December is bij uitstek de maand van het terugkijken. De Thriller Club doet dat met een aantal artikelen over onze hoogte- en dieptepunten van 2018. Een aantal daarvan is al voorbijgekomen, deze keer laten we jullie weten welke thrillers we niet wisten te waarderen. Hieronder onze keuzes.

Koud spoor – Dee Henderson

Chantal: Ik had niet zo’n erge flop dit jaar, ik heb mijn boeken goed gekozen. Omdat ik toch een boek uit 2018 moest kiezen, is mijn flop van dit jaar Koud spoor van Dee Henderson. Het verhaal op de achterflap klonk interessant en deel één Zwart water was spannend en interessant. Koud spoor was wel een goed vervolg, maar ik vond er te veel religieus gepreek in zitten. Hierdoor leest het toch wat minder spannend en soms ergerde ik me er ook wel aan. Soms heb je pech met het lezen van een boek. Gelukkig gebeurt me dit niet zo heel erg vaak.

Het bos van de legenden – Kevin de Haan

Elly: Het boek dat ik tegen vond vallen is Het bos van de legenden van Kevin de Haan. Het verhaal over de beveiliging van villa Schuylenburg op het landgoed kwam op mij niet realistisch over. Te veel toevalligheden. Ik heb het boek dan ook maar drie sterren gegeven. Ik heb gewoon veel goede boeken gelezen en dan valt een boek met (maar) drie sterren een beetje uit de toon. Ik herinner me het hele boek niet meer letterlijk, maar de eindscore zegt genoeg. 

Penitenza - Karin en Dimitri

Evy: Het boek waar ik me het meeste aan geërgerd heb tijdens het lezen, is Penitenza van Karin en Dimitri. Het boek is gewoon niet aan mij besteed. De pogingen om een gebrek aan plot te maskeren met choquerende uitdrukkingen konden mij niet bekoren.

The boy at the door - Alex Dahl

Gert: Voor mij is de slechtste thriller van 2018 het debuut van de Noorse auteur Alex Dahl. In The boy at the door ontbreekt werkelijk alles wat je als thrillerliefhebber zou willen. Er is geen spanning, de personages zijn zwak en het verhaal is voorspelbaar. Een boek om snel weg te leggen en daarna heel snel te vergeten.

November road - Lou Berney

Greet: In oktober las ik November Road van Lou Berney. Het boek leek me wel wat, maar oh, wat kwam ik bedrogen uit! Ik schreef er indertijd dit over: Op elke pagina lijkt een nieuw personage op te duiken en dat allemaal omdat er één man op de vlucht is. Je leert de hoofdpersonages enigszins kennen, maar op geen enkel moment werd ik echt meegesleept door wat ze beleefden. De spanning was ver te zoeken. En wanneer alles naar het einde toe in een stroomversnelling komt, was ik de interesse in de afloop van het verhaal grotendeels verloren. Nee, dit is geen boek dat blijft hangen, eerder een om snel te vergeten. Oh ja, om met een positieve noot af te sluiten: met de manier van schrijven is niets mis, dus heel misschien krijgt Lou Berney ooit een herkansing.

De vrouw in de spiegel - Dennis Lehane

Jeanet: Dit boek heb ik gelezen voor de VN-Challenge (5-sterrenthrillers). Het gaat over Rachel die een bloeiende carrière als verslaggeefster heeft. Ze is op zoek naar haar vader. Tijdens haar werk als verslaggeefster stort ze op een gegeven moment in voor de camera en wordt ontslagen. Alles lijkt mis te gaan en ze krijgt pleinvrees, ze komt nauwelijks nog de deur uit. Als ze Brian ontmoet, lijkt alles wat beter met haar te gaan. Hij begrijpt haar en weet hoe hij met haar om moet gaan. Maar dan komt ze ergens achter en begint ze heel erg aan hem te twijfelen. Er zaten wel erg leuke verwijzingen naar de titel in het boek. Ik vond het niet een echt spannend boek. Uiteindelijk blijkt niets zo te zijn als je verwacht had zonder te veel te verklappen van het verhaal. En is iedereen wel wie hij zegt dat hij/zij is?

