Deze 35 boeken bespraken we deze week #62

Mijn zus is een fascinerende thriller die je bij de kladden grijpt. Dit boek wijkt op de een of andere manier af van het ‘geijkte’ stramien. Er zitten een paar twists van formaat in de plot, maar die vormen op zichzelf niet de hoofdpijlers waar de impact die het boek heeft op rust. Ook is de auteur er niet op uit je middels dik bovenop liggende kunstgrepen zoals een onbetrouwbaar vertelperspectief op het verkeerde been te zetten. Al steekt dat gevoel overigens misschien de laatste dertig pagina’s alsnog spontaan de kop op.
- Gerry Hameetman over Mijn zus

Vind je ikigai is gestructureerd rond een metaforische treinreis door verleden, heden en toekomst, langs 35 stations die elk een ander concept belichten die je in de richting van je levensdoel drijven. Een handige samenvatting daarvan staat achteraan in het boek. De sleutel is om geen kleine veranderingen na te streven maar een volledige ommekeer in je denken teweeg te brengen. De Japanse shinkansen is immers pas ontstaan nadat ingenieurs het concept ‘trein’ radicaal anders gingen bekijken.
- Bie Helena over Vind je Ikigai

Veel sneller dan in Ze zullen denken dat we engelen zijn kan een lezer niet middenin de actie geworpen worden. De auteur heeft minder dan een bladzijde nodig om de hoofdpersonages met elkaar in contact te brengen en de geldwagen ten tonele te voeren. Een superspannend begin van een thriller. Maar Natter besloot een andere kaart uit zijn mouw te toveren en greep deze bloederige start aan om er een roman uit te puren. Een bijzonder geslaagde dan nog wel.
- Marvin Olbrechts over Ze zullen denken dat we engelen zijn

Hoffmann maakte in zijn verhalen veel gebruik van bovennatuurlijke krachten en hallucinaties en dat is ook in De notenkraker terug te zien. Droom en werkelijkheid vloeien gedurende het verhaal steeds sterker in elkaar over en laat de lezer constant gissen naar wat er in het bloemrijke verhaal gebeurt. Droomt Marie, ijlt ze of is haar fantasierijke geest met haar aan de haal gegaan? Het taalgebruik is wat ouderwets en het verhaal bevat gebruiken die wij niet kennen.
- Sanne de Graaf over De notenkraker

De mysterieuze en duistere illustraties passen uitstekend bij de sfeer van de verhalen. The Language of Thorns. Midnight Tales and Dangerous Magic is een mooie verzameling van verrassende korte verhalen over thema’s als hebzucht, opoffering, liefde en vriendschap. Het zijn duistere en sprookjesachtige verhalen in een wereld vol magie, gemene prinsen, dappere stiefmoeders en vreselijke vaders. Of je nu al bekend bent met het werk van Bardugo of niet, als je een sprookjesliefhebber bent moet je dit boek lezen!  
- Karin Walta over The Language of Thorns

De terugkeer van de mammoet is een mooi boek voor wie houdt van wetenschap en alles wat leeft, voor wie ethische discussies een saaie avond kunnen vullen of voor wie zich helemaal nostalgisch voelt worden bij het terugdenken aan uitgestorven dieren. Kornfeldt schrijft eerlijk en open, als een observator die toch stiekem de eigen mening niet altijd in bedwang kan houden. Het thema is zwaar, maar wordt op een luchtige manier toch overzichtelijk gemaakt voor de ‘gewone’ mensen onder ons.
- Evy De Brabander over De terugkeer van de mammoet

King of Ashes belooft een politiek geïnspireerd verhaal te worden. Het verhaal begint met de val van een koninkrijk door verraad en persoonlijk gewin. De onderliggende relaties en handelsovereenkomsten tussen de overige koninkrijken komen hierna uitgebreid aanbod. Volgens het fantasyboekje hebben de koninkrijken en hun inwoners allemaal klinkende exotische namen en worden de onderliggende structuren nog ingewikkelder door kerkelijke invloeden. Een hele boterham! King of Ashes is zonder twijfel een boek waar je best je hoofd bij houdt tijdens het lezen.
- Silke Gorremans over King of Ashes

Niet voor niets werd Klein land in Frankrijk geprezen toen het verscheen en werd het zeer goed verkocht. Het is een indrukwekkend debuut dat op weergaloze wijze onzegbare gebeurtenissen toch in woorden weet te vatten. Het perspectief vanuit de jonge Gabriel biedt voldoende licht in dit loodzware thema, want wanneer Gabriel aan het eind van dit aangrijpende boek na twintig jaar terugkeert in het dorp van zijn jeugd wordt de impact van de gebeurtenissen pas echt duidelijk.
- Helena van Dijk over Klein land