Deze 31 boeken bespraken we deze week #68

Bagieu maakt spaarzaam gebruik van kleur - veel zwart-wit met hier en daar toefjes groen en rood - in de kleine tekeningen waarmee ze de levensverhalen van deze vijftien stijfkoppen vertelt. Ze leeft zich echter helemaal uit in de afsluitende, twee pagina's vullende afbeelding waarmee elk vrouwenvignet wordt afgesloten. Soms zijn die afbeeldingen verpletterend kleurrijk en soms alleen maar verpletterend, zoals die van Joséphine Baker. Wat een wereldwijf was dat!
- Ellen IJzerman over Wereldwijven (1)

De thematiek van de roman is dan ook goed. Een schitterende chaos maakt depressie, rouw en verdriet bespreekbaar, en laat zien welke uitwerking deze moeilijke onderwerpen op een persoon hebben. Het laat ook zien dat het beter kan worden, maar dat de littekens altijd aanwezig zullen blijven. En dat het fijn kan zijn als er iemand voor je is, die je begrijpt en naar je luistert. Ondanks deze zware onderwerpen is het boek vooral ook heel grappig. Er zitten hele leuke bijpersonages in, zoals Gideons therapeut Robbie.
- Aimee van Tienoven over Een schitterende chaos

De sfeer in het boek, die aanvankelijk nog best idyllisch en zelfs pastoraal is, slaat om in rauw en heftig. Als lezer kun je je slechts zonder je te verzetten laten meeslepen in deze onvermijdelijke apotheose, die door Mozley met een klinische nauwgezetheid beschreven wordt. Het ontluiken van de jonge levens van Daniel en zijn zus Cathy tegenover de wreedheid, hebzucht en onrechtvaardigheid van Price en consorten wordt op een geloofwaardige en in een bijzonder prettig leesbare stijl door haar uiteengezet.
- Helena van Dijk over Elmet

Niets is zwart of wit, niemand is alleen maar slecht of goed; die gelaagdheid hoort ook in een goed verhaal." Na het lezen van Het kwaad in ons ga je dit beamen, meer dan waarschijnlijk. Een verhaal met een heel groot vermogen, met een enorme lading zielkunde en vol menselijkheid. Het boek palmt je aanvankelijk in, maar wel stapje voor stapje. In de tweede helft slaat de auteur het lezershart - en andere harten - helemaal stuk, met haar sloophamer.
- Guy Doms over Het kwaad in ons

Hij stimuleert de lezer ook om, als hij niet de schoonheid in de verte (oerbossen, koraalriffen) kan aanschouwen, het dichtbij te zoeken: parken, (dieren)tuinen, weilanden, velden en bossen. Natuurschoon ligt in ieders handbereik. De persoonlijke, ontroerende stukjes waarin de natuurdeskundige Terlouw de lezer met bewonderende ogen om zich heen laat kijken en zijn heldere en overtuigende oproep om het roer om te gooien vormen een harmonieus geheel met de luchtig gehouden meer 'technische' gedeelten.
- Angèle van Baalen over Natuurlijk

Het legioen van vlammen is opnieuw heerlijk escapisme van de bovenste plank. De drie plots die naast elkaar bestaan zijn alle rijk aan detail en bevatten opnieuw veel originele elementen. Clee en Lizanne zijn als personages ook duidelijk gegroeid. Clee en Heilmoet staan garant voor het avonturengedeelte van dit boek: ze doen denken aan piraten in een zee vol draken. Lizanne gedraagt zich wat als een vrouwelijke James Bond en brengt spionage in het boek.
- Marvin Olbrechts over Draconis Memoria 2 - Het legioen van vlammen

De lezer blijft achter met een kater wanneer het verhaal abrupt wordt afgebroken. Datzelfde gevoel keert bij elk verhaal weer. Er zit veel meer potentieel in de verhalen en de auteur zou met iets langere verhalen en meer uitdieping een pareltje kunnen afleveren. Nu blijf je achter met een dubbel gevoel: enerzijds geroerd door de eenvoud en schoonheid van onderwerp en tekeningen, anderzijds het gevoel dat de verhalen niet helemaal af zijn. Jammer, maar geen reden om het boekje helemaal links te laten liggen.
- Joke D. over Björn

Tegenover de voorspelbare plotlijn staat een schrijfstijl met originele beelden. Vooral de vreemde manier om de omgeving te beschrijven waardoor herkenbare taferelen donker en luguber worden, dwingt bewondering af. Ook het ritme, dat net als de vriendschap tussen de meisjes afwisselt tussen vloeiend, gutsend en haperend, toont het stilistische talent van de auteur. Hoewel Het wolfgetal inhoudelijk weinig vernieuwend is, is het op talig vlak een sterk debuut.
- Sigried Lievens over Het wolfgetal