Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×

Recensie: Het kleine meisje van meneer Linh

op 07 december 2016 door

In Het kleine meisje van meneer Linh van Phillippe Claudel lezen we wat vriendschap kan brengen bij twee mensen die elkaar vinden in hun eenzaamheid. De anker van de vriendschap is een bank. Een bank waar zij elkaar regelmatig zien en ondanks een taalbarrière met elkaar communiceren. Het verhaal laat zien dat je elkaar niet altijd hoeft te verstaan om toch een goede band met elkaar op te kunnen bouwen. Sterker nog, niet door het praten, maar door trillingen, mimiek, en gebaren ontstaat een sterke, onbevooroordeelde vriendschap die volledig berust op emoties, op het werkelijk iemand zien.

Meneer Bark zwijgt. Hij rookt in stilte. Meneer Linh wacht totdat de stem weer doorgaat. Zonder te weten wat de woorden van die man die al een paar minuten naast hem zit betekenen, merkt hij dat hij het prettig vindt om zijn stem te horen, de diepte en de krachtige, lage klank ervan. Trouwens, misschien vindt hij het juist wel zo prettig om die stem te horen omdát hij de woorden niet kan verstaan, zodat hij zeker weet dat ze hem niet zullen kwetsen, niets zullen vertellen dat hij niet wil horen, geen pijnlijke vragen zullen stellen en niet in het verleden zullen spitten om het met geweld op te graven en als een bloederig kadaver aan zijn voeten te gooien. Met het kind stevig op zijn schoot kijkt hij naar zijn buurman.” Blz 24

Meneer Linh is, nadat zijn zoon en schoondochter door oorlogsgeweld zijn omgekomen, samen met zijn paar weken oude kleindochter zijn land ontvlucht. Door een sterk staaltje toveren met woorden en de opbouw van het verhaal weet de auteur de lezer net zo in het ongewisse te laten als meneer Linh overkomt. Het perspectief blijft bij meneer Linh. Dat wat hij voelt laat de auteur de lezer voelen.  Daar waar hij in het ongewisse is, blijf je als lezer ook in het ongewisse. Je krijgt een gevoel van beklemming, niet wetende wat er aan de hand is. Survivallen in een land waar je de taal niet spreekt. Je krijgt het gevoel dat niemand je begrijpt en ze je enige houvast aan het verleden van je af willen pakken, je kleindochter. Het is wel een verhaallijn waarbij je af en toe vraagtekens hebt, maar als je de laatste bladzijde omslaat verandert het in een nauwsluitend verhaal met een heel groot wauw effect, en dan pas ontdek je het verborgen verhaal en dringt het echte leed van meneer Linh tot je door.

De auteur:

54b94ab070f50805d16b3a5c8e18d223.jpgPhilippe Claudel (1962) is auteur, scenarioschrijver, filmregisseur en professor literatuur aan de Universiteit van Nancy.

In 1999 debuteerde hij met Meuse l'oubli vertaald als Rivier van vergetelheid, 2006. Na enkele boeken van zijn hand, brak hij in 2003 uiteindelijk door met zijn roman Les âmes grises waarvoor hij in datzelfde jaar de Prix Renaudot kreeg. In 2004 werd deze in het Nederlands vertaald onder de titel Grijze zielen.

Na een korte verhalen roman volgde in 2005 Het kleine meisje van meneer Linh, voor welke hij de Bourse Goncourt de la Nouvelle prijs heeft mogen ontvangen.

Inmiddels heeft Claudel tweeëntwintig boeken op zijn naam staan, waarvoor hij verschillende prijzen heeft ontvangen. Grijze zielen viel zelfs twee keer in de prijzen met de zoals al eerder genoemde Prix Renaudot, daarnaast ontving hij voor deze roman de Grand Prix des Lectrices de Elle. Voor De kleine mechanieken sleepte hij de : Bourse Goncourt de la Nouvelle in de wacht. Voor Alles waar ik spijt van heb ontving hij de Prix Marcel Pagnol. Voor Zonder mij de Prix du Roman France en voor Het verslag van Brodeck de Prix Goncourt des lycéens.

Grijze zielen werd in 2005 verfilmd waarvan Claudel zelf het scenario heeft geschreven, daarna volgden nog vier films waarbij hij zowel de regie als het scenario voor zijn rekening nam.

Ik had dit boek heel graag vijf sterren willen geven. Niet alleen vanwege de indruk die het boek heeft achter gelaten, maar ook om de prachtige zinnen die het bevat. Het niet meer dan honderddrieenveertig pagina's tellende Het kleine meisje van meneer Linh is er zo een. Ik heb dan ook wel even gevloekt dat een chronologische fout die vijf sterren dwarsboomt. Zie hiervoor pagina 139 “De oude man ligt opgerold op zijn zij.” Zie vervolgens pagina 141 waarbij Sang Diû op zijn borst wordt gelegd en pagina 142 waarbij ze met haar geringe gewicht op de borst van meneer Linh drukt. Helaas zal ik daarom dit boek op papier vier sterren moeten geven maar in mijn hart blijft het met trots op vijf sterren staan. 



Reacties op: Recensie: Het kleine meisje van meneer Linh

Gerelateerd

Over

Philippe Claudel

Philippe Claudel

Philippe Claudel (Dombasle-sur-Meurthe,1962) is de auteur van een reeks internat...