Schrijveritis

Blindelings wordt as we speak geredigeerd, Hij is van mij heb ik voor de heruitgave herschreven van volwassen thriller naar young adult-thriller en nu is het tijd voor Liefdesduivel. Ook mijn debuutthriller wordt dus een young adult.

Tussendoor begint het steeds meer te kriebelen. Naast het herschrijven (wat eerst op de planning staat) wil ik zo graag beginnen aan het volgende boek! Steeds meer ideeën komen er binnen en de lijnen voor deel 1 (oeps, spoileralert!!!) staan al op papier, maar… eerst netjes het een afmaken, dan even een korte pauze en daarna verder met het volgende.

Oké, tuurlijk, geen probleem.

Schrijfvrij. Ik geef mezelf een week om er niet aan te beginnen. Ik hou het tegen. Dat kan ik wel. Ik heb immers genoeg te doen, want ik zit vol met werk. Maar die kriebel! Probeer het maar te negeren. Het is bijna onmogelijk.

Misschien is herschrijven niet echt schrijfvrij te noemen. Daar moet ik ook een pauze inlassen. Even een korte onderbreking voordat ik mijn debuut onder handen ga nemen.

Kan ik dat? Een hele week niet schrijven, niet herschrijven, geen plots bedenken? Een week geen research of personages kneden? In de huid van mijn oude bekenden of juist nieuwe creaties kruipen?

Ik kan nadat mijn werkdag/avond erop zit series kijken. Ik volg er maar een stuk of tweeëndertig. Ook kan ik een rondje wandelen met de onzichtbare hond.

Natuurlijk hoef ik niet te schrijven. Het is echt geen drugs of zo… Toch?

Ik heb het geprobeerd, echt, maar ik voel het al fout gaan. Ik heb een shot nodig tegen schrijveritis en wel nu. Het is veel ernstiger dan ik ooit had gedacht. Help mij!