2024 is een schrikkeljaar, we krijgen er een dagje bij!

Schrikkelen dat wil eigenlijk zeggen overslaan en de betekenis gaat terug op het woord schrikken. Lees hier waar het woord ‘schrikkeljaar’ precies vandaan komt.

De loepjes kregen deze keer een bijzonder open vraag. Alles kon en mocht zo lang het maar verband hield met het thema schrikkeljaar, schrikkelen, schrikkeldag. En dat leverde leuke en verrassende stukjes op!

Samenstelling: Ine
Banner: Anne Oerlemans

TEA weet wel wat gedaan met een extra leesdag...

Wanneer je lang kauwt op het woord schrikkeljaar wordt het steeds leuker. Want hoe fijn is de extra dag die de kalender ons cadeau doet? Niet minder dan verschrikkelijk leuk zijn die 24 extra uren, vooral omdat het nu 2024 is. Wat te doen met de luxe van een extra dag? Voor een deel lezen natuurlijk. Ik ga deze dag niet besteden aan één boek, maar probeer hem in te plannen tussen 27 en 28 februari en 1 en 2 maart. Rond die tijd plan ik Op zoek naar de verstrooide tijd van Koen Haegens. Lijkt me een toepasselijke titel met een knipoog naar Marcel Proust.

HARRIET vond haar enige echte schrikkeldag-boek...

Een boek binnen het thema schrikkeljaar, daar moet ik toch even over na denken. Schrikkelboeken heb ik niet. Alhoewel als je schrikkelen ziet in de betekenis van overslaan kan ik wel wat boeken bedenken die ik graag aan mij voorbij laat gaan. Maar na lang nadenken kies ik toch een andere invalshoek. Mijn Wil Ik Lezen lijst telt op dit moment 425 boeken. Een schrikkeljaar heeft 366 dagen. Ik kies gewoon het 366ste boek van mijn Wil Ik Lezen lijst als mijn schrikkelboek. Maar welk boek is nou het 366ste boek? Na lang tellen en hertellen van beneden naar boven en weer terug (het zou toch wel fijn zijn wanneer de boeken genummerd in het lijstje zouden staan) kom ik uit bij het boek met de titel Jeanne van Katherine Chen. Ik kan mij even niet bedenken wanneer ik dit boek op mijn WIL lijst heb gezet en ook vooral waarom. Na wat speurwerk kom ik tot de conclusie dat ik dit boek waarschijnlijk op mijn lijstje heb gezet naar aanleiding van het artikel Challenge Top 10: Een boek met een sterke vrouw als hoofdpersoon. Dit thema spreekt mij wel aan en de aanprijzing van VM van Erp  - van Dijk : 'Een uiterst geloofwaardig verhaal over een meisje dat zich [...] ontwikkelt tot een zelfbewuste jonge vrouw van vlees en bloed, zonder alle religieuze franje. Een boek om in één adem uit te lezen.', zal de doorslag hebben gegeven. Gelezen heb ik het dus nog niet, maar ik ben wel benieuwd wie dit boek al wel gelezen heeft of in ieder geval op het WIL lijstje heeft staan.

CIES zoekt tussen heel wat ‘boeken van één dag’!

2024 een schrikkeljaar. Wat te doen met die extra dag? Wat te doen met een dag? Nog al wat schrijvers hebben een roman geschreven die zich afspeelt binnen een dag. Die ene extra dag dit jaar is dan een mooie aanleiding om zo'n 'boek van een dag' te lezen. Als extraatje. Bekende internationale literaire klassiekers waarin een dag beschreven wordt zijn zonder twijfel Ulysses van James Joyce en Mrs Dalloway van Virgina Woolf.

Het dwaallicht van Willem Elsschot en Meneer Visser's hellevaart van Simon Vestdijk. Vestdijk is bij het schrijven van deze roman overduidelijk geïnspireerd door James Joyce.

Minder bekend, maar misschien wel mijn favoriete 'eendaagse roman' is Het zwarte bloed van Louis Guilloux. Net als bij Joyce, Woolf en Vestdijk is dit een modernistische roman met als 'bonus' dat het ook nog eens een (vroeg) existentialistische roman is.

