Hebban Weekopening #7: saamhorigheid in het boekenvak
Weekopening
Toen ik vorige week maandag naar een van de vele talkshows keek werd het probleem me in een keer duidelijk.
'Ja, als déze uitleg bij dat verhaal had gestaan dan was het natuurlijk nooit zo uit de hand gelopen …' zei een gast aan tafel.
'Ja, precies!' riep een andere.
Het volstrekt zinloze gesprek ging over de bedreigingen aan het adres van auteur Pim Lammers. Het fictieve verhaal dat Lammers in 2015 schreef voor een literair tijdschrift voor volwassenen zou context missen. Uitleg over de bedoeling ervan. Over dat het niet bedoeld is als verheerlijking van pedofilie, maar om te waarschuwen dat het recht onder onze neus gebeurt. Aan de rand van een voetbalveld waar we onze zonen en dochters aanmoedigen. En dat je niet mag verwachten dat een kind zichzelf meteen ziet als slachtoffer en alarmbellen laat afgaan. Wij lezers begrijpen dat het verhaal zélf de context is. Alleen werd die niet gedeeld op social media. Het verhaal zoals bedoeld door de auteur werd uit zijn verband gerukt door alleen een fragment te delen waardoor er van de context niets overbleef. Moedwillig, omdat de aanstichter een bedoeling had met het ontcontexten van het verhaal. Doodsbedreigingen tot gevolg.
Het heeft geen zin om nog een mening toe te voegen aan de vele goede en verhelderende opiniestukken die ik afgelopen week al las. Het heeft al helemaal geen zin om vingers te wijzen naar de mensen die de heksenjacht begonnen want die doen het volgende keer gewoon weer om hun doel te bereiken. Dat een jonge dichter die over zulke belangrijke thema’s schrijft in zijn kinderboeken nu ondergedoken zit interesseert ze niet. Het heeft ook geen zin om Monique of Kim nu ineens wél te verwijten dat ze niet goed nadenken voordat ze iets posten op social media. Niets van dat. Ik wil eigenlijk alleen zeggen dat ik trots ben op ons boekenvak, op mijn CPNB, de mensen die het besluit namen om Pim te vragen voor het Kinderboekenweekgedicht, Pim niet lieten vallen en Pim massaal blijven steunen. De paginagrote advertentie in alle dagbladen afgelopen zaterdag onderstreept de saamhorigheid in ons vak. Schrijvers moeten kunnen blijven schrijven. Zelfs, of misschien juist verhalen die schuren, die ons ongemakkelijk laten voelen, die ons wakker schudden, die ons een stukje van de wereld laten zien dat anders niet gezien wordt, ons bang maken, maar ons ook laten lachen en lucht geven. Want fictie, hoe verhelderend en dichtbij de waarheid soms ook, blijft fictie. Bedacht door schrijvers. Geschreven voor lezers.
Mijn Reading Challenge
Deze week zullen in veel boekhandels de kinderboeken van Pim Lammers een speciaal plekje krijgen als steun voor en afkeuring van de heksenjacht tegen de auteur. Om diezelfde redenen lees ik deze week Hoe beroof je een bank en natuurlijk omdat ik wil weten hoe je zoiets aanpakt. Het boek verscheen in 2020 en is voorzien van illustraties van Loes Riphagen. Doe je mee met mijn kleine Pim Lammers Reading Challenge? Ik tip alvast de prachtige, grappige, hartverwarmende dichtbundel Ik denk dat ik ontvoerd ben waarvan zojuist de herdruk weer is uitgeleverd.
Uitgelicht
Over Sander
Sander is hoofdredacteur van lezerscommunity Hebban. Hij leest vooral spannende boeken en non-fictie en af en toe een roman en luistert graag naar podcasts. In 2002 richtte hij Crimezone.nl op, de populairste site voor thrillerfans. Samen met Kim Moelands publiceerde hij twee Crimezone-boeken. Inmiddels werkt hij al zeventien jaar in het boekenvak als marketing manager, acquirerend redacteur en hoofdredacteur. Onder de naam Jens Vern schrijft hij thrillers.
