Afgelopen maand kwam de Netflixserie One of us is lying naar Nederland. Het populaire boek dat geschreven werd door Karen M. McManus stond al jaren op mijn TBR, maar het uitkomen van deze serie zorgde ervoor dat ik het boek in februari eindelijk las. Van tevoren weet je dat er tussen papier en beeld verschillen zullen zijn. Vroeger legde ik de nadruk altijd op de verschillen, maar tegenwoordig vind ik het interessant om na te denken over de keuzes die een regisseur maakt. Op beeld moeten sommige dingen toch anders duidelijk gemaakt worden dan op papier. Welke keuzes heeft Jennifer Morrison gemaakt? En passen die bij het boek?

Dit artikel is geschreven door Natasha en bevat spoilers.

Nablijven

Vijf tieners moeten nablijven bij Miss Avery, maar er zijn er maar vier die het lokaal levend verlaten. Terwijl Miss Avery wordt afgeleid door iets wat buiten gebeurt, krijgt Simon een allergische reactie. De andere vier leerlingen raken in paniek, maar proberen hem zo snel mogelijk te helpen door op zoek te gaan naar zijn EpiPen en door het alarmnummer te bellen. Helaas mag dit allemaal niet baten en Simon overlijdt. Dan blijkt dat hij geheimen van de andere vier wilde onthullen op zijn roddelwebsite en dat verandert het van getuigen naar verdachten. De hele school, het hele stadje ziet hen als moordenaars en ze worden al snel bestempeld als 'De Moordclub'. 

Het begin van een bijzondere vriendschap

De Vier van Bayview willen hoe dan ook bewijzen dat zij niet achter deze moord zaten: een bijzondere vriendschap begint. Hoe moet je iemand vertrouwen die zelf niet de cel in hoeft als hij jou verraadt? De regisseur heeft ervoor gekozen deze vertrouwensband langzaamaan op te bouwen om de spanning onderling voelbaar te maken. Daarnaast gedraagt vooral Addy zich in het begin heel verdacht, maar als haar geheim onthuld wordt komt er een bepaalde rust over haar heen. In het boek kwam heel duidelijk naar voren dat zij heel afhankelijk was van haar vriendje Jake. Op beeld is vooral naar buiten gebracht dat zij het gevoel had altijd onder druk te staan en daarom slikte ze Xanax. 

De zoektocht duurt voort

Net zoals Karen M. McManus in het boek de lezer steeds op een ander spoor brengt, doet regisseur Jennifer Morrison dit ook. De vier bekijken allerlei verschillende invalshoeken. Iedereen haatte Simon vanwege zijn roddels, dus dat maakt iedereen verdacht. Addy die zich verdacht gedraagt, Bronwyn die Simons laptop stal, Miss Avery en Vanessa die elkaar thuis treffen... Of was dit uiteindelijk Simons plan en had hij dit allemaal van tevoren uitgedacht?

De rol van Simon

Logischerwijs is ervoor gekozen om Simon een grotere rol te geven in de serie. Door middel van flashbacks ontdek je wat hij met de informatie die hij had deed: hij chanteerde mensen of hij aasde op het geheim van een ander. Waarom hij zijn roddelwebsite precies heeft aangemaakt komt in de serie niet duidelijk naar voren. Het lijkt wel alsof hij het enkel doet om mensen te sarren, terwijl hij in het boek gewoon heel graag bij het populaire clubje wil horen.

Kritiek op het boek verwerkt

De regisseur heeft ervoor gekozen om bepaalde kritieken op het boek te verwerken in de serie. Cooper Clays grootste geheim is zijn homoseksualiteit. Op zich is dat niet iets wat direct onherkenbaar is voor kijkers, maar het zou niet als plottwist gebruikt mogen worden; alsof het een schande is om gay te zijn. Een positieve verandering dus dat Keely en zijn broertje al op de hoogte zijn hiervan. Daarnaast zorgt het er ook voor dat Kris een grotere rol kan spelen in de serie. 

Enigszins teleurgesteld 

Als je het boek hebt gelezen is de belangrijkste clue geen geheim meer. Daarom was ik enigszins teleurgesteld toen bleek dat deze zo is veranderd. Daarnaast vind ik Maeve geen leuk personage meer en ik mis de zus van Addy. Het was leuk tijdverdrijf, maar ik hou het toch liever bij het boek. Een eventueel tweede seizoen ga ik waarschijnlijk niet kijken. Ook omdat ik het acteerniveau niet geweldig vond. 

Heb jij One of us is lying al gekeken? Wat vond je ervan?