"Het schijnt dat die zussen toch ook niet helemaal zuiver waren", zegt een man tegen mij, als we over het boek Judas in gesprek raken. Kennelijk had Astrid Holleeder dit soort opmerkingen voorzien. Het boek is één grote getuigenis van hun onschuld. Steeds weer benadrukt ze dat 'de vrouwen' niets weten, dat hen niets verteld wordt, dat ze niet meedoen.

Al sinds het boek uitkwam wist ik zeker: dit boek hoef ik niet te lezen. Afgelopen jaar is het me meerdere keren aangeboden, was het ook niet een dag gratis te downloaden op Hebban?, en steeds heb ik dat afgehouden. Laat maar, hoeft niet, niet mijn soort boek. Sja, en toen was het het best verkochte boek van afgelopen jaar. De favoriet bij de NS Publieksprijs, waar ik juist nu in de kernjury gekozen ben. Nu moest ik wel.

Tijdens het lezen kan ik maar één ding steeds weer denken: "Ik had gelijk, dit is niet mijn boek". Op chaotische wijze vertelt Astrik Holleeder over haar leven. Niet in chronologiche volgorde, ze springt heen en weer in de tijd, van de hak op de tak. Ondertussen wisselen gebeurtenissen en namen zich in snel tempo af, ik kan het niet altijd bijhouden. Wil het dus ook niet.

Positief aan het boek? Het leest heel makkelijk en snel. Na anderhalf uur in de trein zit ik al op ruim 100 pagina's en twee dagen later is het ook al uit. Haar 'stem' ratelt nog wat na in mijn hoofd.

De familie en het verhaal
De kinderen Holleeder, Willem de oudste, Astrid de jongste, Sonja en Gerard, hebben geen gemakkelijke jeugd. Hun vader heeft een agressieve dronk en werkt bij Heineken, waar hij eerst gratis en later goedkoop bier krijgt. Hij drinkt dus veel en tiranniseert z'n gezin. Pas op achtjarige leeftijd komt Astrid er bij een vriendinnetje achter, dat vaders niet altijd zo zijn. Daar zijn ze blij dat vader thuiskomt. Astrid snapt er niets van. Willem gaat al vroeg het met ruzie het huis uit. Wanneer hun moeder eindelijk bij hun vader weggaat, en er rust is in het gezin, ontvoert Willem samen met zijn vriend Cor, die inmiddels met Sonja getrouwd is, Freddy Heineken en zijn chauffeur. Nadat Willem en Cor hun gevangenistijd uitgezeten hebben, neemt Willem de terreur over, die eerder hun vader uitvoerde. De hele familie loopt op z'n tenen, om Willem niet boos te maken. Gesprekken gaan in codetaal, uit angst voor afluisteren. Willem eist, de familie levert, en Astrid probeert aan alle kanten te bemiddelen.

In het hele verhaal lijkt het er op dat Astrid zichzelf en haar zus aan het vrijpleiten is, voor de daden van haar broer. Dit zal mede komen, doordat ze sinds de ontvoering van Heineken anders bekeken worden. Altijd 'de zus van', die ook wel niet zal deugen, ook al is ze advocaat. Toch benadrukt ze het voor mijn gevoel té vaak en té veel.

Reacties
Nog nooit heb ik zoveel aanspraak gehad over een boek dat ik aan het lezen ben, als met Judas. En dat terwijl ik het niet eens in zoveel openbare gelegenheden las. Niet op hele drukke plekken. De meningen zijn verdeeld. Velen denken zo over het boek als ik, anderen zijn juist heel positief. Ik ben benieuwd waar het zal eindigen bij de stemming.

Stemmen
Wil je op dit boek of één van de vijf andere genomideerden stemmen, of geef je liever je stem aan een ander boek, doe dat dan via deze link en help mij leesambassadeur te worden. Begin ik ondertussen in Johan Cruijff, een boek waar ik me wel op verheug.