Duorecensie: Mijn versie van jou
Feline en Manon mochten samen het boek Mijn versie van jou van Christina Lauren lezen. Hello Giggles beloofde dat het "een boek vol trots, aanmoediging en hoop voor alle LGBTQ+ tieners" zou zijn.
Tanner is een slimme, maar gemakzuchtige tiener. Dat vindt zijn beste vriendin Autumn ook. Daarom haalt ze hem over om mee te doen aan De Cursus, een vak waarbij het de bedoeling is om een boek te schrijven. Een vorige deelnemer van de cursus, Sebastiaan, is het gelukt om een uitgeverscontract te bemachtigen. Dat kan Tanner weinig schelen. Hij heeft wel wat anders aan zijn hoofd. Hij is biseksueel. Hoewel zijn familie hem steunt, wordt hem aangeraden het geheim te houden. Dit vanwege de mentaliteit van de stad waar hij woont. Provo, in Utah, waar veel mormonen wonen en homoseksualiteit niet geaccepteerd is. Dan ontmoet hij Sebastian, en is hij meteen verliefd.
Schrijfstijl
Manon vond het een hele leuke, simpele schrijfstijl. "Het boek is niet moeilijk geschreven maar dat maakt ook niet zoveel uit." Ze vindt het eigenlijk wel bij het stijl boek passen. "Je leest het zoals Tanner het schreef." Manon vond het ook een vlotte schrijfstijl. Je wordt er direct in meegezogen en je wil hem niet meer wegleggen. "Het is een mooie toegankelijke manier om meer over het leven van een bisexuele tiener te leren."
Feline is jaloers op hoe goed de auteurs het verhaal bij een tienerjongen hebben laten passen. Compleet met gierende hormonen en typische cynische (grappige!) puberopmerkingen. Er zit door de eenvoud van het verhaal ook vaart in, waardoor je niet verveeld wordt door nutteloze details. Samen met Tanner wordt je verliefd op Sebastiaan.
Plot
Het verhaal was echt goed. Ik vroeg me tijdens het verhaal meerdere keren af of er misschien een echte Tanner was die dit boek schreef. Je wordt er zo erg in meegesleurd vertelt Manon. Je leeft met Tanner mee maar begrijpt ook de keuzes die Sebastian maakt. Ik denk ook dat het boek een goede representatie is van hoe het in werkelijkheid zou kunnen zijn en dat vind ik ook mooi. Een verhaal over twee jongens vond ik ook vernieuwend gaat Manon verder, misschien vond ik het nog wel veel leuker. Dat had ik niet verwacht. Ik vond het wel verwarrend dat het boek op een gegeven moment over ging naar de derde persoon. Ik was zo gewend om Tanner zijn avonturen te lezen in de eerste persoon was het moeilijker om te volgen.
Feline heeft het boek in een ruk uitgelezen. Het verhaal begint kalm, maar al snel is de spanning om te snijden. De spanningsboog is dus goed. Je merkt hoe Sebastiaan steeds meer twijfelt aan zijn keuzes, en hoe Tanner steeds wanhopiger wordt. Langzaam begrijp je hoe moeilijk het is om vooroordelen in Provo te omzeilen. Dat het over twee jongens gaat is ook een goede zaak voor het bestrijden van vooroordelen in het echt.
Personages
Vooral Tanner is van de twee hoofdpersonages het meest uitgewerkt vindt Feline. Hij kan de lezer door zijn gelaten, cynische houding goed amuseren. Door de kwetsbaarheid van zijn personage ga je je als lezer ook in hem herkennen. Voor Sebastian geldt dit later ook.
Hoewel er maar twee echte hoofdpersonages zijn hebben Lauren Billings en Christina Hobbs hun personages geweldig uitgewerkt volgens Feline. Ook personages met een kleine rol zijn al veel meer dan een 'type'. Zoals bijvoorbeeld de personages in Tanners familie, die door hun complexe voorgeschiedenis veel perspectief geven aan hoe het is om homoseksueel te zijn in Provo. Een minpunt is misschien het gebrek aan uitwerking aan de kant van Sebastians familie. Juist de mormoonse familie was interessant geweest om gedetailleerder over te schrijven. Hoewel ik mij ook kan voorstellen dat de schrijvers juist in gedachten hadden dat zij afstandelijk over moesten komen in het verhaal.
Manon is echt helemaal verliefd geworden op Tanner en Sebastiaan. ik ben het wel eens dat de andere karakters een beetje links zijn blijven liggen. Ik denk dat dat ligt aan het feit dat dit het boek dat Tanner geschreven heeft is. Hij had alleen maar oog voor Sebastiaan en dan valt de rest een beetje weg. Ik moet wel zeggen dat ik de tieners van het mormoonse Provo wel erg accepterend vond van Tanner en Sebastiaan. Ik weet niet of dat in het echt ook zo zou zijn geweest.
Romantiek
De schrijfsters hebben het gevoel van verliefd worden erg overtuigend vastgelegd vertelt Feline. Zo ga je als lezer terug naar je eigen ervaringen op dit gebied. Hierdoor is het verhaal erg herkenbaar. Vooral de dialogen tussen Sebastiaan en Tanner zijn overtuigend en vermakelijk om over te lezen. Je leeft met ze mee, en wil naarmate je het boek leest echt dat ze bij elkaar blijven.
Het enige wat ik kan zeggen dat ik helemaal verliefd ben geworden vertelt Manon. De verliefdheid is zo mooi vastgelegd en je gunt het ze beide zo erg! Het was echt zo mooi geschreven dat het eigenlijk ook niet anders kon.
Oordeel
Manon: Ik ben verliefd op Tanner en Sebastiaan, op hun verhaal en de schrijfstijl. Er zijn kleine dingen die ik zou veranderen. Ik ben eigenlijk geen fan van de titel vóóral niet toen ik de Engelse titel zag. De Engelse titel is Autoboyography vind ik zoveel beter passen bij het verhaal. Als ik mijn boek bekijk is het bijna uit schaamte. Ik heb het boek de afgelopen weken overal mee naartoe genomen dus valt hij echt bijna uit elkaar. Het boek is een standalone en telt driehonderd pagina's en dat is eigenlijk perfect. Ik kan echt niet anders dan het boek 5 sterren geven.
Feline: De kracht van het verhaal van Tanner en Sebastiaan is dat een ernstige situatie op een humoristische manier neergezet wordt. Ook is het boek geloofwaardig genoeg om aan te nemen dat een tienerjongen zo zou schrijven. Hierdoor en door de leuke personages geef ik het boek 4 sterren.
