Deze 32 boeken bespraken we deze week #88

De ijzersterke personages, de gedetailleerde beschrijvingen en de kracht waarmee Bracht het verhaal heeft weten te vertellen, maakt Witte chrysant tot een historische roman die je in één ruk uit wilt lezen. Witte chrysant is een reis door Korea, Mantsjoerije en Mongolië. Een reis door tijden, oorlog en verdriet. Een verhaal zonder lach, maar met tranen. Een aangrijpend boek over oorlog en familie. Een ijzersterk debuut. Een verhaal dat verteld moet worden.
- Sanne de Graaf over Witte chrysant

De verhalen in Elektrische dromen zijn nog steeds meeslepend. Dick weet hoe hij spanning moet opwekken. De manier waarop hij de realiteit verstoort en zijn karakters opjaagt en uit hun evenwicht houdt is nog steeds heel effectief. Zijn thema’s (en dan met name de fragiliteit van onze realiteit is) resoneren nog steeds. En hoewel hij op sommige punten verouderd is, is veel van wat er in zijn verhalen gebeurt nog actueel.
- Sarah de Waard over Elektrische dromen

Allah in Europa is een boeiend reisverslag dat de lezer doet nadenken, maar mocht Leyers een andere meer doorlopende verteltrant hebben gehanteerd dan voor zijn reportages met minder herhalingen, had hij misschien nog wat meer pit aan dit boek kunnen geven. Grappig is ook dat de redactie enkele typische ‘Noord-Nederlandse’ woorden in zijn reisverhaal moet hebben gesmokkeld, die hij zelf nooit in de mond zou nemen.
- Nathalie Brouwers over Allah in Europa

Als je boek één gelezen hebt, dan moet je waarschijnlijk niet meer overtuigd worden om aan deel twee te beginnen. Voor alle anderen: begin aan deze serie, je gaat er geen spijt van krijgen. Dit boek bezorgt je kippenvel tijdens deze zomerse warmte en brengt de spanning naar deze luie zomerdagen. Herbeleef de geschiedenis en wordt geconfronteerd met hedendaagse vraagstukken. Grant is een groot schrijver.
- Elise Hermans over De lange weg

Greatest Hits. J. Kessels the novel. En nu ‘Ik’. Misschien iets minder verrassend en iets melancholischer. Maar sla een van de drie voortbrengselen open en je weet na een paar regels: dit is een Kesselsroman. Gonzo (naar de niet-objectieve, entertainmentjournalistiek van Hunter Thompson uit de jaren zeventig) van de bovenste plank. Hoe knap is dat? Vind zelf maar ’s een genre uit. Jack Kerouacmeets Charles Bukowski. 
- Victor de la Vieter over Ik, J. Kessels

Furyborn is van de eerste tot de laatste pagina gevuld met actiescènes. Het is een boek dat je opzuigt en in sneltreinvaart aan je voorbijraast. En ja, daar hoort een portie geweld, bloed en gevloek bij. Legrand slaagt erin om elk hoofdstuk af te sluiten met een cliffhanger. (…) Deze roman is een absolute aanrader voor fans van de Tearling-trilogie door Erika Johansen. Deze twee series hebben een gelijkaardig verhaal en roepen dezelfde sfeer op.
- Silke Gorremans over Furyborn

Elke fan heeft zich vast ooit afgevraagd wat Reacher doet tussen de boeken door, en verhalen als Uit Rusland, Geen oefening en Witte kerst geven daar een inkijkje in. Sommige van de verhalen zijn ultrakort, andere zijn een stuk langer en fungeren meer als de opmaat naar een volgende Reacher-thriller. Sommigen zijn in ik-perspectief vanuit Reacher zelf geschreven, andere in de derde persoon. Wat ze gemeen hebben, is dat Childs scherpe, observerende stijl overal terugkomt.
- Rose Leighton over Op doorreis

Uiteindelijk bereikt de tragiek een climax die je niet aan ziet komen. Daardoor wordt in één klap de sterk gekozen titel verklaard. De mooi uitgewerkte karakters, het verhaal dat je voorstelling te boven gaat maar tegelijkertijd nergens onrealistisch wordt, en het subtiele, staccato maar o zo passende taalgebruik zorgen ervoor dat men niet kan wachten tot de schrijfster een volgende roman uitbrengt. Van Leest zet met haar roman Eerste reserve een zeer krachtig en tevens prachtig literair debuut neer.
- Eeke Riegen over Eerste reserve