Blogpost:
HedwigMeesters
Algemeen Belabberd Nederlands
Op dit moment staan Suzan en Freek voor mij model voor vertolkers van nagenoeg onverstaanbare nummers. Articuleren kost ze te veel moeite. Hun g’s klinken als venijnige rochels. De ‘r’ is met de noorderzon vertrokken. Een ‘z’ wordt ‘s’, de ‘v’ een ‘f.’ Se sijn bang om alleen te sain. Se hebbe het so faak geprobee’d maa’ se gaaaan e’foo’. Omdat ik jiaauw nooit fe’gete kan. Ze krijsen de ‘a’ alsof ze op een punaise zijn getrapt. En waarom zo snel zingen? Gebruik dan minder woorden.
Dat afgeraffelde, slordige Nederlands is eerder regel dan uitzondering. Nou en? Je weet toch wat ze bedoelen? Niet altijd. Mijn belegen hersenen krijgen steeds meer moeite met het uitpuzzelen van zo’n puree gemurmelde teksten. En voor ‘doekoe’ of ‘hayek’ – woorden die landgenoten van Surinaamse of Antilliaanse afkomst en nieuwe Nederlanders de taal in fietsen – heb ik een straattaalwoordenboek nodig.
Geschreven en gesproken taal verandert voortdurend. Wat vandaag als grammaticale misser geldt is over tien jaar officiële spelling. Tegenwoordig mede dankzij ontlezing. Hun zeggen dat. Me/men moeder is ziek. Mag ik jou tas lene? Hij is groter als mij. Laat ik zwijgen over het gehaspel met d’s en t’s. Om een Van Gaaltje te gebruiken: is de Nederlandse taal nou zo moeilijk of zijn wij zo dom?
Het Algemeen Beschaafd Nederlands uit mijn jeugd is dood. De taal uit 1800 is tegenwoordig onbegrijpelijk. Vandaag mag het lekker losjes. Doe maar gewoon. Dus: Lang lefe Algemeen Belabbe’d Nede’lands. Wat uiteindelijk vanzelf ook Beschaafd wordt.
Lees verder op mijn site
