Als je de schrijfbiografie van Sandra Bernart (1973) op haar eigen website bekijkt, dan kun je niets anders dan concluderen dat Bernart graag en niet onverdienstelijk schrijft. Het bekendst is ze bij lezers om haar debuutroman Ik zag Menno, waarvoor ze in 2016 op de Shortlist van de Hebban Debuutprijs 2016 stond en in de finale kwam van de CoffeeCompany Bookaward. In 2017 werd zij ook nog verkozen tot Eindhovens schrijftalent. Lukt het de schrijfster in haar tweede roman Vol van Maan aan de verwachtingen te voldoen. Anne, Gigi, en Harriet namen de proef op de som.

De achterflap vertelt ons als eerste waar Vol van Maan over gaat: “Laurens doet mee aan een liftwedstrijd naar Lissabon samen met medestudente Maan. Zij ziet de wedstrijd als een reis en laat zich gemakkelijk afleiden. Hij wil maar een ding: winnen. Tijdens hun trip langs ranzige parkeerplaatsen, de slippers van Chris Froome, broederlijke onmin, een devote Deen, Baskische passie en een handvol pelgrims krijgt Laurens een andere kijk op de relatie met zijn vader. Zijn competitiedrang drijft hem tot een merkwaardige daad, waarmee hij ongewild viral gaat.”

Verwachtingen:

Anne: Verwachtingen over het boek had ik toen ik begon met het lezen van Vol van Maan niet echt. Ik probeer een verhaal, zeker wanneer ik nog niet eerder iets van de auteur las zoals nu het geval was, altijd zo open mogelijk in te gaan. Bij Vol van Maan lukte me dit goed.

Harriet: Ik heb Ik zag Menno, naar aanleiding van de nominatie op de shortlist van Hebban, gelezen. Ook in dat boek gaat het over een reis/zoektocht, in dit geval naar een verdwenen broer. Heel mooi beschrijft ze daarin de “queeste” van de hoofdpersoon, niet alleen naar zijn broer maar ook naar zijn eigen identiteit en de zin van zijn leven. Ik vond het een mooi en zeer lezenswaardig debuut wat absoluut naar meer smaakte. Het laat zich dan ook raden dat mijn verwachtingen bij het gaan lezen van Vol van Maan hoog gespannen waren.

Gigi: Als ik een boek ga lezen, heb ik bijna altijd verwachtingen op voorhand. Bij Vol van maan was het de auteursnaam die mijn aandacht trok. Niet omdat ik al eerder iets van haar gelezen had maar omdat ik haar had horen vertellen over Ik zag Menno, tijdens de uitreiking van de Hebban Debuutprijs in 2016 waarvoor dit boek genomineerd was. Ik was direct geïnteresseerd in die roman door haar lichtvoetige manier van spreken over een toch wel emotioneel onderwerp maar tot op heden is het er niet van gekomen om het te lezen. Ik hoopte dat Vol van Maan die sprankelde, speelse en plezierige toon zou bevatten die ik toen hoorde. Zeker als dit gecombineerd werd met schitterende metaforen en een goede dosis humor zoals in het juryrapport van de Hebban Debuutprijs beschreven werd.

Thema´s:

Harriet: Vol van Maan kent vele thema’s, stuk voor stuk thema’s die passen bij de leeftijd van de hoofdpersonages Maan en Lau(rens). Veel studenten worstelen met het vinden van hun eigen identiteit, of het los maken van al dan niet bemoeizuchtige ouders. Deze twee thema’s komen dan ook ruim aan bod in het boek. Daarnaast echter is er nog een scala aan thema’s die de revue passeren. Elk denkbaar probleem dat een student kan hebben, komt in het boek voor en dat is jammer. Hierdoor wordt elk onderwerp maar even aangestipt of benoemd maar naar mijn idee minder uitgediept. Een gemiste kans, want op zich zal menig lezer in de problematiek iets van herkenning vinden maar het is dan ook niet meer dan dat, door het gemis aan diepgang nodigt het niet echt uit om er meer over na te denken.

Anne: De thema’s in Vol van Maan zijn studentikoos, dat is op zich geen probleem bij een roman voor volwassenen, maar wat ontbreekt is enige diepgang. Thema’s die op zichzelf erg interessant zijn, het vluchten van Maan voor haar vroegere identiteit, het gevecht met zichzelf en haar nieuwe ik dat dit oplevert, de geldingsdrang van Laurens en zijn relatie met zijn oudere broer en vader, worden niet ver genoeg uitgewerkt in de roman van Bernart.

