Deze 28 boeken bespraken we deze week #76

Met Reisverslag van een kat geeft Arikawa het begrip ‘vriendschap’ opnieuw de kleur die het ooit had en die nu sterk verwaterd is. In onze hedendaagse wereld lijkt vriendschap steeds meer een verzamelobject te worden: vrienden zijn Panini-stickers met Facebook als inkleefboek. De vriendschappen in dit boek echter zijn onvoorwaardelijk, eerlijk, teder en lief, zonder dat het klef wordt. (…) Arikawa ontroert de lezer door haar beschrijving van hoe dit soort vriendschappen zelfs na de dood voortleeft.
- Marvin Olbrechts over Reisverslag van een kat

Engman laat in zijn debuut zien dat hij in staat is om verschillende verhaallijnen op te bouwen en deze samen te voegen, maar ontsnapt niet aan de valkuilen van beginnende auteurs. In zijn streven om de verhaallijnen bijeen te brengen, heeft hij een paar onnodige verbindingen te veel bedacht tussen de diverse personages. Niet iedereen hoeft op minstens twee manieren met elkaar in verband te staan. Ook ontkomt Engman niet aan het eeuwige ‘show, don’t tell’.
- Anne Terwisscha over Patriotten

De manier waarop zij de vriendschap tussen Saul en Dana beschrijft, de gesprekken die zij met elkaar voeren en vooral de manier waarop de ziekte daar "hoe dan ook altijd als rustverstorende en ontwrichtende ‘derde'’’ bij aanwezig is, tonen aan dat Kessels een literaire prestatie van formaat heeft geleverd. Alle zijpaden die los van de verhaallijn bewandeld worden leiden alleen maar naar meer stof tot nadenken voor de lezer en naar een gevoel van diepe bewondering.
- Helena van Dijk over Veldheer Banner

Anna is een beschadigd personage dat veel heeft meegemaakt en vanaf haar jonge jaren al geconfronteerd is met veel ellende. Haar reactie(s) en handelen zijn begrijpelijk. Datzelfde geldt in zekere zin ook voor Heloise. Het boek eindigt met een waardige afsluiter waarin alles wat onthuld moest worden ook daadwerkelijk onthuld wordt. Alle puzzelstukjes vallen precies op hun plaats en alle oorzaken en gevolgen van de vele gebeurtenissen worden bekend geopenbaard, zodat het verhaal ook daadwerkelijk afgesloten is.
- Diana Wienholds over Lijkbloem

Het boek start als persoonlijk verslag, maar door de referenties aan klassieke mythologie, kunst en natuur wordt het een universeel verhaal en stijgt de auteur wel degelijk boven zijn eigen situatie uit. De rijke inhoud is ideaal voor lezers die graag een boek diepgaand analyseren. Zij zullen uren plezier beleven aan het ontrafelen van metaforen en symbolen, aan het verbinden van werkelijkheid en mythe. Tegelijk is dit boek voldoende toegankelijk voor lezers die liever dicht bij de tekst blijven.
- Sigried Lievens over Voor het vergeten

En hoewel Leah on the Offbeat omgaat met moeilijke thema’s zoals verandering, geaardheid, overgewicht, samengestelde gezinnen en dergelijken is het toch een boek waar je als lezer de hele tijd met een grote glimlach de pagina’s omslaat. Het boekt staat nochtans bol van de clichés: een high school musical, een typisch eindejaarsbal en een onbeantwoorde liefde. Maar denk niet te snel ‘Been there, done that’. Het is een typisch Becky Albertalli verhaal.
- Silke Gorremans over Leah on the offbeat

Desondanks is Dubio toch een toegankelijk boek geworden. Dit vanwege een eenvoudige schrijfstijl en een indeling in korte hoofdstukken. In combinatie met twee tieners als belangrijkste personages lijkt het boek daardoor wel meer op een Young Adult dan een volwassen roman. Als herdenkingsboek kan het zo echter een breed publiek bereiken. Want binnen dat kader is Dubio voor liefhebbers van de middeleeuwen zonder meer een aanrader, terwijl het voor mensen die Vlaardingen kennen een absolute mustread is.
- Anne-Claire Verham over Dubio

Grimaldi is een meester in het overbrengen van emoties op een zeer natuurlijke wijze. Ze beschrijft een familiegeschiedenis met humor en een zwierige pen. Ondanks het treurige en trage begin zit er toch heel wat vaart in het verhaal. Naast het verhaal van Pauline is er ook plaats voor de verhalen van de andere familieleden. Hun personages zijn wel niet zo grondig uitgewerkt als Pauline maar ze geven een meerwaarde aan het boek.
- Nathalie Vercammen over Weet je nog