Thrillerschrijvers bloggen: Loslaten (65)

Schrijven kan af en toe best eenzaam zijn (oké, soms ook niet, als de personages de hele dag in je hoofd tegen elkaar en jou kakelen), maar over het algemeen gaat het om jou en je computer. En aangezien partners, familie en vrienden ook andere dingen te doen hebben dan naar jou te luisteren, leek het Ingrid Oonincx en Anita Terpstra een goed idee om elkaar als klankbord te gebruiken. Leef mee met de ups en downs in hun schrijverschap en de opofferingen die ze ervoor doen. Maar lees ook over het plezier dat ze hebben in het schrijven en profiteer van de schrijftips die ze tussen neus en lippen door geven. | Een nieuwe blog iedere zaterdag in de oneven weken.

Of ik OVERMAND los kan laten Ingrid? Moi, miss Controlfreak? Dacht het niet! Maar ik zal wel moeten. OVERMAND verschijnt 28 februari. Terwijl ik dit tik, liggen de driehonderd pagina’s al bij de drukker. Of misschien is OVERMAND al gedrukt. En dat betekent dat ik geen zin, woord of komma nog kan veranderen. Maanden ben ik bezig geweest met mijn derde en het boek loslaten voelt een beetje alsof ik tegen een peuter zeg: hier heb je je koffer, trek de wijde wereld maar in, tabee, je kunt het.

Dat kan toch helemaal niet? Ik zou onmiddellijk opgepakt worden door de politie. Ik hoor mijn derde nog te koesteren, tenminste tot het volwassen is. Ik troost me met de gedachte dat de boeken straks terecht zullen komen bij boekenliefhebbers en dat ze er goed voor zullen zorgen. Dat ze ergens binnen, waar het warm en behaaglijk is, op een nachtkastje zullen liggen of op de bank en straks fier in een boekenkast zullen staan.

Ach, het zijn mixed emotions, want tegelijkertijd ben ik stiekem ook wel een beetje opgelucht. Het is alsof ik maandenlang vier gasten (en af en toe hun familie en vrienden) over de vloer heb gehad. Ze waren er toen ik at, kookte, in de rij voor de kassa stond en in bed lag. Ze waren er gewoon altijd. In mijn hoofd. Het is tijd voor ze om te gaan. Het is klaar. Ik wil rust!

Al maak ik me wat dat betreft weinig illusies. Zij gaan, maar de nieuwe gasten staan alweer te trappelen. Op dit moment ben ik druk bezig met boek vier. Nu zijn de personages nog welkom en ik vraag ze dan ook het hemd van het lijf. Het heeft veel weg van een nieuwe vriendschap: ik ben gewoon een beetje verliefd op ze en wil het liefst in ze kruipen. Wat eten ze graag, wat voor kleding dragen ze, wat voor soort humor hebben ze, wat maakt ze kwaad of vrolijk, wat broedt er onderhuids ?

Ingrid, ik moet er weer een beetje inkomen bij boek vier en mijn schrijfritme is ver te zoeken. Hoe ziet jouw schrijfritme eruit?