Wat gebeurt er wanneer twee personen, een man en een vrouw, een Brabander en een Haagse, hetzelfde boek lezen? Jan en Natalie lazen voor We Love Lit allebei de debuutroman van Joost van Driel, In het museum. Lees hieronder wat zij van het boek vinden. Zij stelden de schrijver ook een aantal vragen.

3. Wat is onze mening?

Algemeen:

Natalie : Ik vond het een prachtig debuut van Joost Driel. Prachtig hoe de relatie tussen vader en zoon is beschreven.  Het verhaal is zelfs een beetje spannend, mysterieus.

De eerste zin, de openingszin maakte mij nieuwsgierig naar de rest van het verhaal: “Nooit had David Schijndels durven hopen dat hij in een dinosaurus zou veranderen”.  Een sterk begin wat maakt dat ik graag wil doorlezen.

Jan: Het boek telt maar 160 bladzijden, maar het verhaal blijft boeien. Inderdaad spanning, maar ook een zinderend gevoel van onzekerheid over wat gaat komen zorgt er voor dat je door wilt lezen. Inderdaad Natalie: die eerste zin. Maar zeker ook het einde, geen antwoorden, een open einde dat de verbeelding van de lezer aan het werk zet.

Stijl:

Natalie: De schrijfstijl van Joost is prettig. Mooie zinnen, niet te vlot geschreven, een beetje klassiek.

 Jan: Ik ben op zoek gegaan naar mooie zinnen/metaforen en in dit boek staan er heel veel. Een voorbeeld: “Papa vroeg bij de lunch om ‘een geroosterd heerschap,’ en croque monsieur.” Is dat niet een verwijzing naar de activiteiten van Nico?

Vraag aan Joost:

1.    Je specialisme is de stijl in de Middelnederlandse literatuur. Hoe heb je die achtergrond/kennis aangewend in dit boek?

“Niet direct, althans niet bewust in stilistische zin. De stijl van de middeleeuwse teksten is soms erg wijdlopig en dat is iets wat ik juist niet probeer te zijn. Aan de andere kant zijn sommige middeleeuwse teksten zeer gestileerd en beheerst, net als de middeleeuwse schilderijen en muziek. Ik houd wel van dat ambachtelijke.

Daarnaast ben ik door al dat onderzoek naar oude teksten me wel bewust geworden van de literaire traditie waarin een schrijver kan staan. Indirect heeft die achtergrond me waarschijnlijk wel gevormd, hoewel ik me de afgelopen jaren juist los heb proberen te maken van de wetenschap en van wetenschappelijk publiceren. Een roman schrijven is iets heel anders.”

Perspectief:

Natalie : Het verhaal wordt vanuit David verteld. Zodat wat de vader nou uitspookt in Brussel niet helemaal duidelijk is. Ik heb wel een vermoeden. Zoals dat moment met de koffer (blz. 49) in Le Grand Depart. Een ontmoeting met louche figuren, een envelop die in de koffer verdwijnt. Vervolgens David die uit het toiletraam ontsnapt met de koffer.

Jan: Het vertelperspectief is David. Het verhaal omvat een aantal jaren. De lezer ervaart het verhaal door de ogen van een kind.

Thematiek:

Jan:

• Loyaliteit is voor mij het kernthema. David is loyaal aan zijn ouders en vooral aan zijn vader. Hoewel zijn vader eigenlijk een oplichter blijft hij hem altijd trouw.
• Eenzaamheid van de vader, de moeder en David. Ondanks het feit dat zijn ouders van hem houden lijkt David ‘op te willen lossen’. Hij vlucht in zijn fantasie.

Natalie: De thematiek wat Jan hierboven beschrijft, heb ik ook uit het verhaal kunnen halen. Hoe loyaal David is aan zijn vader komt duidelijk naar voren, bijna, aan het van verhaal: “Hij mocht niet weg. Hij wachtte op zijn vader. Hij moest hier blijven wachten” (blz. 122).

Lagen in het verhaal

Natalie : In het museum kan ik op verschillende manieren interpreteren. Een verhaal wat ik zie als een coming of age, een ontwikkelingsroman. David wordt ouder en komt gaandeweg tot meer inzichten. Een mooi voorbeeld op blz. 109 “In die tijd begon David zich af te vragen wat mensen eigenlijk van zijn vader vonden”.

 Jan: Je kunt volgens mij het boek op meerdere manieren lezen:

• Ik ben het eens met wat Natalie hierboven zegt.
• Loyaliteit t.o.v. ouders en je langzaam losmaken van ‘wat ouders goed voor je vinden’
• De strijd van klein tegen groot, cfr. David versus Goliath.
• Het je ontworstelen aan de werkelijkheid van de maatschappij. Je onttrekken aan de wetmatigheden van alle dag. De vogel Phoenix herrijst.

Vragen aan Joost:

1.    Heb je een diepere bedoeling met dit boek gehad?

“Ik vind dit een lastige vraag, omdat ik van mening ben dat een schrijver zijn eigen werk niet moet gaan verklaren. Dan gaat hij de lezer in de weg zitten. Die lezer heeft de vrijheid om zelf lagen in het boek te ontdekken of verbanden te zoeken.”

2.    Was het makkelijk om je boek uitgegeven te krijgen?

“Nee, dat was moeilijk. Ik heb zo'n vijftien uitgevers aangeschreven, zonder succes. Overigens is dat niet heel ongewoon voor een debutant en ik wist dat ik moest volhouden. Ik had dat trouwens wel verwacht want het is natuurlijk een enigszins merkwaardig verhaal. “

3.    Toekomstplannen?

In 2018 moet een tweede roman uitkomen. Het is realistischer van opzet. Maar daarover verklap ik niet teveel.

Conclusie

Natalie : Het einde van het verhaal is fantasierijk. Ik wist niet zo goed wat het eventueel zou kunnen betekenen. Jan en ik hebben hierover gediscussieerd via facetime en ik begrijp het nu veel beter. Ik laat er niet veel over los in verband met spoilers.

 Jan: Als je leeservaringen met elkaar deelt en er over discussieert dan leidt dat tot nieuwe inzichten. En daarom heeft Hebban leesclubs!

 Natalie : Er valt voor mij nog genoeg te ontdekken in dit sterke debuut.  Ik hou van  de laagjes in het boek. Voor mij zeker 4 punten.

 Jan: Door ‘In het museum’ te bezoeken kom je in een andere wereld terecht. Zonder meer 4 sterren voor dit boek. Lezen dit debuut!!