Eindejaarsspecial, deel 1

Teksten: de deelnemende auteurs en uitgever, Jan Stoel

Banners: Anne Oerlemans

Op 1 januari 2017 ging de Literatuurclub van Hebban van start. Tien enthousiaste lezers namen zich voor literatuurambassadeur te worden. Ze bezochten evenementen, spraken schrijvers, recenseerden, leidden leesclubs, deden mee aan buddy-reads en lazen vooral heel veel boeken. Inmiddels heeft de Literatuurclub zijn tweede jaar achter de rug. Er kwamen wat wijzigingen in de club, maar de passie voor literatuur is onveranderd gebleven. In 2018 ontdekten we als club weer allerlei nieuwe schrijvers, genoten van het werk van gevestigde schrijvers en werden steeds opnieuw verrast. Eind 2018 kent onze club meer dan 420 volgers, hebben we een vriendenclub die ook bijdragen levert op onze spot. Steeds meer lezers sluiten zich aan. En dat is mooi. Bij Hebban is zoveel te ontdekken.

Aan het eind van 2018 blikken we terug met schrijvers en één uitgever (eigenlijk twee, want Rijan van Leest is naast schrijver ook uitgever) die we dit jaar in de spotlight hadden staan. Door hen hebben we van 2018 een mooi literair jaar mogen beleven. Wij hebben ‘onze auteurs’ én uitgeefster Gezina Derks, waarbij dit jaar een koepelroman verscheen, gevraagd vragen terug te blikken op het voorbije jaar, vooruit te kijken en natuurlijk hun leestips te geven. Fijn dat ze allemaal meteen hun medewerking toezegden.

In drie artikelen laten we hen aan het woord. In dit artikel gaat het over 2018. In het volgende artikel komt aan de orde of zij Hebban volgen en geven zij hun boekentips. In het laatste artikel komen hun plannen voor het nieuwe jaar aan de orde én wensen zij ons…..

De Literatuurclub zal u ook in 2019 blijven verrassen. Volgt u ons ook? Klik op de spot van onze club op het groene vlakje met ‘Volg je’ en het is geregeld.. Wij blijven de schrijvers die we dit jaar aandacht hebben gegeven volgen maar zullen in het nieuwe jaar ook weer verrast worden door nieuwe namen en genieten van prachtige literatuur. Maar we gaan ook ‘vergeten namen’, boeken die onder het stof dreigen te raken weer onder de aandacht brengen, we maken crossovers naar andere genres en andere kunstvormen, en we gaan…….

Wat heeft 2018 u literair gebracht (al dan niet via Hebban)?

Lenny Peeters: 2018 bracht me niet alleen de Bronzen Uil, de mooiste erkenning voor mijn debuut die ik kon krijgen, maar ook een hele nieuwe wereld, met nieuwe, verrijkende vriendschappen en bijzondere verbintenissen. 

Diane Broeckhoven: Veel moois, omdat ik het jarenlang literatuur recenseren voor de krant heb stopgezet. Ik las zo veel en zo vaak in opdracht en dat waren vaak boeken die ik niet zelf zou kiezen. Daardoor had ik een beetje een vertekend beeld gekregen en werd ik een snellezer. Ik moest na het stopzetten van dit werk eerst afkicken van het beroepsmatig 'veellezen', maar afgelopen jaar heb ik de draad weer met liefde en plezier opgenomen en kan ik weer kiezen wat ik lees en wanneer ik lees. Heerlijk!

Rijan van Leest: Begin 2018 besloot ik mijn eerste boek zelf uit te geven. In juni kwam mijn debuutroman Eerste reserve uit. Om mijn boek onder de aandacht van veel potentiële lezers te brengen, nam ik contact op met Hebban. Ik werd erg enthousiast van de vele promotiemogelijkheden die Hebban biedt, variërend van een banner tot een leesclub. En wat was ik blij met de buddyread en de leesclub! De enthousiaste reacties van deze Hebban-lezers hebben me goed gedaan. Daardoor heb ik nog meer vertrouwen gekregen in de kwaliteit van mijn verhaal. Bovendien blijkt juist door een platform als Hebban dat er nog steeds veel gelezen wordt en dat mensen nog steeds van boeken houden, ook al wordt weleens anders gesuggereerd.

