We hebben weer een nieuwe reeks artikelen die eraan komen. Dit keer over boeken die wij, de leden van de Hebban YA club van 10, minder vonden samen met mensen buiten de club die de boeken wel leuk vonden. Vandaag bespreken we Breek me van Tahereh Mafi samen met Jessica en Iris. Breek me is het tweede deel in de Vrees me trilogie.

Door Iris (en Jessica (blog))

Jessica:

Hebban vroeg mij of ik een stukje kon schrijven over waarom ik Breek Me zo’n leuk boek vind, en zo misschien een ander kan overhalen toch te beginnen aan of verder te gaan in het boek. Persoonlijk is deze serie van Tahereh Mafi een echte favoriet van mij. Nooit eerder las ik een trilogie die met het boek beter werd, want vaak kan het eerste deel niet overtroffen worden.

Breek Me zorgde ervoor dat ik niet kon stoppen met lezen. De aparte schrijfstijl komt zeker terug in dit tweede deel, maar wordt in de loop van tijd anders. Dit komt door de ontwikkeling van hoofdpersonage Juliette. Ik weet dat sommigen die schrijfstijl vervelend vinden, maar het is juist een heel sterk kenmerk van deze boeken, en het is misschien een geruststelling dat dit verandert in de loop van de boeken.

Breek Me bevat geweldige passages en quotewaardige zinnen; ik had continu de neiging weer een sticker te plakken zodat ik er later weer naar terug zou kunnen bladeren. Breek Me is daarnaast meeslepend – je vliegt door die bijna 500 bladzijden heen! – en er is ook genoeg humor te vinden in het verhaal, in het bijzonder dankzij Kenji. Het verhaal zakt nergens in en je wilt blijven lezen.

En de Team Adam en Team Warner discussie? Die ga je eindelijk snappen na het lezen van Breek Me. Maar ook diverse andere onbeantwoorde vragen na Vrees Me, worden beantwoord in Breek Me. Echt geweldig vind ik de karakterontwikkeling in deze serie, maar ook de diverse plottwists. Mocht je X-Men trouwens geweldig vinden, dan ga je bepaalde elementen in deze serie ook geweldig vinden.

Ik ben gaan houden van de personages, en na Breek Me wil je direct Vertrouw Me lezen, en zal je balen dat de serie afgelopen is.

Iris:

Breek me is het tweede deel van de Vrees me trilogie van Tahereh Mafi. Na het lezen van het eerste deel heb ik heel lang getwijfeld of ik de serie verder wilde lezen. Het was niet echt mijn favoriete boek en ik kon me niet echt verplaatsen in Juliette, de hoofdpersonage. De enige reden waarom ik heb besloten verder te lezen was omdat ik Adam wel heel lief vond.

Het tweede deel viel mij nog meer tegen dan het eerste deel. Ik raakte nogal geïrriteerd van Juliette en ook de verhaallijn ging naar mijn gevoel heel langzaam. Juliette was niet zo’n badass als ik verwacht had. Ze zat grotendeels van het verhaal een beetje weg te kwijnen in zelfmedelijden. Daarnaast ben ik heel erg voor Adam en naarmate ze Adam en Juliette steeds verder uit elkaar dreven raakte ik steeds geïrriteerder. Warner vond ik een nogal arrogant jongetje en nadat de schrijfster Juliette en Warner steeds dichter naar elkaar toe liet groeien en Adam meer links liet liggen, was ik er eigenlijk helemaal klaar mee.

Zoals ik eerder al zei, ging de verhaallijn naar mijn mening heel langzaam. Breek me is een nogal dik boek en ik kwam er met heel veel moeite doorheen. Verder had ik ook niet veel met de schrijfstijl van Tahereh. Ik had van te voren meer actie verwacht.

Uiteindelijk heb ik het wel volgehouden tot het einde en heb ik het derde boek ook gelezen, in de hoop dat Adam en Juliette ooit nog weer dichter naar elkaar zouden groeien.

Volgende week is er weer een nieuwe "Let's talk about books baby". Ben je het eens met Jessica? Of toch met Iris? Laat je mening hieronder in comments achter. Bedankt voor het lezen!