In Noah's flood he [the whale] despised Noah's Ark; and if ever the world is to be again flooded, like the Netherlands, to kill off its rats, then the eternal whale will still survive

Het is even wennen, een luisterboek in het Engels. Zeker wanneer ook dialecten enigszins zo uitgesproken worden. Af en toe dwalen mijn gedachten af, de uiteenzetting over soorten walvissen (drie hoofdstukken lang!) sla ik na één hoofdstuk verder over. Al luisterende bekruipt mij het gevoel dat je dit boek moet lezen, zo'n beduimeld derdehands exemplaar, beschadigd en met rimpels, net als Kapitein Ahab zelf. Liefst zittend in een oude zeemanskroeg. (hoewel de luxe nieuwe uitgave die ik tegenkwam in de boekwinkel er ook heel aantrekkelijk uitzag)

De voorlezer maakt door intonatie wel goed duidelijk wie er spreekt en door de manier waarop hij Stub neerzet, moet ik ook vaak lachen, wat waarschijnlijk Melville's bedoeling was.

Dit is het eerste boek, dat ik ook opzoek op internet om te kijken of ik het op waarde beluister. Waarom is het zo'n bejubeld boek? Uit de uiteenzetting op wikipedia blijkt dat het niet begon als een bejubeld boek. Ook begrijp ik ineens waarom ik het soms moeilijk te volgen vind; Het boek heeft steeds wisselende schrijfstijlen, waarbij de ene keer Ismael spreekt en de andere keer de tekst in de vorm van een toneelstuk gegoten is, dan weer is er een filosofische verhandeling of uitleg over het één of ander.

Interessant zijn de verwijzingen in het boek naar bijbel en andere klassieke verhalen, die ik natuurlijk zelf niet allemaal zou weten, want ik ben daarin totaal niet onderlegd. Het geeft wat meer lagen aan in het verhaal.

Zoals uit de quote bovenaan te zien is, lijkt Melville niet echt een fan van de Nederlanders. Ook schrijft hij in zijn boek een aantal dingen toe aan de Duitsers, die volgens mij echt Nederlands waren. Maar aangezien ook geschiedenis niet echt mijn vak was, weet ik dit niet zeker.

Opvallend vind ik ook zijn verhandeling over het feit, dat de walvissen niet door de vangst uit zullen sterven. Opvallend, omdat Jules Verne een aantal jaren later in 20.000 mijlen onder zee het juist heeft over deze mogelijkheid. Melville vergelijkt de walvisvangst met de massamoorden op de bizons door de Indianen, wat veel erger was. Ai, dat lijkt me een historische dwaling, aangezien ik niet beter weet of de bizons op de Amerikaanse vlakten zijn grootscheeps gejaagd door de blanken, om juist die Indianen hun voedsel te ontnemen.

Melville beschrijft tot in detail hoe een walvis aan boord ontleed wordt en ik ben blij dat ik niet alles even goed versta. Het verhaal van Kapitein Ahab en zijn witte walvis, raak ik door de omzwervingen van Ismaels gedachten, uiteenzettingen en filosofieën te vaak kwijt. Uiteindelijk gaat het eind dan weer heel snel.

Ik denk dat dit een boek is, dat ik nog een keer gewoon wil lezen. Dit kan hier op internet, kwam ik achter, maar zo'n papieren exemplaar lonkt ook.