Kris Heyvaert: Een eerste roman, en een netwerk van mensen uit heel Vlaanderen (en Nederland) die Jonge goden (hebben ge)lezen. Ontmoetingen met lezers, boekhandelaren en grote schrijvers zoals Herman Brusselmans, Kris Van Steenberge, Marc De Bel, etc. Een bezoek als schrijver aan de Boekenbeurs in Antwerpen. Een kennismaking met de Hebban-community, waar ik heel wat steun vond, dankzij een ‘zinvolle, uitgebreide en eerlijke recensie’ van Hebban-recensenten Helena en Nathalie – om een van de lezers te citeren.

Joost van Driel: Het afgelopen jaar is mijn tweede roman Jaren van de tijger verschenen, een boek dat al heel lang in wording was en geschreven was voor In het museum.

Patricia Jozef: 2018 had een paar verrassingen in petto. Glorie haalde de longlist en vervolgens de shortlist van de ANV Debutantenprijs. Je boek wordt uit een grote hoop gehaald samen met twee andere debuten, en gaat daardoor langer leven en wordt meer gelezen. Bijzonder fijn is dat.

En Glorie werd ook genomineerd voor de Hebban debuutprijs. Waarvoor dank!

Gezina Derks: 2018 was voor mijn uitgeverij Bagage een jaar waarin twee bijzondere boeken het licht zagen: eerst in april Schaduwreis, het resultaat van een project met maar liefst dertien auteurs die samen een boek schreven. Geen verhalenbundel, maar een koepelroman waarin alle verhalen worden overkoepeld door de reis van de hoofdpersoon. Het ontstaan van Schaduwreis illustreert treffend hoe Hebban een belangrijke rol speelt in de onderlinge contacten tussen auteurs. En eind november kwam De Lissabon Brieven van Gaby Rasters uit. Gaby werd eerder dit jaar eervol tweede bij de verkiezing van de Hebban Feelgood Clubprijs. Ik ben erg blij met de wederzijds stimulerende manier waarop Gaby en ik hebben samengewerkt om het boek tot stand te brengen. En aan de positieve recensies te zien, ook op Hebban, genoten inmiddels al veel lezers van deze nieuwe roman van Gaby.

Herlinde Leyssens: Terwijl 2018 voor mij privé het moeilijkste jaar ooit was, werd het op literair gebied een droomjaar. Himmelhoch jauchzend, zum Tode betrübt. Toen ik in 2013 de eerste zin van mijn debuutroman neerschreef, had ik nooit durven hopen dat die vijf jaar later ook echt papieren realiteit zou zijn. Ik was niemand en ik kende niemand in de wereld van de literatuur. Het is dankzij mijn lezers, niet in het minst die van Hebban, dat Kongokorset zoveel aandacht heeft gekregen. Vier, vijf sterren, vierde druk, vijfduizend exemplaren, volop lezingen: een gedroomde start voor een debutante van vijftig!

Sol Bouzamour: Gedebuteerd met een prachtig liefdesepos Narcissus. Een droomstart gekregen en heel veel publiciteit ontvangen rondom de roman. Via Hebban heb ik een scherp interview gehad met Jan Stoel, mag wel zeggen dat ik dit het sterkste vond van alle interviews die ik tot nu toe heb gehad. Slimme, diepzinnige vragen en oprecht.  

Hans Hagen: Mijn nieuwe dichtbundel Onbreekbaar is goed ontvangen en werd binnen twee maanden herdrukt. Omdat Monique en ik Kinderboekenambassadeur zijn tot april 2019 is er van schrijven nauwelijks iets terechtgekomen. Maar we kregen een kleinkind en dat biedt nu al inspiratie voor toekomstig werk…

Rob Gijbels: Alles! Of het begin ervan…? Mijn debuutroman Het uurtje na de regen werd gepubliceerd. Heel wat intimi hebben daar heel lang op moeten wachten. Het werd een ‘regionaal succesje’ (toch mooi gezien de kleine uitgeverij). En dan had ik het geluk om bij Hebban een recensie en een interview in de wacht te slepen. Jan Stoel gaf me meteen een boost van zelfvertrouwen! Nu nog de kanalen vinden om verder in Vlaanderen en Nederland gelezen te worden. Want dat is zaligmakend: gelézen worden! Kon ik iedereen die van wereldreizen, ‘vogelvluchten’ en hopeloze liefdesrelaties houdt maar gratis mijn roman aanbieden…

