm.

Harriet: Altijd een boek dat we anders niet zouden lezen, een niet voor de hand liggende keuze.

Al een aantal jaren ben ik lid van een leesclub. Op zich niet vreemd wanneer je veel van lezen en praten over boeken houdt. Het bijzondere aan deze leesclub is echter dat we bijeenkomen in de boekwinkel na sluitingstijd. Na afloop van de leesclub wordt er altijd een nieuw boek voor de volgende keer uitgekozen. Al struinend door de boekwinkel, boeken oppakken en weer wegleggen, van de andere lezers horen welk boek je echt nog moet gaan lezen, komen we tot de keuze van het nieuwe boek. Altijd een boek dat we anders niet zouden lezen, een niet voor de hand liggende keuze. De afgelopen maanden konden onze bijeenkomsten, wegens corona, niet in de boekwinkel plaatsvinden en hebben we andere oplossingen gezocht. Echter in oktober gaan we het weer proberen in de boekwinkel met een boek waar ik echt naar uitkijk om te lezen: “Het lichtje in de verte” van de Italiaanse schrijver  Antonio Moresco. Het verhaal gaat over een eenzame man in een verlaten bergdorp. Elke nacht ziet hij op het zelfde tijdstip een lichtje aan de andere kant van het dal branden. Nieuwsgierig geworden besluit hij op onderzoek te gaan.

Het  boek verscheen al in 2013 en werd in 2018 verfilmd met de schrijver zelf in de hoofdrol. Ook werd het in 2018 genomineerd voor de International Dublin Literary Award en is nu verschenen in het Nederlands. Nu maar hopen dat corona niet weer roet in het eten gooit en dat we, in de boekwinkel, het over dit pareltje kunnen hebben.

Eén of meer redenen, één of meer boeken?
Tea heeft wel twee redenen voor één boek en Evy gaat voor twee heel verschillende boeken, maar wel om eenzelfde reden (én moet ons iets bekennen).

Tea: Ik vertrek naar het Spanje van Stefan Brijs voor een avontuurlijke nazomer!

Twee redenen maken mij nieuwsgierig naar ‘Berichten uit de vallei’ van Stefan Brijs, mijn keuze voor deze keer.

Ten eerste vind ik de auteur een fijne, aansprekende schrijfstijl hebben. Behalve een paar romans, las ik ook zijn ‘Andalusisch logboek’ waarin hij met kritische blik zijn woonomgeving beschrijft. De humor, de spot, de ontroering en de boosheid  waarmee hij zijn column-achtige logboek vormgeeft is als balsem voor de ziel. En je steekt er ook nog iets van op.

De tweede reden dat ik juist nu dit recente boek graag wil lezen heeft te maken met het vermaledijde virus dat ons wat minder vrijheid laat wat betreft reizen. Wanneer het fysiek wat minder gaat, kan een reisboek uitkomst bieden! Een veilige onderdompeling in een land waarvan je graag meer wilt weten, maar dat even wat minder toegankelijk is. Ik denk de rugzak en bergschoenen er maar even bij en vertrek naar het Spanje van Stefan Brijs voor een avontuurlijke nazomer!

Evy: Ik ben een mega-tweedehands-boeken-snuffelaar.

Ik moet iets bekennen... Ik ben een mega-tweedehands-boeken-snuffelaar (ik snuffel niet áán de boeken, maar tussen, voor de beelddenkers onder jullie rare ideeën krijgen). 

Mijn parel moet ik dan ook zoeken tussen mijn aanwinsten van de laatste maanden, en dan is het nog ernstig wikken en wegen. Ik ben er dan ook nog niet helemaal over uit (de eeuwige keuzestress), maar ik wil graag Is dit een mens van Primo Levi en de proloog van de Tandeloze Tijd-reeks, De slag om de Blauwbrug, van A. F. Th. van der Heijden gaan lezen. Elk om hun eigen reden. Primo Levi omdat ik weer eens toe ben aan een boek dat me emotioneel wegblaast en de tweede omdat ik zoveel goeds hoor over de stijl van Van der Heijden, ik nog nooit wat van hem las én ik tegen een paar van zijn boeken aan liep in de kringloopwinkel. Redenen genoeg dus! 

En we vonden nog een goeie reden voor een parel!
Martin kiest voor het genot van lui zijn...

Martin: Een roman om lekker lui van te genieten.

Wie zich al eens lui toont, krijgt gemakkelijk voor de voeten geworpen dat ledigheid ‘des duivels oorkussen’ is. Nietsdoen leidt immers tot weinig goeds. Onzin, vond de Deense filosoof Sören Kierkegaard. ‘Op zich is ledigheid helemaal geen duivels oorkussen, integendeel het is een goddelijk leven zolang men zich niet verveelt.’ Hoewel het aannemelijk is dat de hoofdpersonen uit “De luiaards in de vruchtbare vallei”, de tweede roman van Albert Cossery die verschijnt bij uitgeverij Jurgen Maas (in een sprankelende vertaling van Mirjam de Veth), Kierkegaard niet kennen, huldigen zij diens stelling. Allemaal, op één na: de ondernemende Siraag. Die voelt zich steeds minder op zijn gemak in het zelfgekozen nietsdoen van zijn vader Hafiz, broers Rafiek en Galaal en oom Mustafa, die gezamenlijk in een groot maar doodstil huis wonen dat onderhouden wordt door huishoudster Hoda. Behalve die laatste, houdt iedereen zich vooral bezig met slapen, eten en rusten. Tot Siraag een beslissing neemt die het leven in het slaperige huis ondersteboven zet. “De luiaards in de vruchtbare vallei” is een roman om lekker lui van te genieten.

Wat is jouw goede reden om een boek te lezen de komende maanden? Of sluit je je aan bij een van ons? Laat het hieronder zeker weten, wij zijn erg nieuwsgierig.