Blogpost:
de_Stefs
De oorsprong
Over het boek van Dan Brown heb ik in de recensie (https://www.hebban.nl/recensies/destefs-over-oorsprong) al genoeg gezegd, dus hier ga ik over naar mijn oorsprong. En dan natuurlijk de oorsprong van de liefde voor boeken. Die liefde begon al vroeg en ik heb nu zelfs meerdere grote liefdes. Uitereindelijk kan ik zeggen dat ik zo'n 6 schrijvers heb leren kennen die ik op handen draag en waarvan ik elke boek verslind. Welke weg ik daarvoor afgelegd heb en welke schrijvers dat zijn, vraag je? Lees verder, dan vertel ik het je.
Zodra ik een beetje kon lezen ben ik van alles gaan lezen, te beginnen met strips. Het duurde niet lang voor ik alle strips bij de bibliotheek al gelezen had. Gelukkig hadden mijn nichtjes een abonnement op de Donald Duck - ik kan je zeggen dat ik op feestjes niet echt gezellig meer was sinds ik die Donald Ducks ontdekt had :-)
Na de strips kwamen de boeken. Eerst alle kinderboeken van Roald Dahl (wat een fantasie: Ieorg Idur, heerlijk). Wat later Jostein Gaarder, de Wereld van Sofie deed me beseffen dat je een mening over een boek kunt vormen en dat meerdere meningen goed kunnen zijn. Weer wat later kwam ik in de ban van Harry Mulisch, ik denk dat daar mijn liefde is ontstaan voor op historie gebaseerde verhalen. De stap naar Umberto Eco was daarna dan ook niet meer zo groot. Door Eco heb ik nog steeds een voorliefde voor dikke romans. Als ik een dik boek in de boekhandel zie moet ik gewoon even kijken of het misschien wat voor me is.
De boeken die ik voor school en studie moest lezen (ja, zo voelde het echt), hebben de liefde gelukkig niet gedoofd en toen ik eenmaal ging werken kwam ik meer en meer personen tegen die net zo'n liefde voor lezen hebben als ik. Gelukkig hadden deze personen ook vaak een net andere voorkeur, waardoor ik ook andere schrijvers heb leren kennen. Dus daar kwamen Anthonie Horowitz (wat een humor) en Terry Pratchett (de Discworld!) mijn leven in.
Toen ik van die schrijvers alles gelezen had (dat duurde even), kwamen er kinderen (die inmiddels 6 en 2 jaar oud zijn) en dus werd de leestijd wat beperkt. Natuurlijk ben ik wel blijven zoeken naar interessante nieuwe schrijvers. Dan Brown heb ik gecheckt, net als J.K. Rowling, maar een grote nieuwe liefde heb ik nog niet gevonden. Begrijp me niet verkeerd: ik heb echt wel goede boeken gelezen in de afgelopen 6 jaar, maar een schrijver met alleen maar goede boeken (zoals Dahl, Gaarder, Mulisch, Eco, Horowitz en Pratchett) heb ik niet meer ontdekt. Je zou kunnen zeggen dat ik de afgelopen 6 jaar een paar leuke one-night-stands met schrijvers heb gehad, maar een langetermijnrelatie zat er niet in.
Op dit moment ben ik aan het 'daten' met Lucinda Riley, het eerste boek (de zeven zussen) heb ik uit en het smaakt naar meer. Dus wie weet wordt Riley mijn zevende grote (boeken)liefde?
