Column /
Thrillerschrijvers bloggen: Prullenbak (55)
Anita: Ook ik ben die voor mij heilige graal eens kwijtgeraakt.
Of ik grote angsten heb doorstaan bij het schrijven, Bram? Behalve de ‘ik kan dit niet meer, ik kap er ermee, want mijn hoofdpersonages zijn ruk, mijn plot ook en de dialogen lopen voor geen meter’-angst bedoel je? Ja, talloze andere. Maar voordat ik daar over uitweid, moet ik zeggen dat je blog van vorige week erg herkenbaar was. Ook mijn laptop is eens gecrasht (volgens mij zit er een standaard ingebouwd mechanisme in computers). Gelukkig kon de harde schijf gered worden, maar ik kon weken niet aan mijn boek werken. Ik schafte onmiddellijk een stickje aan dat mij altijd vergezeld, ik stap er nog net niet mee onder de douche.
Ook ik ben die voor mij heilige graal eens kwijtgeraakt. Ik dacht met schrik aan de eventuele vinder die de bestanden zou openen, waaronder mijn allereerste probeersels, en zich rot zou lachen. Ik voelde me geamputeerd, en het ergste was: het was mijn eigen stomme schuld. Na een wekenlange, hysterische zoektocht lag ik op een avond op de bank en herinnerde me dat er een dag was dat ik een andere tas had meegenomen. Voor jouw informatie Bram: een keertje een andere tas meenemen, is geen sinecure. Een volksverhuizing is er niks bij. Het is niet alleen een kwestie van een portemonnee overhevelen, nee, álle spullen gaan over. Enfin, binnen een seconde was ik bij mijn tas en jawel: daar was het kleinood.
Maar goed, je vroeg me naar grote angsten. Mijn aller-, aller-, allergrootste angst is dat een andere schrijver met hetzelfde idee bezig is als ik, en zijn of haar boek net iets eerder publiceert. Gelukkig is dat tot op heden niet gebeurd (afkloppen!). Breng je het boek dan wel uit, of staat het een enkeltje prullenbak te wachten? Ik heb geen idee wat ik zou doen. In mijn debuut NACHTVLUCHT stond een gezinsdrama centraal. Ik weet nog dat ik alle boeken die gepubliceerd werden angstvallig in de gaten hield, want stel je voor…
Ergens is die angst natuurlijk onzinnig. Ik heb nog nooit boeken gezien die eng veel op elkaar leken. Er zijn vele manieren om hetzelfde onderwerp te benaderen. Het onderwerp van mijn derde boek, een ontvoering, is niet nieuw, maar toch denk ik er een geheel eigen draai aan te hebben gegeven.
Ingrid, voor onze boeken moeten we beschikken over een groot voorstellingsvermogen. Stel je voor dat je geen schrijver was geworden, welk beroep had je dan graag willen uitoefenen?
