Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Onze favorieten van september en oktober

op 01 november 2020 door

Nee, corona is de wereld nog niet uit. Om het voor onszelf en anderen veilig te houden, beperken we onze sociale contacten drastisch – ja, nog steeds. Het is niet makkelijk, maar gelukkig hebben wij lezers één groot voordeel: in onze huizen mogen we een onbeperkt aantal boekenpersonages uitnodigen. En weet je wat, iedereen mag ze welkom heten, zelfs tegelijkertijd. Wij deden het ook en hadden veel boeiende ontmoetingen. Dus, zet je huis open en laat ze binnen!

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans

Het is aan de lezer om er een geheel van te maken

f4ea39edcc28a0b07867b1a71962f2d8.jpgTea: Wanneer een boek behalve een bijzonder mooie inhoud ook een boeiende bespreking oplevert komt dat de score ten goede. In september bespraken we in een kleine groep ‘Grijze zielen’ van Philippe Claudel. Het verhaal is eigenlijk simpel: een man blikt terug op een aangrijpende gebeurtenis die 20 jaar geleden de hele gemeenschap op zijn kop zette. Dat het geenszins een simpele biecht wordt blijkt uit de vele puzzelstukjes die uiteindelijk niet weten waar ze thuishoren. Het is aan de lezer de gebeurtenissen aan te horen en alle aspecten mee te wegen om er een (niet statisch) geheel van te maken. Met als decor WOI in Noord Frankrijk en de prachtig gekozen karakters met passende namen is dit een tijdloze moderne klassieker. 

Soms neigt het naar thriller of horror

b8f59a9e88c8c6d566ff48edb6a05a78.jpgAnne: Mijn favoriet van de afgelopen tijd - het zal voor sommigen geen verrassing meer zijn inmiddels – is Duizend ogen van Samantha Schweblin. Schweblin (1978) heeft een klein oeuvre maar stond al driemaal op de long- en shortlists voor de International Man Booker Prize en won in de Spaanstalige wereld al verschillende prijzen. Een nieuwe rage trekt de wereld over: kentuki’s. Panda’s, konijnen en draakjes die je in huis neemt als een surrogaathuisdier. Elke kentuki heeft een camera en is via software op afstand bestuurbaar door degene die jouw kentuki is. De korte hoofdstukken vormen samen een verhaal over de wereld in de ban van de kentuki’s, maar zijn stuk voor stuk ook verhalen op zich.Het delen van het privéleven lijkt met de komst van de kentuki’s nieuwe vormen aan te nemen, maar is dat wel zo? We leven in tijden waarin iedereen alles deelt via sociale media en dag en nacht een smartphone met camera op zak heeft, maar toch voelt het nieuwe concept in Schweblins roman ongemakkelijk.De situaties waarin de personages door hun eigen naïviteit, onoplettendheid of door willekeur terechtkomen zijn confronterend en ongemakkelijk. Soms neigt een fragment naar thriller of horror en doet daarmee denken aan Black Mirror. Schweblin kan een huiveringwekkend verhaal vertellen in slechts twee pagina’s en het gemak waarmee haar dat stilistisch af lijkt te gaan is indrukwekkend.

 Verhalen waarin bijzondere dingen gebeuren

7216f38be626d444c3153243e6799f0b.jpgJan: Ik geniet van verhalen waar bijzondere dingen in gebeuren. Twee van die verhalen wil ik eruit lichten. Gino Debeyne schreef met Pantser een debuutroman van formaat. Het boek lijkt over tinnitus te gaan (oorsuizingen), maar het gaat veel meer over het luisteren naar je zelf, jezelf teveel druk opleggen waardoor je ‘over je limiet’ gaat. Het originele van deze roman is dat de auteur voor de vorm van het klassieke drama heeft gekozen en dat er allerlei verbindingen naar muziek gemaakt worden. Het maakt het lezen van deze roman tot iets speciaals. Binnenkort een interview met Gino Debeyne over zijn boek bij Literatuur onder de loep.

De tweede roman is Waar maanlicht vleugels raakt van Dietske Geerlings. Deze docente Nederlands schrijft prachtig, maar doet alles zelf, een selfpubber zogezegd. In deze roman ook weer een aanpak die me van de sokken blies. De Mondscheinsonate van Ludwig van Beethoven vormt de rode draad in het verhaal. De structuur van het verhaal volgt die van de sonate. Het tempo van de delen congrueert met het tempo van het verhaal. Daarnaast zijn er verbindingen naar de geschiedenis, waarin de Mondscheinsonate ook zijn rol pakt. En dan is er nog de speciale vormgeving van het boek. Het past allemaal wondermooi. Als je dat als lezer ontdekt dan is het smullen, voel je je rijk.

