True Crime: Alex Caine, vrienden en vijanden

Juist op dit moment is er hier sprake van een conflict tussen de Angels en een rivaliserende Molukse club Satudarah.

Caine: “Ik ben niet echt op de hoogte, maar ik heb begrepen dat Satudarah een relatief kleine club is. Als die het wagen om de Angels uit te dagen, dan kun je er vergif op innemen dat er grotere belangen spelen. Ik denk dat het de kern is van een groter conflict, en dat op de achtergrond de Outlaws en Bandido's meedoen. Er broeit wel wat in zulke gevallen. Ik ben niet lang genoeg in Holland om mee erin te verdiepen, maar ik ken de dynamiek.”

Een paar jaar geleden sprak ik William Marsden die een boek over de Angels schreef. Zijn stelling was dat ze in feite een groot crimineel netwerk vormen.

Caine: “Het boek van Marsden had in Canada veel impact. Het heeft geleid tot een omslag van de publieke opinie jegens de Angels in Canada. Er zijn nog maar weinig mensen die geloven dat het alleen maar een motorclub is. Dat is in Nederland evenmin nog zo. Ze zijn de laatste jaren zo openlijk bij geweld en intimidatie betrokken dat je wel erg naïef moet zijn om in hun onschuld te kunnen geloven. In Canada zijn de wel Angels behoorlijk onder vuur komen te liggen, maar nog steeds actief.”

Wat is het motief van de Hells Angels en hun concurrenten?

Caine: “Geld. Het gaat alleen om geld. En macht, maar dat is in feite hetzelfde. Overal waar geld te halen is, verschijnen de bikers. Niet alleen drugshandel. Dat is maar een onderdeel van de firma. Ze doen in wapens, beheren casino's en in het Oostblok, vooral in Rusland en Tsjechië zijn motorgangs de monopolisten in vrouwenhandel. Tegenwoordig is de vastgoedmarkt ook voor een deel in hun handen. De gangs bestrijden elkaar,omdat ze allemaal de grootste speler op de markt willen zijn. In feite zie je hetzelfde in de gewone maatschappij. Daar gaat het tegenwoordig ook meer om het monopolie dan om dienstverlening. Het is eenvoudig: een hangout met wat motivatie komt op eenn gegeven moment bij een, laten we zeggen, hoge, Angel over de vloer. Zijn taak is die van een huissloof. Want vrijwel elke Angel begint als manusje van alles voor andere Angels. Hij ziet dan achter de deuren die voor anderen gesloten blijven een etalage aan luxe, rijkdom en decadentie. Van alles het beste, van alles het duurste. Dat geldt voor zowel apparatuur, auto's drugs en hoeren. Ik doe maar een greep. Dan is de stap om mee te doen snel gezet. En als je achter de deuren hebt mogen kijken zit je er al zo diep in dat je niet eens terug kunt.”

Outlaws, Bandido's, Hells Angels, runs en motoren. Het lijkt wel een analogie met het wilde westen ten tijde van The Daltons en Jesse James.

Caine: “Dat klinkt wel romantisch. Nou romantiek was er niet in het wilde westen en die is er nu ook niet. Het verschil is dat de oude schurken kleinschaliger te werk gingen. De moderne gangs zijn bijna identiek aan de multinationals.”

Wat maakt de Angels en hun collega's zo ongrijpbaar?

Caine: “De onderlinge band. Een Angel, zelfs de laagste in de hiërarchie zal nooit uit de school klappen. Dat kan ook niet, want loslippigheid is binnen die wereld letterlijk een doodzonde. Een van hun kenmerken is intimidatie. Ze zien eruit als krijgers en zo gedragen ze zich ook. Er zijn weinig mensen zo onverstandig dat ze de Angels in de weg durven te lopen. Ik raad het tenminste niemand aan. Maar ook mensen die niks met ze van doen willen hebben en die toch in hun tentakels belanden, durven hun mond niet open te doen. Een bordeelhouder of kroegbaas die zogenaamd protectiegeld moet betalen, bedenkt zich wel tien keer voor hij naar de politie loopt. En de politie bedenkt zich wel tien keer om daar iets aan te doen. Daarbij komt dat de politie alleen maar met de wet in de hand mag werken en dat bikers de wet aan hun laars lappen. Het zou er overigens nog beroerder op worden als de politie de wet aan de laars lapt. Soms gebeurt dat, maar gelukkig niet structureel.”

