Helena Fox is een nieuwe naam binnen het young adult genre, haar debuut Steeds verder weg verscheen afgelopen juli bij uitgeverij Best of YA. Laurie en Miranda lazen dit boek en vertellen je er in dit artikel alles over. Of nou ja, bijna alles.

Over het boek

Een indringend verhaal dat je direct wilt herlezen. Biz lijkt een gewone tiener; ze woont bij haar moeder en ze maakt deel uit van een grote vriendengroep waar ze niet helemaal zichzelf kan zijn, maar ze hoort tenminste ergens bij. Ze twijfelt over haar seksualiteit en niemand mag dan ook weten dat ze met haar beste vriendin heeft gezoend. Maar Biz praat met haar vader, die er eigenlijk niet zou moeten zijn, want hij is dood. En dus vertelt ze niemand over hem. Ze vertelt ook niemand over de duistere gedachten die door haar hoofd spoken. Biz zweeft als het ware door het leven – tussen goed, oké en normaal in.7 Dan gebeurt er iets waardoor Biz totaal de weg kwijtraakt. Ze verliest alle aansluiting met haar vrienden. Haar vader verdwijnt, en met hem alles wat veilig en zeker is. Biz besluit dat het misschien makkelijker, beter, fijner is om helemaal weg te zweven. Of misschien moet ze wat langer blijven om haar vader terug te vinden. Of misschien – misschien, misschien – is er een andere optie die Biz nog niet kan zien. Steeds verder weg is een indringend verhaal over verdriet, vriendschap, jezelf kwijtraken en de lastige weg terug omhoog uit de diepste put waar je nooit in terecht wilde komen. 'Zo nu en dan pak je een boek op en weet je dat je iets geweldigs hebt gevonden. Een glorieuze stem, een personage waarvan je gaat houden. Helena Fox levert. Het is voortreffelijk. Lees het.' Cath Crowley, auteur van Donkerblauwe Woorden 'Een adembenemend, diep ontroerend verhaal over verdriet, verlies en liefde. Helena Fox is een auteur om in de gaten te houden!' Kathleen Glasgow, auteur van Girl in Pieces 'Onmogelijk mooi, levensbevestigend, diepzinnig. Dit is geen boek; het is een kunstwerk.' Kerry Kletter, auteur van The First Time She Drowned

Verwachtingen

De verwachtingen van Laurie waren hoog gespannen. 'Steeds verder weg krijgt louter jubelrecensies in het buitenland, dan moet het boek wel goed zijn. Met die gedachte begon ik er ook aan. Helaas kreeg ik de spreekwoordelijke klap in het gezicht, want ik vond het boek dus niet zo geweldig. De thematiek is belangrijk, maar de uitwerking vond ik een heel stuk minder. Ik ben het dus niet met de geschapen verwachting eens dat ik het boek direct wil herlezen.'

Miranda's verwachtingen waren eveneens hooggespannen. 'Ik las veel goede dingen over Steeds verder weg. Het boek werd op vele sites de hemel ingeprezen. Omdat het onderwerp me enorm boeit, verwachtte ik er dus veel van. Helaas bleek het al snel niet mijn ding te zijn. Ik zou het boek zelfs niet opnieuw lezen, tenzij in de originele taal, omdat ik de indruk krijg dat de vertaalde versie niet tot zijn recht komt. Misschien voldoet het dan wél aan mijn verwachtingen?'

Verwarrende leeservaring

'Ik vond het een heel verwarrende leeservaring' vervolgt Laurie. 'Helena Fox maakt geen gebruik van hoofdstuk aanduidingen waardor het aanvoelde alsof ik één woordenbrei aan het lezen was. Natuurlijk zaten er wel alinea's tussen, maar hoofdstukken had ik toch fijner gevonden. Ik vond het niet lekker lezen en kwam er ook moeilijk in. Biz volgen was best een klus en zo hoort een boek niet te zijn. Ik zie echt wel het mooie en literaire van de schrijfstijl van Fox, maar het kwam door het gebrek aan hoofdstukken voor mij niet goed uit de verf. Daarnaast waren de tijdssprongen heel random, maar dat had waarschijnlijk ook met de gedachten van Biz te maken. Al met al vond ik het een "apart" boek.'

'Ik ben het helemaal met Laurie eens, dat het een verwarrende leeservaring was ',zegt Miranda. 'Het ontbreken van de hoofdstukaanduidingen vond ik zelfs enorm storend. Het verhaal schoot naar mijn gevoel alle kanten op, waardoor het voor mij soms moeilijk was om het goed te kunnen volgen. Maar dit kan inderdaad met Biz haar gedachten te maken hebben. Echt ontspannen heb ik het boek niet kunnen lezen. Ik vond het met momenten best een raar boek.'