Paul Christiaan Smis: 2018 was voor mij een mooi jaar. In juni verscheen – bij Uitgeverij Historische Verhalen – mijn bundel Korte verhalen uit de Middeleeuwen. Dat boek is door de lezers goed ontvangen. Na de presentatie volgden de interviews, een pitch bij Barts Boekenclub en veel, heel veel recensies. De leesclub van Hebban is op dit moment (november) nog bezig met de boekbespreking. Erg leuk allemaal.

Bij dezelfde uitgever schreef ik drie korte verhalen voor de Verzamelbundel II.

In september was de presentatie van de dichtbundel Kameel naar het oosten (Uitgeverij De Wilg). In de eerste helft van het jaar trad ik regelmatig op bij dichterspodia in het land. Ook was ik een paar keer te horen op de radio. Momenteel doe ik het wat rustiger aan, want ik heb het nogal druk met schrijven.

Hay van den Munckhof: Voor mij is 2018 een heel bijzonder jaar geworden. De hoogtepunten waren natuurlijk het uitkomen van Alya in april en Alya’s keuze in september, mijn twee eerste volwaardige historische romans bij uitgeverij Mozaïek. Maar ook op het terrein van de jeugdverhalen kon ik een paar mooie successen noteren. Bij Averbode kwam in november Voyage au Valhalla uit, de Franse vertaling van Naar het Walhalla, mijn tweede historisch jeugdboek in de serie ‘Vlaamse Filmpjes’. Bovendien hoorde ik in diezelfde maand dat ook mijn nieuwste verhaal, Soegai het arendmeisje, in 2019 of 2020 als Vlaams Filmpje wordt uitgegeven.

Al schrijf ik nu meestal historische verhalen, mijn tweede literaire liefde is het fantastische genre, in mijn geval vaak overgoten met een mythologisch sausje, waardoor het ook wel raakvlakken heeft met het historische. In 2018 schreef ik twee fantasyverhalen. Het eerste was Naya, het verhaal van een verdwaalde najade. Daarmee won ik de fantasywedstrijd ‘Achterblijvers’ van Godijn Publishing. Over het tweede verhaal mag ik voorlopig niets vertellen, want dat is de anonieme inzending voor een nog lopende wedstrijd, namelijk de Harland Award verhalenwedstrijd.

Bart Moeyaert: We leven snel. Mensen schatten de impact van een jaar, een maand, een week anders in dan vroeger. ‘Get over it.’ Mijn engagement als artistiek intendant voor het project Vlaanderen/Nederland, Gastland op de Frankfurter Buchmesse 2016, ligt al een tijdje achter me, maar het is ook sinds die opdracht dat ik mijn agenda beter bewaak. Bijna drie jaar heb ik voor de cultuur/literatuur in Vlaanderen en Nederland gewerkt, sinds vorig jaar richt ik me weer op mijn eigen werk. Eigenlijk pas sinds januari zit de jas van schrijver mij weer als gegoten, omdat ik die bewuster heb aangetrokken. Ik heb me volledig op het schrijven van Tegenwoordig heet iedereen Sorry gericht, en in het najaar van 2018 wilde ik geheel gefocust zijn op het verschijnen van het nieuwe boek, de theatertournee met Broere, en op nieuwe plannen.