Nacht in Parijs - Eugen O. Chirovici

Joyce: Geen moment heb ik het gevoel gehad dat ik in het boek zat. Volgens mij heb ik de clou ook totaal gemist, ik snap het boek nog steeds niet. In het redactionele Hot or not-artikel gaf ik als enige lezer een overduidelijke NOT. Het voelde voor mij tijdens het lezen als een continue worsteling en ik was heel blij dat ik het boek kon dichtslaan. Veel onnodige details maken het tempo in het boek heel laag en het mysterieuze element ging me boven mijn pet.

Vogelvrij - Kasper van Beek

Karina: Voor de flop van 2018 nomineer ik Vogelvrij van Kasper van Beek. De thriller las ik voor de leesclub, die ik ook coördineerde. Voor mij was het een boek met een saaie en niet zo sympathieke hoofdpersoon. De besluiteloosheid die Olaf tentoonspreidde, zorgde voor regelmatige irritatie en hij weet het verhaal ook niet echt te dragen. Waar Van Beek wel heel sterk in was, was het beschrijven van het landschap waar de roadtrip doorheen ging, dat wist hij echt tot leven te brengen. De spanning blijft helaas matig en past en beter bij een spannende roman dan bij het thrillergenre. Als film zou dit plot wel eens heel goed kunnen werken, maar als thriller is het voor mij onvoldoende.

Wie er breekt - Laura Lippman

Kees: Laura Lippman is een New York Times bestsellerauteur. Ik had nog niets van haar gelezen tot ik haar nieuwste, Wie er breekt, voor het schrijven van een redactionele recensie toegestuurd kreeg. Na een redelijk begin verzandt het verhaal in een zakelijke opsomming van feiten, die soms ook nog eens uit de lucht komen vallen. Ik vond dat nogal rommelig. Verder leven de dialogen totaal niet, ik kreeg daardoor geen enkele binding met de personages. Jammer was ook dat de ontknoping nog wel een aantal vragen laat openstaan. Van deze thriller van Lippman had ik, vooral op basis van haar staat van dienst, wel wat meer verwacht.

Bali - Kiki van Dijk

Kristel: In 2018 heb ik niet echt een flop gelezen, wel een iets minder boek. Toch nog twee sterren voor Bali van Kiki van Dijk. Dit boek sprak mij dit jaar het minst aan. Het was veel te voorspelbaar, in dezelfde trant als haar vorige boeken, een mooi eiland en een vermissing. Wat niet wegneemt dat ik haar volgende boek toch ga lezen.

Marionet – Daniel Cole

Silvia: Mijn thrillerflop van 2018 is toch wel Marionet van Daniel Cole. Wellicht kwam dit door mijn verwachtingen. Niet naar aanleiding van Ragdoll, want die las ik nog niet, maar vooral naar aanleiding van de vele goede kritieken. Bijvoorbeeld de vijf-sterrenrecensie uit de VN-gids. Van Ragdoll had ik gehoord dat het megaspannend was en erg goed geschreven. Nu moet ik beamen dat Cole een fijne pen heeft, de schrijfstijl bevalt me wel. Tenminste, als ik door alle over-the-top-situaties kan prikken. Marionet vond ik qua inhoud en plot gewoon slecht. Geen moment voelde ik de spanning, omdat ik de geschetste situaties absurd en totaal ongeloofwaardig vond. Ragdoll staat nog wel op mijn wil-ik-lezen-lijst. Vooral omdat ik wil checken of de denkwijze van Cole mij echt niet ligt of dat het alleen aan dit boek, Marionet, lag.

Het kan haast niet anders, jullie zullen dit jaar ongetwijfeld ook een of meer boeken hebben gelezen die niet tot je persoonlijke favorieten gaan behoren. Dus nu de vraag, welk boek was voor jou de flop van 2018? 

Kees, namens de Thriller Club