Schrijfstijl

Laurie geeft wel aan dat de schrijfstijl van Helena Fox prima is. 'Steeds verder weg kun je door de schrijfstijl wel als literair bestempelen. Er zit absoluut iets in, maar ik was al zodanig afgeknapt dat ik het moeilijk vond om dat te kunnen waarderen. Sommige zinnen zijn erg mooi, maar de manier waarop het verhaal is neergezet lag mij gewoon niet. Ik heb wel eens fijnere literaire young adult gelezen.'

Miranda vind de schrijfstijl van Helena Fox op zich wel vlot te lezen en Steeds verder weg neigen naar literair. 'Bepaalde stukken zijn goed geschreven, vaak ook heel beeldend, waardoor je eenheel duidelijk beeld krijgt van Biz haar donkere gedachten. Maar andere stukken vond ik dan weer veel te kinderlijk. Ook de vele herhalingen lagen mij niet. Het leest op zich wel vlot, maar je moet er echt je hoofd bijhouden om Biz te kunnen volgen.'

Thematiek

Steeds verder weg gaat over Biz die duistere gedachten heeft die op ieder moment haar hoofd binnendringen. Laurie vind dat dit goed is uitgewerkt, 'misschien is het wel zo'n verwarrende leeservaring omdat het brein van Biz zo verwarrend is.' Steeds verder weg krijgt een plekje in het diversiteitscafé, vanwege het thema mental health.

'Naarmate het verhaal vordert, merk je dat Biz steeds verwarder wordt, en steeds meer donkere gedachten heeft. Je voelt gewoon aankomen dat het fout gaat. Dus wat dat betreft zijn het verhaal en de thematiek prima uitgewerkt. Ik raakte er alleen zelf af en toe enorm van in de war. Maar misschien was dat ook net de bedoeling van de auteur, ervaren hoe het hoofdpersonage zich voelt? Voor mij hoort Steeds verder weg ook thuis in het diversiteitscafé', zegt Miranda.

Eindoordeel

Laurie: 'Mijn verwachtingen waren hoog en werden niet waargemaakt. Ik vond Steeds verder weg een verwarrende leeservaring en dat heeft meerdere oorzaken. Ten eerste wordt er geen gebruik gemaakt van hoofdstukken waardoor het voelt alsof ik één woordenbrei las. Daarnaast waren de tijdsprongen wat vaag waardoor het een klus was om Biz te kunnen volgen. Dit verbeterde enigzins gedurende het boek, maar het bleef verwarrend. De thematiek is hierdoor wel weer goed uit de verf gekomen, want waarschijnlijk was dat verwarrende ook de bedoeling. Biz heeft last van verwarrende en duistere gedachten die haar hoofd binnendringen en je die gedachten komen opeens opzetten. Hierdoor is ze zelf ook in de war. Qua thematiek dus erg goed gelukt, maar als leeservaring een stuk minder geslaagd. Ik was al vrij snel afgedwaald - en misschien zelfs afgeknapt - en kon me moeilijk op het verhaal concentreren. De schrijfstijl van Helena Fox bevat zeker potentie, sommige zinnen zijn erg mooi en literair. Ik beoordeel Steeds verder weg helaas met een 5, want een goede leeservaring vind ik net zo belangrijk als het plot.

Miranda: 'De verwachtingen waren hooggespannen, maar helaas zijn ze niet ingelost. Het was voor mij een chaotisch verhaal, dat constant van de hak op de tak sprong. Hierdoor moest ik me, zeker in het begin van het verhaal, goed concentreren om Biz te kunnen volgen. Het ontbreken van de hoodstukaanduidingen werkte voor mij ook niet leesbevordelijk. Voor mij werd het hierdoor een onoverzichtelijk boek, dat niet relaxed las en met momenten best verwarrend was. Maar misschien was dit ook wel de bedoeling van de auteur: verwarring creëren om zo Biz beter te kunnen begrijpen. Wat dat betreft is de problematiek goed naar voren gebracht. Je krijgt een duidelijk beeld hoe de verwarring en de donkere gedachten plots in Biz' hoofd binnendringen. Ik kon me meermaals niet van het idee ontdoen dat het boek in de originele taal beter tot zijn recht komt. Ik beoordeel Steeds verder weg met een 6, omdat ik de thematiek goed naar voren vond komen, zeker op het einde, maar de leeservaring voor mij te wensen overliet.'

Steeds verder weg van Helena Fox krijgt van ons een 5,5.

Heb jij wel eens een boek gelezen zonder hoofdstuk aanduidingen en hoe heb jij dat ervaren?