Leo de Jong: Eigenlijk twee dingen: trots en twijfel. Eind september heeft mijn debuutroman, De nacht van de blauwe eekhoorns, het levenslicht gezien. Mijn ambitie was het om een boek met diepgang te schrijven: een goed gestructureerd, gelaagd verhaal dat meerdere keren gelezen kan worden, waarbij steeds weer nieuwe dingen kunnen worden ontdekt. Dat is me gelukt en daar ben ik trots op. Ik heb inmiddels ook van diverse mensen, die over het algemeen niet zo veel lezen, te horen gekregen dat ze het boek makkelijk leesbaar vonden. Dat betekent dat de gelaagdheid werkt! En doorgewinterde lezers, die meer willen vinden, moeten gewoon wat dieper graven. Ook voor de komende jaren heb ik ideeën genoeg. Voor verhalen, een nieuwe roman. Twijfel is er echter over de financiële kant van de toekomst. Na het schrijven van het boek, het vinden van een uitgever en het hele uitgeefproces zelf (redactie, vormgeving etc.) zou het opbouwen van naamsbekendheid wel eens de moeilijkste fase kunnen blijken te zijn. Nou ja, zelfs ene mevrouw Rowling schijnt met een oplage van een paar honderd stuks te zijn begonnen en ik heb mij laten vertellen dat ze inmiddels redelijk van haar boeken kan leven (daar is die relativerende humor gelukkig weer).

Joost Devriesere: In de eerste plaats een heleboel leuke reacties op mijn debuutroman Pest, zowel van pers als van lezers. Het boek was uitgekomen midden november 2017 en ik dacht dat het na Nieuwjaar een stille dood zou sterven, maar goede recensies in onder meer De Standaard der Letteren en hier op Hebban brachten het opnieuw onder de aandacht.

Minstens even leuk was Dubbel Duister, de tournee die ik met Lenny Peeters deed langs de Vlaamse boekhandels. Daar hebben we begin november op de Boekenbeurs in Antwerpen een streep onder getrokken. In een feeststemming trouwens, want Lenny had met Dochter net de Bronzen Uil gewonnen, de prijs voor het beste Nederlandstalige debuut. Volkomen terecht, want het is een geweldig, aardedonker boek. En ten slotte is in november JUR-E verschenen, een Engelstalig kortverhaal dat ik heb geschreven voor het grounded-sf-magazine 2.3.74 . Het kreeg ook een audioversie. Die is zo goed ingesproken dat ik er zelf een beetje bang van word.

Martijn Adelmund: Rond de vorige jaarwisseling sloot ik een periode af van veel schrijven en optreden. (Drie jaar lang stond ik wekelijks op een podium.) Ik kwam even in een iets rustiger vaarwater, waardoor 2018 vooral een jaar was van bezinnen en van oogsten wat eerder gezaaid was. Zo werden er een aantal stadsgedichten gerealiseerd als blijvende tekstinstallatie in mijn woonplaats Wageningen en mijn literaire inspanningen van drie jaar stadsdichterschap werden gevat in het boek De stad is een jas (hier op Hebban besproken).
De bezinning lag vooral in het vinden van een nieuwe balans, want de voorgaande jaren werd ik toch wel geleefd. Pas in de loop van 2018 kreeg ik grip op wat ik zelf wil: het verdiepen van samenwerkingen met andere kunstenaars en meer poëzie brengen in het theater. Ik ben dit najaar ook weer deeltijd in de uitgeverij gaan werken, zodat ik anderen kan helpen met hun literaire ambities. Daar zie ik echt naar uit, die nieuwe rol.

Hoogtepunt van dit jaar was toch wel de geslaagde crowdfund rond mijn nieuwe boek De Wolffs Bestiarium.

Guy Prieels: 2018 was voornamelijk het jaar van BLUF, dat interessante contacten en lezingen heeft meegebracht. Op 27.12 geef ik een lezing in het Museum van de Misdaad in Gent.

Daar is momenteel de beruchte cheque van William Vandergucht aka Willem Van Vugt tentoongesteld (onder). En het was 76 in plaats van 75 miljoen.Verder was het een jaar van labeur waar ik bij mijn plannen voor 2019 op terugkom.

Marcel Vaarmeijer: Hard werken en weten dat het nog beter moet en beter kan.

Rinske Hillen: Dit was het jaar van mijn literaire geboorte. Na zo lang verlangen, al sinds mijn tiende, eindeloos lezen, weten dat ik niets anders wilde dan verhalen schrijven, me toch inhouden, het was een coming-out. Ik moest wennen aan alle optredens en het praten over het boek. Ik won de ANV Debutantenprijs en werd genomineerd voor de Bronzen Uil. Daarnaast heb ik zoveel fijne lezers ontmoet. Een prachtig jaar.