Hebban vraagt: spiek jij alvast vooruit in het boek dat je leest?
Anouk: 'Het is heel erg, maar ik doe het echt heel vaak. Bijna altijd, zelfs. Dan ben ik aan het lezen en voel ik die aandrang groeien tot ik het niet meer kan weerstaan. Ik sneak een paar bladzijden random vooruit, of ga helemaal naar het einde. De laatste twee zinnen, daar staat toch geen spoiler in? Maar onvermijdelijk wordt precies daar een enorme twist verklapt. Dan ben ik boos op mijn gebrek aan wilskracht en neem ik me voor er echt mee op te houden. Maar kan ik dat? Ik herlees nu vier dikke boeken van elk duizend bladzijden omdat boek vijf net verschenen is. Ik weet al wat de laatste zin is.'
Roos: 'Ik blader eigenlijk nooit vooruit in boeken. Sterker nog, het liefst weet ik zo weinig mogelijk over een boek voordat ik begin met lezen. Flapteksten lees ik niet, en het liefst heb ik geen idee waar een boek over gaat zodat ik er onbevangen in ga, zonder verwachtingen of vooroordeel. Maar als ik enorm in een verhaal zit, kijk ik soms wel vooruit op de pagina. Stel dat de hoofdpersoon een belangrijke vraag stelt en er eerst uitgebreid wordt beschreven wat er in de omgeving gebeurt of hoe de gesprekspartner kijkt, dan skippen mijn ogen automatisch een paar regels om het antwoord van de gesprekspartner te lezen. Dan heb ik daarna voldoende rust om terug te gaan en die beschrijvende zinnen alsnog te lezen.'
Suzette: 'Het hele hoofdstukken vooruitlezen doe ik niet, maar ik blader wel geregeld naar de laatste pagina om de allerlaatste zin te lezen. Het is een fascinatie waar ik de oorsprong niet precies van weet. Vaak laten laatste zinnen een impact achter, waardoor het boek blijft nazinderen. Ik ben dan ook enorm benieuwd hoe origineel de auteur is geweest met een laatste zin en ik kan niet wachten totdat ik het boek uit heb. Ik moet het nú weten. Het is altijd even nagelbijten als je vooruit bladert, want zal er een spoiler in die zin staan? Ik hoop natuurlijk altijd van niet, maar ja, het blijft een risico.'
Sander: 'Nee. Ik spiek eigenlijk nooit, tenzij ... Ja, tenzij ik een boek lees waarvan ik denk dat ik het niet ga uitlezen en ik toch wil weten hoe het afloopt. Dat laatste komt overigens niet gek veel voor. Ik lees ook bijna nooit de flaptekst voordat ik een boek ga lezen. Maar ook hier komt een tenzij ... Ja, tenzij ik na een paar hoofdstukken nog steeds geen idee heb waar het verhaal naartoe gaat.
