Zijn memoires over een zwervend bestaan van ruim een kwart eeuw heeft de Franse dakloze Jean-Marie Roughol geen windeieren gelegd. Zo vlak voor Kerstmis vliegt zijn boek als een warme baguette over de toonbank.
Het boek van de Parijze zwerver Jean-Marie Roughol telt 176 pagina's en is getiteld Je tape la manche: Une vie dans la rue (vrij vertaald Ik trek aan mouwen: Mijn leven op straat). Er zijn al bijna 50.000 exemplaren van verkocht en de 47-jarige Roughol verwierf daarmee een cultstatus. De man werkte de afgelopen twee jaar aan zijn boek. Hij schreef, zittend op een bankje in het park, zijn levensverhaal op in schoolschriftjes.
Hij werd met schrijven en corrigeren geholpen door de voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Jean-Louis Debre. De oud-bewindsman leerde Roughol kennen nadat de dakloze hem had aangeboden op zijn fiets te passen, zodat Debre kon gaan shoppen op de Champs-Elysees. Daaruit ontstond een vriendschap tussen de twee.
Ondanks allerlei uitnodigingen voor talkshows en de hoopvol stemmende verkopen hangt Roughol nog steeds rond in de straten van de Franse hoofdstad. Hij wacht nog steeds op de opbrengsten van zijn boek, dat door uitgeverij Calman-Lévy op de markt is gebracht. De uitgever verschafte Roughol een bescheiden voorschot, waarvan hij een smartphone kocht om zijn Facebookpagina up to date te houden. Op Facebook staat Roughol afgebeeld met een rat op zijn schouder.
Roughol vertelde aan een verslaggever van het persbureau AFP dat hij pas over een maand of tien zijn royalty's krijgt uitgekeerd. 'Ik heb liever het geld nu. Mensen die mijn boek hebben gelezen, spreken me dagelijks aan. Vorige week nam een man uit Tennessee mij mee uit eten. Hij kocht ook nog vijftien exemplaren van mijn boek. En een man uit Zwitserland gaf me chocolade.'
Volgens Roughol werd hij op jonge leeftijd in de steek gelaten door zijn moeder. Zijn opvoeding 'genoot' hij bij zijn alcoholische vader. Hij kwam op straat terecht nadat hij, begin twintig, zijn baan als kelner was kwijtgeraakt. Roughol hoopt dat zijn boek ertoe kan bijdragen dat er op een andere manier naar daklozen wordt gekeken. Dankzij het boek is Roughol herenigd met een van zijn broers die hij al jaren niet meer heeft gezien. 'Hij zag me op tv en wist niet dat ik op straat leefde.'
(Bron: The Daily Telegraph)
