Deze week: zelfhulphaters, smoezelige kunstenaars en pluizige bolletjes

Zelfhulphaters  

‘Positief blijven!’ Al jaren wordt positiviteit in zelfhulpboeken gezien als de sleutel tot een gelukkig leven. Krijg je daar net als ik een beetje de kriebels van? Dan is De edele kunst van Not Giving a F*ck waarschijnlijk iets voor jou. In dit boek introduceert blogger, auteur en entrepeneur Mark Manson namelijk een nieuwe sleutel tot geluk: stoppen met altijd maar positief zijn en in plaats daarvan leren omgaan met onze tekortkomingen en tegenslagen in het leven. Mansons idee is dat zodra we niet meer wegrennen voor onze angsten, fouten en onzekerheden, maar pijnlijke waarheden onder ogen durven komen, we eindelijk de moed en het zelfvertrouwen zullen vinden waar we in deze tijden zo’n behoefte aan vinden. Kortom: leren waar jij een f*ck om geeft, maar ook weer je dus géén f*ck om geeft. Ik mag die man nu al.

De edele kunst van Not Giving a F*ck ligt verschijnt op 11 april bij A.W. Bruna.

Smoezelige kunstenaars

Eileen Myles wordt ‘de rockster van de moderne poëzie’ genoemd. Ze schreef twintig boeken, waaronder vele dichtbundels en de bekende roman Chelsea Girls. Dit grensverleggende boek was in 1994 baanbrekend vanwege de nietsontziende autobiografische verhalen over de smoezelige New Yorkse kunstscene. Myles verkent haar eigen identiteit, maar ook die van een feestende, flitsende, ten onder gaande generatie. Daarnaast fileert de schrijfster haar kindertijd in Arlington toen ze op een streng katholieke school zat, en de impact van de dood van haar alcoholistische vader. Ze had altijd al het gevoel dat ze was voorbestemd voor grootste dingen, dus verhuisde ze naar New York om daar schrijver te worden. Haar verhalen tonen een New Yorks beeld van seks, drugs en rock-‘n-roll in de jaren ’70 en ’80, maar ook notitieboekjes die voller en voller raken.

Chelsea Girls verschijnt 12 april bij Lebowski.

Pluizige bolletjes

Hanna Bervoets staat erom bekend dat ze in haar romans sociale en wetenschappelijke experimenten toetst. Zo gaat Alles wat er was (2013) over een groep van acht mensen die in een schoolgebouw vast komen te zitten en zich met een slinkende voedselvoorraad staande moeten houden. In Efter (2014) wordt verliefdheid als een psychische aandoening beschouwd en in Ivanov (2016) staat een experiment centraal waarbij nieuwe, hybride wezens worden gekweekt: half aap, half mens.

Ook aan Bervoets’ nieuwe roman ligt een sociaal experiment ten grondslag. ‘Als het zo makkelijk is om van iets of iemand te houden die er niet volledig, of zelfs helemaal niet is, kunnen we dan in principe houden van alles of iedereen die ons wat aandacht geeft?’, vroeg de schrijfster zich af. Zo ontstond het idee voor Fuzzie, een roman over pluizige bolletjes die kunnen praten, die luisteren naar wat je zegt en die je écht begrijpen. Op een ochtend in april ontvangt hoofdpersoon Maisie zo’n klein, wit, pluizig bolletje. ‘Hé jij, ben je daar eindelijk?’, zegt het. Al gauw blijkt Maisie niet de enige met een bolletje. Voor iedereen lijkt een bolletje op maat te bestaan. Maar waar komen de bolletjes eigenlijk vandaan?

Fuzzie verschijnt op 13 april bij Atlas Contact.
Alvast wat lezen uit deze roman? Ga naar de Sneak Preview en maak kans op dit boek!

Ook deze week 

• De nacht in Lissabon van Erich Maria Remarque (10 april)
• Zondagochtend breekt aan van Nicci French (11 april)
• Over de grens van James Patterson (13 april)
• De dans der levenden van Antoine Rault (13 april)