Deze 23 boeken bespraken we deze week #80

Aloserij was ook een opportunist en hij wist de mazen in het net precies te vinden. Het is het verhaal van een bijzondere man. De inkijk die je als lezer krijgt in het leven in een concentratiekamp is uniek. De verhalen shockeren, maar voelen niet per se negatief aan. Of dat te wijten is aan de positieve instelling van Aloserij, of de kracht van Krake als auteur? Waarschijnlijk de combinatie van beide.
- Evy De Brabander over De laatste getuige

Die wisselende inzichten vragen een zekere mate van flexibiliteit van de lezer, maar maken het verhaal uiterst boeiend. Hoewel Aneeka in elk deel een prominente rol speelt, blijft ze lange tijd een ongrijpbaar personage. De lezer krijgt voortdurend een ander beeld van haar voorgeschoteld: de rebel, de verleidster, de loyale zus, de hypocriet... Wanneer ze uiteindelijk zelf aan bod komt, is dat in korte, afstandelijke stukjes die afgewisseld wordt met krantenartikelen.
- Sigried Lievens over Huis in brand

Zeker aan het begin van het boek hanteert Dellaira een beschrijvende schrijfstijl, waarbij weinig dialoog om de hoek komt kijken. Een afstandelijk perspectief doet het verhaal van Marilyn en Angie en Dellaira schept afstand. Toch lukt het haar de lezer direct mee te laten leven met de twee jonge vrouwen. De belangrijkste oorzaak hiervan ligt in de uitgebreide weergave van de psyche van beide personages. Zowel Angie als Marilyn is voor de lezer een open boek.
- Marloes Otten over Op zoek naar

Victor is messcherp. Hij is continu de situatie aan het analyseren, wat er gebeurt en waarom. Ook is hij steeds bezig met nadenken over hoe hij nú moet ontsnappen als er gevaar voor hem dreigt. Doodvermoeiend, maar het is het enige wat hem in leven houdt. Het spel is in handen van Tom Wood een uptempo thriller geworden, waarin Victor al zijn expertise nodig heeft om het hoofd te bieden aan de problemen die op zijn pad komen.
- Anne Terwisscha over Het spel

Stilistisch bekeken is Jij bent van mij van een heel hoog niveau. Kundig mixt de schrijver de gebeurtenissen met dialogen en bespiegelingen. Hij koppelt het verhaal los van de tijd; waarbij verleden en heden één worden. Krachtige zinnen en aantrekkelijk proza geven het verhaal een extra steuntje in de rug. Maar waarom kruipt Middendorp niet echt diep in het hoofd van de dader? Hij grijpt nooit zijn kans en blijft eerder aan de oppervlakte. Bewust, wellicht.
- Guy Doms over Jij bent van mij

Soms verzaakt de auteur in details die het verhaal remmen. Niettemin is dit een prachtige vertelling over een moedige jonge vrouw, die door eveneens krachtige vrouwen wordt voorzien van belangrijke adviezen en levenslessen. De lezer moet door de zweem van romantiek en dramatiek kijken om te zien hoe verrijkend dit debuut is. Het is een boek dat niet alleen je ogen opent voor de schoonheid van de natuur, maar je doet verlangen naar meer van dit soort appetijtelijke werken.
- Kim Saris over Het verhaal van Alice Hart

Comey eindigt met een ontroerende epiloog waaruit hoop spreekt. Hij laat de lezer heel dichtbij komen. Hij benoemt alles en iedereen met naam en toenaam, en verbergt niets. De manier waarop hij vertelt, zorgt dat je aan de pagina’s gekluisterd blijft. Een diep integer mens waar velen een voorbeeld aan zouden moeten nemen. En wie weet ooit nog eens president van de Verenigde Staten? Je kunt er alleen maar van dromen.
- Jeanette van de Lindt over Loyaliteit

Zijn taal mag dan hier en daar wat archaïsch voorkomen nu, toch zijn Elsschots boeken door zijn korte en eenvoudige zinnen – zeker in vergelijking met zijn literaire tijdgenoten – nog vrij goed te begrijpen in onze tijden. De pen waarmee hij de gehaaide trucs van Boorman beschrijft, is vlijmscherp en kan nu nog gezien worden als kritiek op de multinationaal ontwikkelde bedrijfswereld. De dialogen kan je door je eigen ogen en oren mee beleven, en klinken volledig plausibel.
- Nathalie Brouwers over Lijmen/Het been