Gigi: Net als Harriet en Anne had ik moeite met het grote aantal thema's, het feit dat ze te studentikoos waren en zeker ook dat Bernart de thema's meer had kunnen uitdiepen. Ik had gehoopt dat de vader-zoon relatie goed in beeld gebracht zou worden maar naar mijn smaak ging de verhaalontwikkeling hier te snel. 

Schrijfstijl:

Gigi: De luchtige, lichtvoetige manier van schrijven van de auteur was een van de redenen om dit boek te gaan lezen en zij heeft me daarin niet teleurgesteld. De eerste zin vind ik sterk. Hij trekt de aandacht en zet direct de toon.

 'Alle mannen zijn onbetrouwbare honden en jij bent er een van!'

Jazeker, die zin is een tikkeltje studentikoos maar dat past perfect in de setting. Juist omdat direct op de eerste pagina ook al een zeer korte dialoog over deze zin te lezen is, heeft de auteur al een streepje voor bij mij. De kracht zit niet in lange, uitgebreide beschrijvingen maar in snelle zinnen die geregeld humor bevatten.

Anne: De schrijfstijl van Bernart is simpel en leest lekker weg. Eens in de zoveel tijd is daar echter ineens een oneliner die ook best weggelaten had kunnen worden. Sommige zinnen voelen gekunsteld of cliché aan en passen qua reflectie niet bij de rest van het verhaal, hoewel Bernart haar best doet om ze in te passen: “Misschien was het wel goed wat er was gebeurd, dacht ik, al wist ik niet waarom. In het niet weten schuilt vaak een grotere waarheid, las ik ooit.”

Harriet: Sandra Bernart heeft een erg prettige schrijfstijl. Door de over het algemeen korte zinnen leest het vlot. Ook zit er de nodige humor in het boek en is het bij vlagen hilarisch te noemen.  Het verhaal is ook helemaal af, er blijven geen losse draadjes over in het verhaal. Het boek is klaar om zo verfilmd te worden. Leuk vond ik dat ze op het einde van het boek een kleine link had naar haar vorige boek.

Genre:

Hoewel er hele boeken vol geschreven worden over waarom een boek in een bepaald genre wordt ingedeeld, hebben we bij Vol van Maan toch nagedacht over het genre. Thema’s zijn veelal studentikoos, de hoofdpersonages allebei student. Nu hoeft dit natuurlijk voor een roman geen enkel probleem te zijn, maar in combinatie met de schrijfstijl en de cover vonden wij Vol van Maan vooral een boek dat wellicht niet zou misstaan bij het Young Adult-genre. Omdat de thema's niet heel sterk schuren, conflicten snel opgelost worden en de afloop van het boek je met een goed gevoel achterlaat zullen liefhebbers van Feelgood-romans dit boek vast ook waarderen.

Oordeel na het lezen:

Harriet: Mijn verwachtingen van dit boek waren na het lezen van Waar is Menno best wel hooggespannen. Helaas vind ik dit boek minder goed dan haar debuut. Vol van Maan is een heerlijk boek om te lezen, zeker als je op vakantie bent. De sfeer, de roadtrip, je zou zo mee in de auto stappen. Bernart wil echter te compleet zijn, in de hoeveelheid van de thema’s en het rond maken van het verhaal. Soms is minder toch meer.

Anne: Het boek bleek studentikozer en oppervlakkiger dan ik van een roman (geschreven door iemand die zelf psychologie heeft gestudeerd) zou verwachten. Vol van Maan is zeker geen slecht geschreven boek. Het is een net uitgewerkt verhaal, maar alles wordt te letterlijk uitgelegd of voorgekauwd, waardoor er geen ruimte voor de lezer overblijft. Een prima verhaal voor tussendoor en zeker geen straf om te lezen maar helaas ook geen literair hoogstandje. (recensie)

Gigi: Humor en een luchtige, plezierige schrijfstijl doen het bij mij vaak goed en ik vind dit ook een pluspunt van deze roman. De personages hebben voldoende conflicten in hun leven om te boeien en worden plezierig en helder beschreven. Het einde waarin de schrijfster op een leuke manier terugblikt op haar eerste roman is erg leuk gevonden. De gepresenteerde thema's nodigen uit tot verdieping en getuigen van een goed psychologisch inzicht waarbij ik hoop dat Bernart dit in een volgende roman meer uitwerkt. Waar is Menno ga ik snel lezen.