Arthur van Schendel
Tea.
27-05-2025
7 reacties
+1
Discussie
Ter voorbereiding van de bespreking van Heleen - Carry van Bruggen, dat op de agenda staat van het klassieker-genootschap, stuit ik in een artikel van DBNL op de naam Arthur van Schendel. Ik schrik op, omdat ik de naam ken, maar al vele jaren niet tegengekomen ben. Dat zegt vooral iets over mezelf, ik zocht hem niet op, er is kennelijk geen behoefte iets van deze auteur op te pakken. Maar nu ik zie dat in het genoemde artikel Carry van Bruggen een leerling was van van Schendel en dat het boek Heleen kenmerken heeft van haar meester.
'Als Van Schendel heeft ook zij getracht een synthese van een menschenleven te geven, een strijd der ziel van de eerste droomen der kindsheid af tot aan de hopeloosheid en hoopverlorenheid van den volwassen mensch' (bron)
Het boek dat we later dit jaar gaan lezen is geen eenvoudig werk, er is geen verhaal, maar een diepgravend onderzoek in de eigen ziel en de relatie van het ik met de ander. Geschreven in 1913 door een eigenzinnige vrouw, die niets van doen had met verheerlijking van de kunstenaar, en haar manuscripten achteloos in de prullenbak gooide. Waarom deze aandacht? Gewoon, om in tijden waarin het oude plaats moet maken voor het nieuwe, even te kijken of we misschien iets hebben aan schrijvers die hun tijd vooruit waren en hun ideeën op hun manier aan de man brachten. Heleen werd uitgebracht door 'Mij voor Goede en Goedkoope Lectuur'
Wie las/leest Arthur van Schendel en heeft een tip waarmee te beginnnen?