Hoe ben je in deze merkwaardige positie beland?

Caine: “Ik ben geboren in Ottawa, groeide op in een weeshuis en was lid van de franstalige minderheid in Canada. Niet echt de basis voor een kansrijk leven. Ik werd randcrimineel. Om daar uit te komen heb ik me vrijwillig gemeld om in Vietnam te vechten. Ik was jong en zag het als een avontuur. Van politiek had ik geen benul en ik zag de Amerikaanse dienstweigeraars die naar Canada vluchtten als watjes. Inmiddels weet ik natuurlijk beter, maar in Vietnam heb ik genoeg meegemaakt om zeker te weten dat oorlog soms het goede, maar veel vaker het allerslechtste in de mens naar boven brengt. En net als veel andere veteranen voelde ik me, nadat ik terug was, niet meer thuis in de reguliere maatschappij. Oospronkelijk waren de Angels een soort band of brothers van veteranen. Geen doetjes maar criminaliteit was geen hoofdzaak. Een beetje romantiek zoals je dat zag in The Wilde One, met Marlon Brando. Later werd het beeld verder geromantiseerd in de hippiefilm Easy Rider. Daarna werd de werkelijkheid grimmiger. Dat je als veteraan buiten de boot valt en dat dat een algemeen verschijnsel is, vertellen ze niet in de advertenties waarin je voor het leger wordt gevraagd.”

En daarna?

Caine: “Daarna werd ik eigenlijk weer een kleine crimineel. Ik handelde in bescheiden hoeveelheden softdrugs. Dat was weliswaar strafbaar, maar ik vind het gebruik van drugs persoonlijk geen enkel punt. Toch kwam ik in de bak terecht en dat beviel me allerminst. Ik kon kiezen uit twee opties: politie-infiltrant worden of als crimineel een leven van gevangenis naar gevangenis leiden. Ik besloot om de wat ik maar als goede kant omschrijf, te kiezen. En omdat ik een vrij flexibel mens ben en goed in het maken van contacten, kon ik me vrij snel aansluiten bij de gangs. Natuurlijk was het gevaarlijk werk, maar na Vietnam vond ik gevaar een betrekkelijk begrip. Ik ben bij veel incidenten betrokken geweest en heb vrienden verloren. Dat hakt erin. Want hoewel bikers harde jongens zijn, zijn het niet allemaal weirdo's en psycho's. Als is het wel zo dat de Gangs listig gebruik maken van lieden met een psycho inslag. Maar domme jongens redden het niet bij de gangs. Achter al die intimidatie zit een filosofie. Meer dan alleen maar brute force. Mijn probleem was dat zodra er een klus was geklaard, ik weer een andere identiteit moest aannemen en weer een nieuw leven op moest bouwen. Als de ene Alex als het ware dood was, stond de andere op. Dat heeft een zware wissel op mijn bestaan getrokken. Het heeft me mijn huwelijk gekost en ik heb geen echte vriendenkring. Ik ben eraan gewend, maar naarmate ik ouder word, besef ik dat ik toch veel heb gemist en dat het allemaal minder normaal is dan ik vroeger dacht. Ik moet mezelf als het ware steeds opnieuw uitvinden.”

En nu?

Caine: “Schrijf ik boeken en geef ik les op de politieacademie zodat agenten leren hoe ze met bikers om moeten gaan. Mijn tweede boek gaat over de heftige relatie tussen Angels en Bandido's. Is al in het Duits vertaald en als het goed is het binnekort ook in het Nederlands te lezen. Bescherming heb ik niet. Ik heb ermee leren leven om me nergens te vestigen en ik kan vrij gemakkelijk in een massa op te gaan. Ik kan dus een onopvallend leven leiden, al moet ik natuurlijk voorzichtig zijn. Daarom woon ik als het ware in een elektronische postbus. Als je meer wilt weten: hier heb je mijn e-mail.”