Deze 36 boeken bespraken we deze week #92

Tegelijkertijd drukt Ostby ook de lezer met de neus op de feiten dat er zoveel meer in het leven is dan uiterlijke schijn, het steeds maar meer willen en de ratrace van de snelle Westerse wereld. Dit zorgt samen met het kleine spirituele randje net voor dat beetje extra wat het boek bijzonder maakt en het laat uitstijgen boven een standaard feelgood. Een mooi verhaal over vriendschap, hoop, bezinning en een tweede kans in het leven.
- Helma Koot over Momenten van geluk

Het is de afwisseling van deze humoristische stukken met de gevoelige en ontroerende passages die het boek bijzonder maken. Voor mensen die zoeken naar mooie kunststukjes zal het geen goede keuze zijn, maar voor iedereen die ook maar de minste interesse heeft in autisme zal dit een uiterst interessant boek zijn. Het is een boek vol vreugd en verdriet, humor en levenslessen, vallen en opstaan. Het is een boek vol traantjes en glimlachjes.
- Mike van Holsteijn over Zeven keer vallen, acht keer opstaan

Mackintosh kiest voor gewone mensen als personages. Ze komen heel realistisch over, maar de meeste zijn niet erg sympathiek. (…) Wie houdt van psychologische thrillers met veel goed getimede plotwisselingen, veel geheimen en onbetrouwbare vertellers maakt met dit boek een goede keus. Mackintosh brengt je op een geweldige manier op een dwaalspoor zonder dat je het zelf in de gaten hebt. De schrijfster karakteriseert haar boek als “Twisty, emotional, unpredictable”; beter is het niet te verwoorden.
- Onno van Rijen over Valse hoop

Dit boek steunt volledig op taal, niet op plot. En wat voor fundamenten vormen de woorden! Elke zin past in het plaatje, elke karakterschets staat op punt, en de lingo zorgt voor de authenticiteit die nodig is om moeilijke thema’s zoals druggebruik en oorlog aan te kaarten. Hierbij beschrijft de schrijver heel matter-of-fact zijn eigen gebeurtenissen en problemen op microschaal. Door het kleine te eren, kaart hij evenwel een nationale problematiek aan.
- Esa Denaux over Cherry

Vooral na haar grondige beschrijvingen van de gruwelijke gebeurtenissen in Syrië, had Grjasnowa een duidelijker statement kunnen maken door de lastige positie van haar personages in Europa dieper uit te werken. Desalniettemin levert Grjasnowa met God is niet verlegen een onmisbaar boek dat een stem geeft aan de doorsnee inwoners van Syrië en aan de vluchtelingen die bereid zijn om de levensgevaarlijke oversteek naar Europa te maken.
- Eline van der Boog over God is niet verlegen

Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen is in alles sterk. Goedgevonden is de dagboekvorm waarin de roman is verschenen. Het plaatst de lezer automatisch heel dicht bij Henry en dat zorgt vanaf de eerste letters voor medeleven. Ook de toonzetting in de roman bevalt. Nielsen hanteert een directe, zeer sarcastische verteltrant, wat zorgt voor de nodige lucht in een boek met deze serieuze thematiek. Bovendien is het verhaal heel beeldend beschreven.
- Marloes Otten over Het ongemakkelijke dagboek van Henry K. Larsen

De witte kamer laat zich makkelijk lezen door de vele korte hoofdstukken en omdat Stroombergen een vlotte schrijfstijl heeft. Ze schrijft beeldend en heeft oog voor detail, zeker waar het gaat om het neerzetten van de belangrijkste karakters in het boek. Daar zit echt de plus van dit boek. Het zijn geen standaardbeschrijvingen van personen, Stroombergen geeft ze nadrukkelijk een eigen verhaal naast het hoofdverhaal. Zo is Léon niet de zoveelste eigenwijze politieman die zijn eigen zin doet.
- Edwin Lommers over De witte kamer

Van den Akker schrijft heel helder en brengt de lezer steeds meteen in de juiste stemming die bij het verhaal past. Alhoewel de verhalen licht experimenteel te noemen zijn, met af en toe een realiteit die afwijkt van de onze, zijn de afwijkingen zo klein en subtiel dat ook de lezers die graag met de voeten op de grond blijven, moeiteloos mee kunnen en – belangrijk – mee zullen willen. Dit is geen zweverig of mystiek boek of een boek vol rariteiten, maar een eenvoudige collectie fijne vondsten.
- Marvin Olbrechts over Verdwaald