Auteur
Blogpost:
Jaap Boekestein
Hercule Poirot II
Ha, ik mag weer bloggen van mijzelf: het Hercule Poirot verhaal is af.
Vanavond vóór Dr Who afgeschreven, en nu net maar mijn proeflezers gestuurd.
Het was een niet al te zware bevalling, en leuk om te schrijven. Aan Poirot als personage moest ik even wennen, totdat ik er achter kwam dat ik eigenlijk al jaren dat personage gebruik. Of tenminste een deel er van.
Hercule Poirot is o.a. een enorme fat, iets wat de speurder luitenant Silfonen in mijn Kadhal boeken ook is. Blijkbaar een tot nu toe vergeten invloed van al die Agatha Christies die ik ruim dertig jaar geleden heb gelezen. Ha! Door schrijven leer je nog eens wat over jezelf. Wie had dat ooit gedacht?
Verder was de research weer heerlijk om te doen. Lang leve het internet! Waar ik vroeger een enorme bibliotheek aan naslagwerken had, heb ik tegenwoordig Google en Google afbeeldingen. De meeste van die naslagwerken heb ik een jaar of vier geleden de deur uit gedaan (toen De Slegte nog bestond en boeken inkocht), en eigenlijk heb ik ze nog niet gemist.
Ik zie schrijven een beetje als het bouwen van een driedimensionale puzzel voor de lezer. Alle stukjes moeten in elkaar passen, en dat is de uitdaging. Misdaden en 'mysteries' zijn dan natuurlijk de ultieme puzzels voor schrijver en lezer, en ik mag graag misdadigers en speurders in mijn verhalen en (fantasy)romans verwerken. Vreemd genoeg heeft dat wel geresulteerd in korte thriller/detective-verhalen, maar nog niet in een detective/thriller roman.
Het grote probleem met een hedendaagse thriller, is dat ik het heden te beperkend en te instabiel vind. Te beperkend in de zin dat de wereld al vast ligt (namelijk de werkelijkheid die wij kennen) en te instabiel omdat de wereld continue aan het veranderen is. Tegen de tijd dat ik een roman af heb, zijn er inmiddels drie nieuwe oorlogen uitgebroken, twee generaties iphones zijn op de markt gezet en er zijn tig nieuwe trends voorbijgekomen op elk gebied.
Voor iemand die een paar jaar over een roman doet, is dat redelijk funest.
En toch...
Toch trekt een detective/thriller me ergens wel. Maar dan waarschijnlijk eentje die een tijdje in het verleden ligt, en zeker niet eentje met een rechercheur als hoofdpersoon. Ik weet gewoon te weinig van die wereld om dat overtuigend neer te zetten. En research is wel leuk, maar 'deep research' op één specifiek onderwerp doe ik niet meer. Been there, done that, het kost te veel tijd, en er komt te weinig van terug in het schrijven. Het moet tenslotte leuk blijven. Als schrijver hoef je touwens ook weer niet zoveel research te doen, je moet gewoon overtuigend kunnen liegen naar je lezer :-)
Dus een semi-historische detective/thriller zonder een rechercheur (of aanverwant vak) in de hoofdrol?
C'est possible!
Goed, staat genoteerd. Na die minimaal twee fantasyromans die ik nog moet schrijven, plus de diverse verhalenwedstrijden, themanummers en bundels... Hm. Voorlopig niet dus.
Overigens wordt het volgende project iets voor het volgende nummer van Wonderwaan, wat 'Vreemde steden' als thema heeft. Ik heb een paar verhaalideetjes daarvoor, maar niks wat er op dit moment echt uitspringt. Een ander idee is in plaats van een verhaal iets met illustraties te doen. Ik heb duizenden en duizenden foto's van vele steden en sommigen daarvan kunnen iets leuks opleveren. Een bizarre stadskaart? Een surrealistisch monopoliespel? Ik heb zoiets nog nooit eerder gedaan, dus wie weet?
In de tussentijd ook nog een manuscript voor een vriendin proeflezen, plus drie recensieboeken (eigenlijk twee, want ik heb er al eentje in het Engels gelezen, dus ik hoeft de Frieze [ja, Frieze] versie niet te herlezen. Alhoewel ik dat waarschijnlijk toch ga proberen).
Zo, mijn to do lijst staat klaar. Dat gaat wel lukken.
Als schrijver zou tenslotte toch nooit liegen naar de lezer?
N'est pas?
;-)
Grz
Jaap Boekestein
