We Love Lit was uitgenodigd om 16 maart 2017 met twee lezers naar het schrijversoptreden te gaan van Jonny Steinberg in het Amnesty Huis in Amsterdam. Harriët en Natalie waren de gelukkigen om deze avond bij te wonen.

Jonny Steinberg is een succesvolle Zuid-Afrikaanse schrijver van  voornamelijk non-fictie. Hij heeft al verschillende boeken op zijn naam staan maar zijn laatste boek “Een man van goede hoop” is voor het eerst in het Nederlands vertaald.

 “Een man van goede hoop” verscheen al in februari 2016 en werd in de pers lovend onthaald.

In dit boek beschrijft Jonny Steinberg het waargebeurde verhaal van Asad Abdullahi, een Somalische jongen die als hij 8 jaar oud is, zijn moeder voor zijn ogen vermoord ziet worden door rebellen. Zijn vader is verdwenen en op dat moment begint zijn lange zwerftocht door Zuidoostelijk Afrika. De tocht op zoek naar verre familieleden en een vorm van bestaan. Uiteindelijk brengt zijn reis hem in Zuid-Afrika, een land dat rijker is dan Somalie maar ook een land waar xenofobie en geweld aan de orde van de dag is. Hier bouwt Asad zijn bestaan op, in Blikkiedorp , een beruchte township in Kaapstad.

Frenk van der Linden interviewt deze avond Jonny Steinberg.

Hij begint met de vraag : “Hoe zou je jezelf introduceren als je zelf Asad zou zijn?

Steinberg beschrijft dan Asad als een zeer ambitieuze jongen die vol verrassingen zit.

Al snel gaat Steinberg verder met hoe het verhaal in het boek tot stand is gekomen. Een jaar lang heeft hij 2 à 3 keer per week contact gehad met Asad. Ze ontmoeten elkaar altijd in de auto, dit was voor Asad de veiligste manier om contact te hebben met een blanke Afrikaan. Hij kon zo goed de omgeving in de gaten houden en had ook een snelle vluchtweg. Tijdens deze ontmoetingen kan Asad zeer gedetailleerd zijn verleden beschrijven. Wel vertelde hij zijn verhaal 3 of 4 keer en niet altijd was het verhaal hetzelfde. Dit op zich was al een interessant gegeven. Want hoe ga je met herinneringen om zeker als je vreselijke dingen hebt mee gemaakt? Niet alles wat in het boek staat is dan ook een feit, delen van het verhaal zijn  gefictionaliseerd. Wel is de schrijver op plekken geweest in Somalië, Ethiopië en Kenia.

Op de vraag van de interviewer of  er genoeg vertrouwen was tussen beide antwoordt Jonny Steinberg positief. De schrijver was voor Asad de verbinding met het goede deel van Kaapstad. In zijn eigen omgeving vertrouwt Asad niemand. Ook maakte het interview het voor Asad mogelijk om een goed bestaan op te bouwen.

Een belangrijke vraag die de schrijver graag beantwoord wilde hebben was “waarom waagt iemand elke keer zijn leven”. Asad is een ambitieuze jongen die dolgraag in Zuid-Afrika geld wilde verdienen ondanks het besef dat het heel gevaarlijk voor hem is.

Frenk van der Linden is ook nieuwsgierig of Abas ook dingen van de schrijver wilde weten. Jonny Steinberg wilde zelf zo min mogelijk van zich zelf laten zien in de gesprekken die hij voerde met Asad.  Dit deed hij door zich zoveel mogelijk voor de ander te interesseren om  zo zichzelf te kunnen verstoppen.  Hij ziet zijn relatie met Asad ook als instrumenteel en niet als “liefde” zoals de interviewer suggereert. Hij blijft op afstand.

Op het moment dat Steinberg 2/3 deel van het boek geschreven heeft, laat hij het lezen aan Asad. Het lukte Asad echter niet om het te lezen. Dit leverde voor de schrijver het dilemma op: voor wie schrijf ik het boek eigenlijk?  Het “hoe meer je weet over je verleden hoe beter het met je gaat” ging hier duidelijk niet op. De les die Steinberg hieruit leerde is dat het soms zo kan zijn dat je, om met jezelf te kunnen leven, je geen verhaal moet hebben van je verleden.

Het boek “Een man van goede hoop”, is aan de ene kant het  indrukwekkende verhaal van een bijzondere man maar aan de andere kant ook een verhaal over het vertellen en opschrijven van verhalen uit het verleden en hoe je daar mee omgaat.

Harriët en Natalie willen uitgeverij Atlas Contact bedanken voor de interessante avond en het mooie boekenpakket.

(interview opgeschreven door Harriët / foto's Natalie)