Ik had de boeken, maar eigenlijk trokken ze me niet zo: De Noordzeemoorden van Isa Maron. Waarom? Geen idee. Misschien omdat er veel over te lezen was (hier op hebban) een bepaalde periode in het afgelopen jaar. Teveel enthousiasme geeft bij mij vaak een anti-reactie. Bang dat het tegen zal vallen misschien, of niet mee willen doen aan een hype (onbewust). Misschien is de sfeer op de omslag me te koud en te kil, meestal trekt warmte me meer. Wat zorgt ervoor dat je een boek wel of niet oppakt? Het laatste weekend van mijn vakantie begon ik uiteindelijk in Galgenveld. Ik had ze nou eenmaal, ze stonden op m'n e-reader en op dat moment trokken ook andere boeken me niet.

Het eerste hoofdstuk kwam me erg bekend voor, las ik dat al in Kerstengel, de Hebbanspecial met kerst vorig jaar? Daar was ik toen niet zo erg enthousiast over. Misschien dat dat mijn reserve voor deze boekenserie verklaart? Of was ik toch al eens in dit boek begonnen? Al met al raakte ik na mijn vakantie in een lichte leesdip en zo kwam het boek (de e-reader) een tijdje niet van z'n plek naast m'n bed.

Totdat...
Todat ik merkte dat ik het lezen wel heel erg miste en dat het een positieve invloed op mijn leven heeft. Dus ik 'dwong' mijzelf mijn boek ter hand te nemen, las eerst Ogen van de draak uit, en verloor mezelf toen in de Noordzeemoorden. Het begin was inderdaad wat stroef, maar al snel was wegleggen lastiger dan oppakken. Binnen een week had ik deel één, twee én drie uit. De enige reden dat deel vier wat langer duurt, is dat ik er 's nachts teveel over droom, tot zover de goede invloed van lezen, en dus even een zondagje wat anders ben gaan doen.

Als een rode lijn loopt door alle vier de boeken het verhaal van Kyra en haar vermiste zus. Kyra was 15 toen haar zus ineens verdween van Texel. Omdat ze haar zus ooit terug wil vinden, doet Kyra de opleiding tot forensisch onderzoeker. Ze komt in aanraking met Maud Mertens, die een moord bij haar in de buurt onderzoekt. Ook in het tweede boek komen Kyra en Maud elkaar tegen. Hoewel Maud zich in eerste instantie ergert aan de aanwezigheid van Kyra, groeit er langzamerhand een zekere vriendschap tussen de twee vrouwen. De moorden in de laatste twee boeken lijken ook verband te houden met Kyra's verdwenen zus Sarina.

Isa Maron woont in Amsterdam Noord, wat goed merkbaar is aan de gedetailleerde beschrijvingen van deze omgeving, waar ook Kyra en Maud wonen. Haar 'dayjob' heeft ze nog niet opgegeven, schrijven doet ze 's nachts, met de gordijnen dicht, naast een meter boeken over seriemoordenaars en lijkschouwingen.

De boeken spelen zich af in Nederland, voornamelijk Amsterdam Noord dus, Denemarken, Zweden en Groot Brittanië. Landen die ik al eerder afstreepte op de landenchallenge. Is dat even jammer. De moorden zijn gruwelijk, de moordenaars hebben duidelijk een zieke geest. Soms komt er in de boeken wat teveel herhaling voor. Het is logisch dat relavantie informatie uit een eerder boek kort terugkomt, maar ook in de boeken zelf herhaalt Maron zich soms.

Zoveel blauwe plekken had ze niet..

Ik ben nog bezig in deel vier. Langzamerhand wordt duidelijk wat er met Sarina gebeurd is, maar of ze nog leeft is nog onzeker. Er komen steeds meer ellendige dingen naar boven, die het ergste doen vrezen. Ondertussen heeft Maud af en toe flashbacks naar een eerdere moord op een klein meisje, een verhaal gebaseerd op het meisje van Nulde, hiermee de onmacht illustrerend, die de politie kan voelen. Doen ze wel genoeg? Hadden ze signalen eerder kunnen zien? Missen ze iets?

Ik lees zo weer verder, houd hoop. Tenslotte is Kyra al verder gekomen met haar onderzoek dan in eerste instantie verwacht werd. Een volgende keer dat er veel aandacht voor de uitgave van een boek is, moet ik misschien toch eens eerder hierop ingaan. Als ik de tijd heb om door te lezen, tenminste.