Nadat ik gisteren en eergisteren de uitgeverij, de auteur en de eerste twee boeken van de Lange Winter-trilogie onder de loep nam, neem ik in dit afsluitende deel de tijd om andere series en boeken van Riddle kort te bekijken, om natuurlijk te eindigen met een bespreking van De verdwenen kolonie.

Andere (vertaalde) boeken van A.G. Riddle

Ook het debuut van Riddle en de andere twee delen van die trilogie (samen de Atlantis-Trilogie), werden naar het Nederlands vertaald. Uitgeverij Boekerij bracht ze uit in 2016 en 2017. De serie valt onder de categorie thriller. Hierdoor kwam het eerste deel in het vizier van de thrillerrecensenten van VN terecht, maar zij vonden het maar 2 sterren waard. De drie delen werden door dezelfde hebbanrecensent besproken die er niet heel enthousiast over sprak. Maar los daarvan scoorden ze vrij behoorlijk bij de lezers, met een overwicht aan viersterrenwaarderingen. Ik heb ze niet gelezen, dus ik kan er niet over oordelen, maar ik begrijp niet meteen hoe de verkoop- en vertaalcijfers te rijmen zijn met de recensies. Misschien kon Riddle het toen al niet laten enige sciencefictionelementen toe te voegen en hadden de thrillerrecensenten daar niets mee? Het eerste boek van deze serie verkocht in Amerika meer dan 2 miljoen keer en de vertaalrechten zijn ondertussen al aan minstens 23 landen verkocht. Niet slecht voor een selfpubber.

Met Departure, dat meteen daarna volgde, schreef Riddle zijn voorlopig enige standalone. Dat boek werd nooit vertaald. En dat laatste kan ook gezegd worden van The extinction files, een duologie, die de Lange Winter-trilogie voorafging.

CBS kocht de filmrechten van de Atlantis-Trilogie al in 2014 maar ondertussen is er nog altijd geen film. Ook van Departure werden de filmrechten jaren geleden al gekocht, door 20th Century Fox dit keer, en dat voor een bedrag van zeven cijfers. Ook hierover is vooralsnog geen verder nieuws. Of de films er komen of niet, het zal Riddle worst wezen, want hij heeft ondertussen geld genoeg om zich de rest van zijn leven met schrijven bezig te houden.

Lange Winter 3 – De verdwenen kolonie – 369 blz.

Ik schreef al dat deel twee me wat aan de Heorot-trilogie van Niven, Pournelle en Barnes deed denken. De eerste helft van De verdwenen kolonie versterkt dat beeld alleen maar. Dit boek, dat nog spannender begint dan de voorgaande delen en in één lange adrenalinerush doorgaat tot zowat halverwege, kan niet anders dan beelden over de grendels uit Heorot oproepen.

De spanning die Riddle weet te creëren is fenomenaal goed, maar als lezer weet je dat er ook nog een mysterie op te lossen valt waar al in het einde van het vorige boek iets over werd gezegd, en dat de auteur daarom op een gegeven ogenblik niet anders zal kunnen dan gas terugnemen en een andere richting inslaan. De manier waarop dat gebeurt is best origineel. Het mysterie achter het Raster wordt eindelijk ontrafeld, maar hiermee wordt het boek ook meteen een stukje langzamer, technischer en moeilijker. Riddle waarschuwde hier al voor in het nawoord van het tweede boek.

Het derde boek was oorspronkelijk niet gepland. Het behoorde bij de eerste twee delen te blijven, en na afloop vond Riddle dat nog niet alles verteld was. Dat klopt, want ik zat zelf nog met enkele vragen die niet beantwoord waren, en ook enkele struikelpunten waar iets niet leek te kloppen. Na dat derde deel gelezen te hebben, blijken mijn vragen beantwoord en kan ik alleen maar vaststellen dat de auteur er goed aan deed dit deel te schrijven. Het boek voelt niet als een overbodig deel waarin nog een en ander wordt uitgemolken, integendeel. Ergens in ons multiversum bestaat vast wel een universum met een tijdlijn waarin Riddle ervoor koos na twee delen op te houden, maar met zoals het in ons universum uiteindelijk gelopen is, hebben de meeste lezers ongetwijfeld vrede. Het is een prima boek geworden (met ook enkele Star Trekgrapjes erin voor de fans) dat ik met plezier alweer 4½ sterren toebedeel.

Tenslotte wil ik nog even vermelden dat de vertaling, net zoals deze van boek twee, helemaal oké is. Geen noemenswaardige fouten gespot en dat is hoe het behoort te zijn. Er viel me één vertaalfout in het boek op: in het nawoord door de auteur werd The lost colony vertaald als De verloren kolonie. Waar dat vandaan komt na een heel boek over De verdwenen kolonie, is mij – hier komt-ie – een riddle. Ik spotte ook een keer het woord “afRasteren”, met hoofdletter R. Omdat het Raster in de serie een rode draad is, denk ik dat iemand van de redactie met een globale zoek en vervangoptie slim alle vergeten hoofdletters dacht te kunnen aanpassen, maar de optie “alleen hele woorden” vergat aan te vinken. Ik vond het vooral grappig. (Riddle zelf maakte trouwens ook een fout in dit boek. Hij verklaart het gegeven dat een planeet altijd met dezelfde kant naar de zon gekeerd staat (synchrone rotatie) doordat de planeet niet om zijn eigen as draait. Dat is natuurlijk totaal verkeerd. We zien vanaf de aarde altijd dezelfde kant van de maan, precies omdat de maan wél roteert. Ik laat de verdere wetenschap erachter voor wat ze is, er bestaan ongetwijfeld YouTubefilmpjes die dat netjes illustreren.)

Dat leidt me meteen naar een interessante afsluitende vraag bij deze vijfde Series Geselecteerd: let jij bij het lezen op dingen zoals het wetenschappelijk correct zijn van wat beschreven staat? En als je een fout opmerkt, stoort je dat dan, of kan het je weinig schelen?