De extra dag in 2024 ga ik vanzelfsprekend dan ook gebruiken als aanleiding om ook dit jaar 'een boek van een dag' te (her)lezen. Naar alle waarschijnlijkheid wordt het Zondagsrust van Frans Coenen, tenzij er iemand met een mij meer aansprekende suggestie komt.

GIGI maakt erg listig gebruik van de schrikkeldag...

Zoals zo vaak, heb ik het antwoord geven op de ingewikkelde vragen van Ine, weer flink voor me uitgeschoven. Gelukkig heeft deze maand een dag extra, februari wordt verlengd, waardoor ik het onrealistische gevoel heb dat ik iets aan tijd win. De vraag was om iets te schrijven over mijn boeken, iets dat te maken heeft met het schrikkeljaar, met die gekke schrikkeldag, met schrikken dus. 

Ik was al bezig met mijn mail om Ine aan te geven dat ik echt niets kon bedenken om dit onderwerp luister bij te zetten. Enkele minuten daarvoor had ik nog bij de LUEK ‘24 uitdaging gezegd dat de boekenvastentijd voor mij vandaag, 11 februari, de start van Vastenavond (dus eigenlijk drie dagen te vroeg), toch echt in zou gaan. De eerste veertig dagen van 2024 gingen absoluut mis, doordat ik naast minstens tien boeken uit de bibliotheek ook meer dan tien boeken had gekocht. Niet alles kwam in mijn kast terecht, maar toch, ik kocht veel meer dan ik gehoopt, bedacht en gepland had. Vanaf nu moest het lukken; veertig dagen zonder de aanschaf van nieuwe boeken. Dat wilde ik ook aan Ine schrijven, dat ik zelfs niets zou kunnen vertellen over een nieuw aangeschaft boek maar luister goed wat er toen gebeurde.

Tot mijn grote schrik komt mijn man, tijdens het typen van mijn antwoord aan Ine, naar mij toe met een bericht van De VriendenLoterij. “Luister”,  zei hij en ik luisterde direct, stopte met typen en zette mijn oren open. “Dit moet jij regelen”. Ik kreeg het een tikkie benauwd, schrok er van, verschoot zelf van kleur, want ik ben niet zo van het regelen. Hij legde zijn telefoon voor mij neer en zei dat we een prijs gewonnen hadden en dat ik dit keer moest kiezen. Over het algemeen doet hij dit maar dit keer was ik echt aan zet. Een prijs winnen is natuurlijk leuk, heel leuk maar iets regelen…

Toch was ik aan zet. De prijs was namelijk een boek naar keuze! Oei, een boek kiezen, heerlijk maar soms ook heel lastig als je maar een snoepje mag kiezen uit die hele grote snoepwinkel. Ik greep direct mijn Hebban verlanglijst erbij en zag De zeven manen van Maali Almeida en Austerlitz bovenaan deze lijst staan. Nog dubbend over welk van die twee ik moest kiezen, merkte ik dat ik een boek naar keuze kon kiezen uit een beperkt aantal boeken. Zeer beperkt. Dat had ik natuurlijk kunnen voorspellen. Je snapt ‘m al, die twee boeken die bovenaan mijn wensenlijst stonden, zaten niet bij de selectie waar ik uit kon kiezen. Er stonden maar een stuk of tien romans op die lijst. Ik keek niet eens bij non-fictie of kookboeken. De schrik sloeg me wederom om het hart en vooral ook om de oren. Moest ik nu kiezen voor een boek waar ik totaal geen oren naar had? Gelukkig viel op dat moment mijn oog op een cover, die ik uit duizenden zou herkennen. Een boek dat ook op mijn verlanglijst prijkt. Toevalligerwijs iets lager in het rijtje dan Austerlitz en die Zeven manen… Het betreft een titel die me in de afgelopen maanden, zelfs in de afgelopen weken, talloze keren is geadviseerd. Ik hoefde niet verder na te denken, klikte en kreeg binnen twee minuten bericht dat mijn keus bevestigd werd. Ik had het lekker snel geregeld. 

“Luister”, zei ik tegen mijn man, ik heb een keuze kunnen maken. Ik gaf hem de telefoon terug en verschoot op het zelfde moment van kleur. Nu had ik alsnog een boek besteld, nog geen vijf minuten nadat ik van de daken had geschreeuwd en vooral op Hebban had geroepen dat mijn veertig dagen van boek-vasten, nu toch echt zouden ingaan. Gelukkig begint de vastenperiode ook pas na Vastenavond, na Carnaval. Ik schuif mijn nieuwste challenge stiekem een dagje op. Dat mag vast in februari in een schrikkeljaar. 

