Zijn entree in de literaire wereld was verpletterend. De lancering van zijn debuutroman was een event waarbij boeken weggegeven werden. De nationale pers stortte zich op hem en hij verscheen op de televisie bij Pauw. Én hij was op Hebban Live met een pitch en een signeersessie. Het interview in de Literatuurclub deed stof opwaaien en werd driftig gedeeld. Grote interviews in Het Parool en de Telegraaf. We hebben het over Sol Bouzamour (1982) en zijn debuutroman Narcissus. Het boek is een liefdesepos. Inmiddels dendert de Sol-trein door. Er is overweldigende belangstelling vanuit het buitenland en de geruchten gaan dat het boek verfilmd gaat worden.

Tekst en foto's: Jan Stoel

Banner: Anne Oerlemans

Nog even de inhoud van het boek, zoals dat op de achterflap te lezen is: “In de gevangenis leert de Marokkaanse Joshua – die zich voordoet als Israëliër – Klaas kennen, de koning van de Wallen. De twee raken goed bevriend en Klaas doet Joshua een voorstel dat hij niet kan weigeren: de verantwoording over Narcissus, een zaak op de Wallen, en de naaste omgeving. Dat is voor Joshua het begin van het einde. In de maanden die volgen daalt Joshua steeds verder af in de schimmige wereld van de Amsterdamse hoerenbuurt en raakt zo steeds verder verwijderd van de dromen die hij met zijn geliefde Dee wil waarmaken. De roman gaat eigenlijk over de spanning tussen verschillende culturen. Het gaat over het moment in je leven waarop je alles lijkt te verliezen en de kracht vindt om het anders te doen. Narcissus is een authentiek verhaal dat laat zien hoe het leven werkelijk is. De spanningsboog houdt je van begin tot eind in zijn greep en je wilt vooral door blijven lezen. Het is dan ook briljant geschreven. Maar Sol heeft zichzelf gevonden. Hij durft het leven te leven. Niet voor niets is het motto van de roman ‘Een risicovrij leven kan nooit een gezond leven zijn.’

(Foto links: Daar komt hij aangereden op zijn scooter. Foto rechts: De Stoofsteeg)

Factcheck-rondleiding

De roman is sterk autobiografisch. “Maar lang niet alles is echt gebeurd, het grootste gedeelte is fictie. En dat hoort ook bij een roman,” zegt Sol. Steeds komt de vraag naar voren wat nu echt gebeurd is en wat niet. ‘’En ik ga echt vooral niet zeggen wat niet waar is haha. Ik werkte inderdaad enige tijd op de Wallen in Amsterdam. Als ik daar nu terugkom dan is er veel veranderd. Vreselijk. Het zijn ‘mijn Wallen’ niet meer. De verloedering heeft toegeslagen. Het lijkt nu op een hele foute kermis. De oud Amsterdamse charme is er niet meer. Door de vele verzoeken naar aanleiding van de roman om de plekken te bezichtigen waar enkele opvallende en belangrijke scenes zich afspelen, en ik denk, door hoe ik het beschreven heb, zijn er toch weer velen nieuwsgierig naar de wallen geworden. Je zult versteld staan hoeveel Nederlanders dit fenomeen nog niet hebben bezocht. En ik ben bang dat het niet lang meer gaat duren voordat het hele gebied ‘vrouw’ vrij is. Daarom heb ik een literaire wandeling bedacht. En dit wil ik er ook nog even bijzeggen, Narcissus heeft niets met narcisme te maken. Het boek is een liefdesepos.’’

De nu al legendarische plaatsen waar de roman Narcissus zich afspeelt op de wallen, worden bezocht. Bijvoorbeeld de beruchte sekszaak waar Joshua, het hoofdpersonage uit het boek, werkte en waar hij de komische maar vooral de heftige gesprekken met de flamboyante seksbaas Klaas had. De clashes tussen Slaafs, de rechterhand van Klaas, en Joshua komen aan de orde. Evenals de besognes met rechercheur Jager en andere opmerkelijke voorvallen die hebben plaatsgevonden in de omgeving. We sluiten de tour af bij Milfian van Sugerella, voor een lekkere bak koffie of, het kon ook niet anders, misselijkmakende zoetigheid. De eerste rondleiding is op zondag 9 december, van 14.00 tot 16.00 uur. Iedereen kan mee gaan. De kosten bedragen € 10,-- en de opbrengst gaat naar de Voedselbank.

(Foto links: stratenmakers. Foto rechts: de Stoofsteeg in de gaten houden)

VIP-rondleiding

Jan van de Literatuurclub nam de proef op de som en kreeg een VIP-rondleiding van Sol. Met zijn tweeën beleefden ze Narcissus. Hieronder het verslag.