 Een hartverscheurend verhaal waar je nog lang over blijft nadenken

dbcebde3f53baeee6161a308e5e3a4dd.jpgHarriet: Hoewel ik in september en oktober best een aantal mooie boeken heb gelezen, wil ik toch stiekem een boek noemen dat ik nog net in augustus heb uitgelezen. Een bijzonder boek met een actueel thema , voor het eerst verschenen in 1962 en in 2018  in het Nederlands vertaald. Ik heb het over ‘ Uit de maat’ van William M. Kelley. Het verhaal speelt zich af in 1957 in het Zuiden van Amerika waar op dat moment nog vele zwarte mensen aan het werk zijn voor de blanken. Zo ook Tucker Caliban. Van de een op andere dag vernielt en verbrandt Tucker al zijn bezittingen en vertrekt met zijn gezin richting het noorden. Dit lijkt een startschot voor de rest van de zwarte bevolking om ook te vertrekken, de blanke stadsgenoten in verwarring achterlatend. Het bijzondere aan dit boek is dat het verhaal verteld wordt vanuit het perspectief van de blanke bevolking, maar het geschreven is door een Afro-Amerikaanse schrijver. Ook is er door de uitgever en vertaler bewust gekozen om de termen, zwart, blank en neger, te blijven gebruikt. ‘Uit de maat’  is een mooi, maar hartverscheurend verhaal waar je nog lang over na blijft denken.

Eenvoud als dekmantel voor het meesterschap van de schrijver

e09b12a9148b5ec67a29e6ab2a83505a.jpgIne: Ik kies voor De kapiteinsdochter van Aleksander Poesjkin, een Russische klassieker uit de 19e eeuw. Het is echter allesbehalve een oubollig, moeilijk boek. Integendeel dit werkje voelt heel fris en ongekunsteld aan. Lichtvoetig zelfs, want ook al heeft Poesjkin het over oorlog, moord, verkrachting, gevangenschap, het blijft aangename en humorvolle lectuur. De hoofdpersoon verzeilt van het ene avontuur in het andere en dat brengt de nodige spanning met zich mee. En via de Russische achtergrond krijgen we heel wat mee over de tijd. Het is net alsof de tekst heel natuurlijk uit de pen van de auteur is gevloeid, want op het eerste zicht is het een eenvoudig chronologisch verhaal, maar volgens mij is dit enkel een heel goede dekmantel voor het meesterschap van de schrijver. Laat je verrassen door deze moderne oude Rus!

 Verhalen over obsessies die (nog) niet maatschappelijk geaccepteerd zijn

dd0f10c068d1ea4cdbac37014112b29a.jpgCies: Mijn favoriet van afgelopen 2 maanden: Stefan Zweig - Fantastische nacht en andere verhalen

Na herlezing van Stefan Zweigs "Schaaknovelle" ruim een jaar geleden was ik erg benieuwd wat hij nog meer aan korte verhalen en novelles heeft geschreven. Het kwam dan ook mooi uit dat de eind 2019 uitgeven bundel "Fantastische nacht en andere verhalen" maar liefst 18 verhalen en novellen van Stefan Zweig bevat, waaronder een nieuwe vertaling van "Schaaknovelle". De vertalingen zijn van Ria van Hengel. "Schaaknovelle" mag dan wel Zweigs bekendste kortere proza zijn, na lezing van "Fantastische nacht en andere verhalen" is het duidelijk dat het zeker niet zijn beste verhaal/novelle is. In de meeste verhalen in "Fantastische nacht en andere verhalen" staat een persoon centraal die een bepaalde obsessie heeft. Een obsessie die (nog) niet maatschappelijk geaccepteerd is in het burgerlijke Weense milieu in de eerste helft van de twintigste eeuw. Zweig die zelf opgroeide in Wenen en ook zo zijn eigen obsessie had creëert  door de obsessie en maatschappelijke acceptatie tegenover elkaar te zetten een Freudiaanse spanningsboog die deze lezer in een nieuwsgierig houdgreep vatte waardoor ik ieder verhaal en novelle direct wilde uitlezen. En dat is nu juist het kenmerk van een goed verhaal, het in een sessie uit willen en kunnen lezen. Kortom, een hele grote aanbeveling voor een ieder die "Schaaknovelle" met plezier heeft gelezen, een ieder die van korte verhalen en novellen houdt, eigenlijk voor een ieder die van het lezen van literatuur houdt.