Voor HETTY is het gedaan met overslaan!

Schrikkelen betekent overslaan… dat heb ik met dit boek al een hele tijd gedaan. Het plan ligt er al heel lang, waarschijnlijk wel een jaar of 3. Dit boek heb ik ooit aangeschaft om samen met Evelien te gaan lezen. Ik heb meerdere halfslachtige pogingen gedaan. Ik ben begonnen met lezen en heb het weer weggelegd. Ik heb het in mijn tas gestopt als ik naar mijn werk ging, en er een paar weken later weer uitgehaald. Ik heb het klaargelegd op tafel en daar bleef het dan liggen tot het weer naar mijn boekenkast verhuisde… ongelezen.

Bij schrikkelen zou je ook kunnen denken aan verlengen… dat is wat Evelien en ik dus al een hele tijd doen, we verlengen onze samenleesafspraak steeds weer opnieuw. Zo ook weer aan het begin van dit jaar: nu gaan we het echt doen!

En waarschijnlijk tot ieders schrik: Ik ben daadwerkelijk serieus begonnen met het lezen van de eerste verzen van De canon van Poesjkin! Nu niet in de trein waar ik voor dit boek toch te weinig concentratie op kan brengen (want het is wel even wennen dat lezen van al die verzen) maar gewoon thuis op een rustige zondagochtend. En dat wordt dus mijn nieuwe tactiek: lekker rustig thuis op de bank lezen, elk weekend een stukje en dan komen we er wel!

En INE is erg geschrokken!

Schrikkelen en schrikken zijn dus verwant. Dat komt goed uit voor dit stukje over het schrikkeljaar waarin we ons bevinden. Want ik ben geschrokken... 

Eerst wou ik het hebben over mijn voornemen om dit jaar een paar thrillers uit mijn kast te lezen, want er staan er nog een aantal stof te vergaren en wat past er nu beter bij schrikken dan wat boeken vol spanning!? 

Welnu, dat heb ik ontdekt deze maand. Het is... mezelf. Ik ben keihard geschrokken van mezelf. Ik heb deze maand immers het besluit genomen dat het plannetje dat al jaren in een uithoek van mijn gedachten verblijft en af en toe eens kortstondig op de voorgrond trad, nu effectief uitgevoerd zal worden. Ik heb beslist dat ik niet alleen veel boeken uit eigen kasten ga lezen dit jaar, maar dat er ook boeken uit mijn kasten zullen verdwijnen. Ik heb plaats nodig. Ik wil op termijn alleen nog echt goeie boeken overhouden. Ik doe weg wat ik niet gelezen krijg of maar zozo of slecht vond. 

Ijzingwekkend plan toch!? Een meedogenloze boekenkastbeheerder word ik! 2024 zal in mijn persoonlijke annalen vermeld worden als een echt schrikkeljaar! (Ik kijk trouwens nu al uit naar 2025, het kastenopvuljaar)

Edit. Eén erg mooi boek mag al zeker wel in mijn kast blijven staan. Hoe groot kan het toeval zijn? De Kolibrie van Sandro Veronesi stond al een paar jaar ongelezen in mijn kast. Deze maand las ik het. En wat kom ik daarin tegen: een 29e februari, als een dag die erg bepalend bleek in het leven van de hoofdpersoon. Wat een toeval, dat was even vreugdevol opschrikken!

Edit 2. Ik dacht dat mijn plan eenvoudig uitvoerbaar was: beslissen en de boeken in kwestie het huis uit sturen. Ik kwam echter al snel een eerste obstakel tegen: er is ook een medebeheerder van die kasten, mijn man. En, onbegrijpelijk maar waar, hij was niet erg te spreken over de eerste selectie die ik had gemaakt. Dat was weer hard schrikken!

Ik waag wel eens een nieuwe poging, binnenkort, ja, echt, maar eerst even bekomen, het jaar duurt nog wel even. Maar, brrr, wat een schrikjaar zeg! 

Hebben jullie ook bijzondere boekenplannen op of vanwege de schrikkeldag?