 
Jan staat te wachten bij het Monument op De Dam en ziet op een gegeven moment Sol op zijn scooter aan komen rijden. “Zo reed ik iedere ochtend net voor tien uur naar mijn werk. Wist je dat het Monument op de Dam niet ver van De Wallen is? In de volksmond noemen ze het monument wel ‘de lul van de Wallen’, haha. Met mijn scooter reed ik de Damstraat in op weg naar de Oudezijds Achterburgwal. We hebben het over een totaal ander tijdperk. Wist je dat de Wallen in allerlei ‘wijken’ verdeeld zijn?  Een deel voor de Afrikanen, een voor de transseksuelen, de Latina’s, de goedkope hoertjes enz. Ik werkte natuurlijk in het segment met de mooiste meiden. Ik moest iedere ochtend om 10 uur open zijn. En kijk nu eens, mijn oude werkplek, schuin tegen over de Casa Rosso: gewoon gesloten. Gelukkig was ik deel van de laatste gloriedagen van de wallen. Toch een stukje historie dit. Hier werkte ik.
 

“Honderden toeristen bewogen zich als een log monster langs de begeerlijke attracties. De mannen glunderden, de vrouwen keken met een scheef gezicht. (…) Er waren agenten te voet die even vergaten dat ze aan het werk waren. Ondanks de enorme drukte heerste er een gemoedelijke, maar eigenaardige sfeer.”

“Het gebied rondom de Oudezijds Voorburgwal en de Oudezijds Achterburgwal had ik onder mijn hoede. Dat waren tweeëndertig ramen, een sekstheater met liveshows, oftewel de peepshow en de winkel. Ik stond voor de deur te genieten van dit prachtige stukje Amsterdam.”

 

“Ik moest het allemaal bijhouden. Als er bij de ramen in de Stoofsteeg tl-balken vervangen moesten worden of kleine technische mankementjes, dan was ik aan zet. In de Stoofsteeg spelen een aantal opvallende scènes uit mijn boek. Hier is het raam waar Ivanka waar ik zo’n stormachtige relatie mee had, zat. ’s Ochtends was het hier al druk met Hollandse zakenmannetjes of getrouwde mannen die voor ze naar hun werk gingen even een bezoekje aan een van de dames brachten. Kijk daar loopt er een met zo’n attachékoffertje. En zie je die gast met zijn halve gezicht verstopt in die groene jas? Mijn Hollandse buurman van mijn ouderlijke huis! Zal ik hem groeten? Kom laten we doorlopen, anders krijgt hij een hartverzakking. Naarmate de dag verstrijkt volgen de Surinamers, de Marokkanen en Turken. De Stoofsteeg was perfect beveiligd met camera’s en dus echt wel veilig. Maar kijk nu, heel veel ramen leeg en te huur. De ziel is uit de Wallen gehaald. Zo triest. Dat was het plan van het gemeentebestuur met de Kroonprins van de Partij van de Afzetterij in Amsterdam voorop. Men wilde hier zogenaamd ateliers vestigen, alle hoeren eruit. Maar het plan dáárachter was veel meer sinister. De prostitués zijn nu ‘ondergronds’ gegaan en het is natuurlijk niet gelukt om de ateliers hier te krijgen. Dat levert verloedering op. Juist op de plek die de meest dynamische van Amsterdam was.”
 

“Ik kreeg elk raam vol, dag en nacht. Ik behandelde iedereen hetzelfde en probeerde alle hoeren een goed raam te geven. De vraag naar kamers liep de spuigaten uit.” (…) Mijn klantenbestand aan meiden bereikte de proporties van de Gouden Gids. Ik stelde geen vragen en deed wat Klaas zei. Ik werd ’s lands grootste seks matchmaker.”

 
‘’Als het niet zo druk was, dan had ik contact met Milfian, een Egyptische ondernemer in hart en nieren, en zowat heel het centrum in zijn bezit heeft. Die eigenaar was van de Sugarella in Narcissus. Heerlijke gesprekken hadden we met elkaar. Gewoon chillen, over de buurt lullen en neuken met die meiden. Je zult hem straks ontmoeten. Met Milfian keken we eerst allebei de kat uit de boom, je vertrouwt elkaar niet zomaar in deze buurt. Maar nu zijn we maatjes voor het leven. Hij heeft mij zijn wereld laten zien en ik de mijne. Zo leer je van elkaar en word je verrijkt.’’

