Auteur
Blogpost:
Liesbeth Jochemsen
Autobiografie
Aan de vorige wedstrijden deed ik niet mee, omdat ik niet zoveel kon met het thema. Toen ik echter het thema hoorde voor 20 januari 2020, wist ik meteen dat ik daar wel wat mee ging doen. Het thema is namelijk Dansende olifanten op het ijs. Maak het onmogelijke waar. Een thema dat mij uitnodigde tot een heel ander soort verhaal dan ik normaal schrijf.
Meestal schrijf ik fairytale fantasy, fantasy gebaseerd op sprookjes. Met mijn verhaal Vigilie, dat is opgenomen in de verhalenbundel Nachtwakers, maakte ik al een uitstapje richting horror/ Frankenstein, maar mijn inzending voor Dansende olifanten op het ijs is echt totaal anders.
Ik heb dit keer een autobiografisch verhaal geschreven. Het is het meest persoonlijke verhaal dat ik ooit heb geschreven en het was vaak behoorlijk heftig, moeilijk en confronterend om het op papier te zetten. Of het kwalitatief heel goed is, weet ik niet, het is in ieder geval recht uit het hart.
Anders dan met andere verhalenwedstrijden, waarin mijn doel vooral was om in de bundel te komen, heb ik dit verhaal vooral op therapeutische basis geschreven. Wat dat betreft is mijn doel behaald. Toch heb ik het verhaal wel ingestuurd, omdat ik het belangrijk vind dat er meer openheid komt over psychische ziektes. Mijn verhaal gaat over wat er gebeurd als we psychische ziektes met een simpel pilletje kunnen genezen en we mensen verplichten tot het slikken ervan. Hoe ziet onze maatschappij er dan uit?
Inmiddels weet ik dat mijn verhaal de longlist niet heeft gehaald en dus niet in de bundel zal worden opgenomen. Eerlijk gezegd weet ik niet of dat een teleurstelling of een opluchting is.
Lees verder op mijn site
