Column /
Thrillerschrijvers bloggen: Voor- vs. achterkant (91)
Anita: Al die pijn en moeite, slaande ruzie met de uitgeverij (grapje), huilbuien, woedeaanvallen en dreigementen voor niks!
Voordat ik antwoord geef op je vraag of ik proeflezers heb, wil ik het nog even over covers hebben, Ingrid. Omdat niemand van hokjes houdt, wij schrijvers dus ook niet, en in een dappere poging onze boeken te doen onderscheiden van al die andere die in de boekwinkel liggen, wilde ik graag een andere cover dan anders. Lees: geen vrouw. (Alleen om die twee redenen, want ik vind vrouwen op covers wel degelijk mooi.)
Enkele dagen geleden heb ik de naam en het omslag van boek vier onthuld op Facebook en Twitter. In de maanden daarvoor zijn er heel wat covervoorstellen in mijn mailbox beland. En toen las ik op het forum van Crimezone dat voor de meeste lezers de naam van de auteur en de achterflaptekst doorslaggevend zijn als ze een boek kopen! Al die pijn en moeite, slaande ruzie met de uitgeverij (grapje), huilbuien, woedeaanvallen en dreigementen voor niks!
Ach, dat had ik natuurlijk zelf ook kunnen bedenken. Ik ben tenslotte ook een lezer en de cover maakt me niet zoveel uit. Wat mij triggert zijn de titel en de flaptekst. De flaptekst is doorslaggevend. Bij mijn favoriete schrijvers boeit de cover me helemaal niet. Al zou er een vuilniszak op staan, ik zou het toch wel lezen. En daarna verdwijnt het boek in de boekenkast, dus dan valt er helemaal niks meer te zien.
Maar goed, auteur en achterflaptekst dus. Aan mijn naam kan ik niet zoveel doen (of zal ik toch eens voor dat pseudoniem gaan?), maar de achterflaptekst natuurlijk wel. Hoe komt die tekst tot stand? Hoe vat je een boek van zo’n driehonderd bladzijden samen? Hoe maak je de lezer zo nieuwsgierig dat hij/zij het boek wil lezen? In het geval van ‘Anders’ heb ik de tekst zelf geschreven. Maar de mensen van de uitgeverij doen dat ook wel en soms zijn die beter. Dat geldt trouwens ook voor de titel. Ik heb een werktitel en soms wordt die overgenomen door de uitgeverij, soms hebben zij een beter alternatief. Een boek schrijven is al geen kattenpis, maar een achterflaptekst ook niet. Je wilt de lezer prikkelen, maar ook niet te veel weggeven. Geen idee of dat is gelukt, dat oordeel laat ik graag aan jullie over.
Ingrid, ik ben volledig afgedwaald: de vraag over proeflezers beantwoord ik in mijn volgende blog. Je schreef laatst op Facebook dat je opnieuw was begonnen met je vierde boek. Waarom? En: hoe vreselijk is dat?