In het boek staat een passage waarin in de Stoofsteeg steeds maar aan de weg gewerkt werd. Het bleken undercover agenten te zijn. Hé, kijk nu eens wat ik daar zie: stratenmakers of zouden het agenten zijn?
 

“Schuin voor de zaak en in de Stoofsteeg waren bouwvakkers bezig met de bestrating.  (…) Deze bouwvakkers hadden hier de hele zomer voor uitgetrokken. Allemachtig wat een sjoemelaars. Met een pijnlijke voet hinkte ik verder toen een van hen zei: ‘Fuck you pimp.’ Ik pakte de baksteen en smeet hem tegen zijn scheen.”

(Foto links: Hier werkte Sol. Foto rechts: Sol en Jan in de boeddhistische tempel)

Boeddhistische tempel

We slenteren door het gebied en op iedere plek heeft Sol wel iets te vertellen. “Ik ben op een gegeven moment tot inkeer gekomen. Ik heb afstand genomen van de Islam. Ik stond te werken tijdens de Ramadan en had ontzettende honger. Ik vroeg me af voor wie ik die Ramadan eigenlijk aan het doen was. Ik besloot er mee te kappen en ben een patatje oorlog gaan eten in de oude friettent van Klaas op de wallen. Ik ontdekte jaren later op de Zeedijk de boeddhistische tempel, Fo Guang Shan He Hua. He Hua betekent lotusbloem. De lotus symboliseert in het boeddhisme de mogelijkheid om verlicht te worden. Ik kom er vaak. En het lag zo dichtbij de plek waar ik werkte maar viel net buiten het wallengebied. Van de ene extremiteit naar de ander. Kan geen toeval zijn, de tempel en de hoeren, vlak naast elkaar. Ik geloof ook niet in toeval. Dit zijn signalen van het universum dat ik op het juiste pad zit. Deze tempel markeert voor mij de omslag, de inkeer, het spirituele.” Sol blijkt de waarheid te spreken want hij wordt ontzettend hartelijk verwelkomd. Hij groet op zijn boeddhistisch, weet zijn weg te vinden en steekt direct een wierookstokje aan. ‘’Eens in de maand kom ik hier mediteren.’’

We bezoeken nog tal van andere plekjes, passeren het huis waar Mata Hari ooit woonde. Op iedere plek heeft Sol een verhaal, verwijst hij naar een passage in zijn boek. Uiteindelijk strijken we neer bij Milfian, inderdaad de echte Milfian uit het boek, de Milfian van de Sugarella. Wat een ontvangst en wat een vriendschap tussen Milfian en Sol. “Ik heb van Sol zoveel geleerd. Ik was heel gesloten. Hij nam me mee naar het Concertgebouw. Ik zag er voor het eerst een opera: kippenvel. Maar hij nam me ook mee naar allerlei feesten. Sol heeft ongekend veel talent, abnormaal, heeft de balans in zijn leven gevonden en het is fantastisch om te zien wat hij bereikt heeft. Ik heb zoveel respect voor hem. Hij is voor grotere doelen bestemd in dit leven. Ik weet het zeker. We moeten snel weer eens naar Marrakesh gaan, Sol.”
 

“Klaas en ik stonden in het zonnetje voor de zaak te genieten van Milfians overheerlijke crushed-ijskoffie. Alles bij Sugarella was oversized.”

 (Foto links: het huis van Mata Hari. Foto rechts: Sol en Milfian)

Dan lopen we terug naar de Dam en ik kan het niet nalaten om naar Dee te vragen. Dat was de vriendin van Sol die hem door dik en dun steunde tot het niet meer ging. “Ja, Dee bestaat echt. En de siliconen ook’, lacht hij me toe. We hebben contact. Het leven is onvoorspelbaar, creatief, verrassend. Ik ben gek, maar wel bloedlink met schrijven haha.” Dan stapt hij op zijn scootertje en rijdt Amsterdam in. Ik blijf achter vol indrukken van deze bijzondere ontmoeting.

Rondleiding en winactie

Er zijn drie gesigneerde romans van Sol te winnen. Wil je ervoor in aanmerking komen, geef dan antwoord op de volgende vraag: Welke bekende politicus zou bedoeld worden met de Kroonprins van de Partij van de Afzetterij in Amsterdam? Motiveer je antwoord. Schrijf je antwoord hieronder. Op 6 december maken we bekend wie de winnaars zijn.

De eerste literaire rondleiding is op zondag 9 december. Meeting point voor het Dam-monument.

Inschrijven via Facebook bij Sol Bouzamour.
Duur: 14.00 tot 16.00.
Kosten: € 10,- ; de opbrengst gaat naar de Voedselbank.