Een absolute aanrader voor iedereen met interesse in kunst

2d732e95797d90cf62eb27cdfcc23137.jpgHetty: Over mijn favoriete boek van de afgelopen twee maanden hoef ik niet lang na te denken: In het zwart van de spiegel van Peter Delpeut, een dik boek dat echt volgestopt zit met kunst!Ik las het als samenleesproject met *Wil2* en genoot er zo van dat ik er zelfs twee blogs over geschreven heb! 

Het boek gaat over een filmmaker die aan een oogkwaal lijdt waardoor zijn blikveld steeds smaller wordt en hij uiteindelijk blind zal worden. Hij vindt troost in het kijken naar landschappen, vooral wanneer hij deze landschappen bekijkt door het zogenoemde 'Claude-glass' want dan ziet hij weer een compleet en schitterend weergegeven landschap. Zijn zichtveld wordt hierdoor weer verbreed zo lijkt het. Een 'Claude-glass' is een soort licht gebolde zwarte spiegel die kunstschilders gebruikten om te kunnen schilderen in de stijl van Claude Lorrain, een Franse schilder die vooral beroemd is geworden door zijn schitterende landschappen met bijzondere lichtwerking en grote harmonie. 

De verteller gaat op reis om alles te weten te komen over deze Claude Lorrain, hij bezoekt alle plaatsen waar werk van Lorrain te vinden is, maar ook de locaties waar Lorrain geschilderd heeft. Tijdens deze reis ontdek je wie deze Claude Lorrain precies was maar leer je ook veel over het leven van de verteller, zijn verhaal wordt op overtuigende wijze gebracht waardoor je je regelmatig afvraagt of je soms een biografie zit te lezen over het leven van Delpeut zelf.
Gedurende de reis, die symbool zou kunnen staan voor het afscheid van zijn leven voordat de filmmaker helemaal blind zal zijn, ontdek je niet alleen van alles over Claude Lorrain maar worden vele andere kunstenaars, schilders en schrijvers onder onze aandacht gebracht.

Ook zit er overal in het boek synchroniciteit verweven, de verteller rolt van de ene 'toevalligheid' in de andere en elke ontdekking leidt weer tot een volgende stap op zijn ontdekkingstocht. Schitterend hoe dit gedaan is!

Dit boek is wat mij betreft een absolute aanrader voor iedereen met interesse in kunst, neem wel de tijd voor het boek want het voegt veel toe als je zelf al lezende ook de schilderijen en plaatsen op internet op gaat zoeken die in het boek voorbij komen.

 Deze prachtige romans schonken het meeste ontspanning

5ca58f59bb79e9bd586e9d15fb4b72a1.jpgNathalie: Ik heb ondanks wat ups en downs toch weer een mooi lijstje boeken gelezen de voorbije twee maanden, zowel enkele klassiekers als heel recente boeken. De klassiekers ga ik niet bij mijn favorieten categoriseren dit keer, hoewel ik niet ga beweren dat Virginia Woolf niet goed kan schrijven. ;) Van De advocaat en de zeiler van Kris Van Steenberge en Geert BriersDe opgang van Stefan Hertmans en Het tij hoog, de maan blauw van Jolien Janzing heb ik echter het meest genoten de laatste twee maanden, ze schonken mij dan ook het meest ontspanning. (Dat vind ik in deze tijden nogal belangrijk bij het lezen eerlijk gezegd.) Stuk voor stuk prachtige romans die het allemaal verdienen om veel gelezen te worden. Kris Van Steenberge en Geert Briers schreven een duo-roman, een zeldzaamheid wat literaire romans betreft. In De advocaat en de zeiler gaat het over een fameuze vriendschapstest. Een hond volgt de advocaat en de zeiler in hun wandeling langs het strand van Bray-Dunes naar Cadzand langs de Belgische kust, een wandeling die Kris en Geert ook samen hebben afgelegd. Of zaten ze toch ook goed te tafelen op restaurant? Ik heb daar niets over gehoord tijdens hun boekvoorstelling begin september, denk ik. Ook de boekvoorstelling van De opgang uit de Vooruit in Gent volgde ik, weliswaar online. Stefan Hertmans vind ik een heel boeiende verteller, zowel op papier als mondeling. Ik heb mijn concentratie nooit verloren tijdens die voorstelling en dat wil toch wel wat zeggen met al die online lezingen tegenwoordig. De laatste historische roman van Jolien Janzing trok ook direct mijn aandacht. Het tij hoog, de maan blauw kon ik op een bepaald moment niet meer wegleggen en heb ik tot laat (vroeg) in de nacht ademloos uitgelezen, omdat ik wilde weten hoe het de expeditieleden van Adrien de Gerlache was vergaan, die met hem naar Antarctica voeren en daar voor het eerst zouden overwinteren. Maar ook haar schets van de Antwerpse elite en het culturele leven eind 19de, begin 20ste eeuw kon ik heel goed smaken. Ik weet nu wat beter wie er in het mooie Osterrieth-huis - zeg maar een paleis - op de Meir in Antwerpen heeft gewoond bv. Deze zaterdag (31/10) was de schrijfster ook in het radioprogramma Interne keuken, waar ik haar erg enthousiast over deze geschiedenis heb horen vertellen. Ik ben blijkbaar niet de enige die hier niets over wist. Van Jolien Janzing wil ik zeker nog meer gaan lezen! 

