Wat zou jij doen als het leven je een tweede kans gaf?

Dani Atkins over Versplinterd
"Je eerste liefde is een vreemde en opwindende ervaring. Vrijwel iedereen heeft een eerste liefde ergens in het verleden. Als je veel geluk hebt (en ik denk dat het waarschijnlijk zeldzaam is), kan je zelfs oud en grijs worden met jouw eerste liefde. Maar voor de meesten van ons – degene die niet in sprookjes geloven – is hun eerste liefde een blijvende en bijzondere herinnering. Al hoewel de verkering uitging, hetzij dat nu jouw beslissing was of die van de ander, er zal altijd iets speciaals en iets bijna heiligs blijven aan de relatie.
Na verloop van tijd vergeet je alle tekortkomingen en scherpe randjes van de relatie. Hoeveel onder ons zullen niet eens hebben teruggekeken op hun eerste relatie en hebben gewenst dat ze konden terugkeren, om te kijken of het echt zo fantastisch was als ze zich herinnerden.
Rachel krijgt deze kans in Versplinterd, met dramatische gevolgen. Ondanks dat het onwaarschijnlijk is dat een van ons terecht komen in Rachel’s positie, brengt het wel een interessante vraag naar voren. Om de onsterfelijke woorden van Barbra Streisand te citeren: ".. if we had the chance to do it all again, tell me would we? Could we?"

Ik ken iemand die die kans kreeg…

Toen ze twintig was ontmoette ze de man waarvan ze wist dat het voorbestemd om mee samen te zijn. Hun ontmoeting was opmerkelijk te noemen. Ze werden onverwacht samengebracht in een ongewone setting als gevolg van bizarre toevalligheden. De aantrekkingskracht was wederzijds en ze begonnen met elkaar uit te gaan. Maar – er is niet echt een goede manier om dit te zeggen – hij was niet zo beschikbaar als hij zou moeten om de relatie voort te zetten. Slechts vier maanden nadat het begon, was de relatie voorbij en was zij ontroostbaar.
Ze besteedde de benodigde tijd aan het eten van enorme hoeveelheden therapeutisch ijs en het luisteren naar droevige countryliedjes. Na verloop van tijd voelde ze zich goed genoeg om weer te gaan daten. Ze had weer relaties, sommige diepgaand, andere niet. Ze vergat hem nooit. Hij had voor altijd een plek in haar hart, en niets zou dat veranderen. Ze vertelde zichzelf, dat ongeacht de richting die haar leven op zou gaan, op haar sterfbed zou ze zijn naam fluisteren. (Ze is een beetje een drama-queen).

Hoe dan ook, ze begon een toekomst voor zich te zien met iemand anders omdat haar eerste liefde er echt in was geslaagd om volledig uit haar leven te verdwijnen. Ze had geen idee waar hij uithing, al had ze om hier achter te komen het inhuren van een privé detective overwogen."....

Lees het vervolg op de website van Dani Atkins’ Engelse uitgeverij.