Deze 32 boeken bespraken we deze week #84

Het is een waar plezier om te lezen hoe Jonasson echte, nog levende politieke figuren een sleutelrol in dit ogenschijnlijk simpele verhaal geeft. Hoe hij door middel van een 100-jarige man zijn visie op de wereld van vandaag geeft. Hoe hij oproept om na te denken, zich niet te laten manipuleren of eigenbelang na te streven. Ben je ontvankelijk voor absurde toestanden, doorspekt met pijnlijk realistische waarnemingen van onze wereld, dan is dit jouw boek.
- Greet Braem over De 100-jarige man die terugkwam om de wereld te redden

Je denkt dat je veilig bent? Je bent niet veilig. Je denkt dat je normaal bent: wat is normaal? Romy staat mijlenver van je af? Jij had Romy kunnen zijn. Deze roman laat de lelijkheid van het bestaan zien, ontkent niet hoe tragisch en toch mooi het leven soms is en verwoordt dit allemaal op prachtige, empathische wijze. Wat Kushner doet met The Mars Room, is door middel van fictie de werkelijkheid begrijpelijk maken. Iets dat meer romans zouden mogen doen.
- Lieke Roovers over The Mars Room

De schrijfstijl van Walsh is plezierig om te lezen. De zaken die ze beschrijft zijn herkenbaar en ze slaagt erin om de niet aflatende zoektocht van Sarah naar Eddie geloofwaardig te houden en haar niet af te schilderen als een soort obsessieve stalker die geen nee als antwoord wil horen. De toon blijft luchtig ondanks de bij tijd en wijle heftige thema’s als dood, ziekte, ongewenste kinderloosheid en allesoverheersende schuldgevoelens die onderdeel van het verhaal uitmaken.
- Helma Koot over Zeven perfecte dagen

Vos levert een veelkleurig portret op van een man waar moeilijk een éénduidig portret van te maken is. Voor de hoeveelheid mensen die Luc De Vos in zijn leven tegen de schenen heeft geschopt, zal hij minstens een veelvoud daarvan meerdere malen ontroerd hebben. Wat bijblijft na het lezen van het boek zijn bepaalde karaktertrekken die uitvergroot worden door Verdonschot, de luiheid, de humor en de liefde voor eten. Onder die bovenste laag zit een ingewikkelde man verscholen.
- Evy De Brabander over Vos

De innerlijke veranderingen van het hoofdpersonage worden beschreven in harmonie met de seizoenen en na een emotioneel dieptepunt, sluit hij tijdens de zomer een paar bijzondere vriendschappen die hem helpen zichzelf terug te vinden. Cognetti laat niet na af en toe te wijzen op het gedrag van de mens die vakantiewoningen bouwt in natuurgebied, onnadenkend wegen legt door trek- en broedplaatsen, achteloos afval laat slingeren en zich weinig bewust is van dier of natuur.
- Marvin Olbrechts over De buitenjongen

Er valt veel te lachen: om het verhaal, om de capriolen van de hoofdpersonen, en om de stripgrappen, zoals een raamlijst die over een spraakballon heen valt (zie afbeelding). Maar er zijn ook ontroerende momenten, waarvan het moment waarop een arts Quijano vraagt of hij getrouwd is, en Flix als 'antwoord' een foto laat zien van Quijano en zijn zwangere vrouw er een is waarvan je op zijn minst even moet slikken.
- Ellen IJzerman over Don Quichot - graphic novel

De kleurige setting van de Franse dorpjes, het leven aan de kust, de nieuwsgierigheid naar het verleden en de fijne schrijfstijl van Wiggs maken De zomer dat alles anders werd een boek dat je zo uit hebt. Helaas worden de vele opzichzelfstaande losse eindjes te gemakkelijk door de schrijfster afgerond. Iets dat, zeker tegen de achtergrond van een oorlog, niet nodig was geweest. Fijn leesvoer voor een (naderende) vakantie, maar een boek dat hier en daar wat cachet mist.
- Sanne de Graaf over De zomer dat alles anders werd

Hoe gefantaseerd ook, in een verhaal moet je kunnen meegaan. Zoals Marco Borsato (die wel wat weet van de Italiaanse cultuur) altijd riep bij die talentenjacht: 'zo goed gezongen, ik gelóóf je.' Maar hoe waarschijnlijk is het dat een Mick Jagger zijn voorgenomen huwelijk met Jerry Hall afzegt vanwege een notenijsje? Hoe kan het dat Milena's opvallend gele Kangoo tot twee keer toe door de beveiliging wordt doorgelaten terwijl die niets bij Nicks landhuis te zoeken heeft?
- Victor de la Vieter over Het onvolmaakte wonder