 Over hoe zinvol of zinloos al ons gewemel, gekronkel en geploeter is in het licht van de eeuwigheid

9aa034fb198f882ab48f5d6f559a2513.jpgMartin: Het lichtje in de verte” van de Italiaanse schrijver Antonio Moresco is een verstilde roman over een oudere man die de wereld bewust de rug toekeert en kiest voor sociaal isolement in een uitgestorven dorp ergens in een dal. Tijdens die afzondering merkt hij dat hij er niet in slaagt afscheid kan nemen van de verbondenheid met een zielsgenoot, zelfs al heeft het er alle schijn van dat die zielsgenoot, een jongetje aan de andere kant van het dal woont, een hersenspinsel is die staat voor alles wat de verteller niet is en niet heeft kunnen bereiken. Waar de oudere man voortdurend enig onbehagen voelt en ontevreden lijkt te zijn over hoe zijn leven is verlopen, kent zijn antagonist geen twijfel. De jongen heeft zijn leven uitstekend georganiseerd, is plichtsbewust, schept orde in de chaos en verliest nooit het overzicht.

Deze roman gaat over de dood en hoe zinvol of zinloos al ons gewemel, gekronkel en geploeter is in het licht van de eeuwigheid. Of elk menselijk wezen, dat vanaf de conceptie het einde in zich meedraagt en zich daar op een bepaald punt in het leven pijnlijk bewust van is, kan leven met die gedachte voor ogen of een mistgordijn nodig heeft om dat bewustzijn mee af te schermen. Zo gesteld, lijkt dit een zwaarmoedige roman, maar niets is minder waar. Moresco houdt de taal elegant, soms bijna lichtvoetig. Prachtige kleine roman.

Dit verhaal is beangstigend actueel

15bf3a6dc88d7e6c883c3aae5c942e57.jpgEvy: De vraag wat mijn favoriete boek van de afgelopen tijd was, komt precies op het goede moment. Ik heb net deze week De dag dat de walvis kwam uitgelezen van John Ironmonger.

De pret begint al bij de cover, een sfeerrijk plaatje van een walvis en een dorp. Dat is meteen ook de kern van het verhaal. Joe Haak belandt in het afgezonderde dorp St. Piran en zijn verhaal wordt direct verbonden aan dat van de walvis die hem redt. De stijl van Ironmonger is erg toegankelijk en dat maakt het boek een plezier om te lezen. Een sarcastische knipoog hier en daar zorgt voor een luchtige, vrolijke noot.

Het verhaal zelf is beangstigend actueel. Op een bepaald moment is er sprake van een dodelijk griepvirus en dat doet je in deze tijd toch wat. Waar zoiets een jaar geleden nog als pure fictie te lezen was en voelde als een ver-van-mijn-bed-show, is dat nu toch heel anders. Het woord quarantaine is het nieuwe hip in onze samenleving en dat staat eigenlijk in schril contrast met het wat meer 'kabbelende' gevoel dat het boek uitstraalt. Er speelt zich een ramp in de wereld af en toch doet St. Piran daar niet helemaal aan mee. Het dorpse gevoel blijft de overhand houden en de focus ligt grotendeels op de innerlijke leefwereld van Joe.

De dag dat de walvis kwam is een mooi boek, dat vlot te lezen is en vooral door het thema op dit moment veel mensen zal aanspreken. De personages zijn sprankelend en daarvan is de walvis er zeker ook één. Het geheel had wat diepgaander gemogen voor een vijfsterrenbeoordeling, zowel qua inhoud als qua taalgebruik, maar het is wel een verhaal dat blijft hangen.

Welke personages heten jullie de komende weken welkom? Vond je je gading in onze favorietenlijst? Of kies je voor andere boeken? Laat het hieronder weten, zo inspireren we elkaar!



Reacties op: Onze favorieten van september en oktober

Meer informatie

Gerelateerd

Over

Philippe Claudel

Philippe Claudel

Philippe Claudel (Dombasle-sur-Meurthe,1962) is de auteur van een reeks internat...

Alexandr Poesjkin

Alexandr Poesjkin

Alexandr Poesjkin (1799 - 1837) wordt over het algemeen beschouwd als Ruslands g...